طرفداری- انگلستان در سال 1973 به اتحادیه اروپا اضافه شد. این اتحادیه در سال 1957 پس از معاهده ای که کشورهای بلژیک، فرانسه، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند و آلمان غربی در رم امضا کردند حیات خود را آغاز کرده بود. به بهانه اتحاد در آن سال دیداری در ویمبلی برگزار شد. در یک سمت شش کشور اصلی اتحادیه اروپا حضور داشتند و در سمت دیگر سه کشور جدید این اتحادیه: بریتانیا، ایرلند و دانمارک. تیم جدید ها با هدایت سر الف رمزی و بازیکنانی مانند پت جنینگز، بابی مور و بابی چارلتون با گل های کالین استرین و هنین یانسن (یک دانمارکی که در بروسیا مونشن گلادباخ بازی می کرد) برنده شد. در سمت دیگ بازیکنانی مانند فرانتس بکن باوئر، گرد مولر و یوهان نسکنز حضور داشتند. بازی فراموش شد اما آن دیدار شروعی برای یک رابطه خوب فوتبالی بین بریتانیا و سایر کشورهای اروپایی شد و رفته رفته بازیکنان اروپایی به بریتانیا کوچ کردند. چند دهه گذشته و بریتانیا برکسیت (ترکیب British و Exit) را به رای گذاشته است.
برکسیت و لیگ برتر انگلستان؛ نگرانی ها، محدودیت ها و فرصت ها
حضور بریتانیا در منطقه یورو سبب می شد که ورزشکاران اروپایی بدون نیاز به مجوز کار بتوانند در این کشور حضور پیدا کنند و به باشگاه ها بپیوندد. این در شرایطی بود که در خصوص ورزشکاران از قاره های دیگر، سخت گیری های بسیاری وجود داشت. نیاز بود که بازیکنان از سایر قاره ها به حد معینی از بازی های بین المللی رسیده باشند و در غیر این صورت اجازه کار دریافت نمی کردند. بیش از صد بازیکن از بازیکنان فعلی لیگ برتر در شرایط جدید و اگر برکسیت زودتر اجرایی می شد، نمی توانستند مجوز کار دریافت کنند. در این بین سه تیم هستند که 9 بازیکن از آن ها با شرایط جدید مجوز دریافت نمی کردند: واتفورد، لیورپول و استوک سیتی.
این شامل بازیکنانی نظیر دیمیتری پایه، انگولو کانته و آنتونی مارسیال نیز می شود که پس از حضور در لیگ برتر انگلستان توانستند خود را در تیم ملی فرانسه جا بیدازند. بازیکنانی نظیر فیلیپه کوتینو و دیگو کوستا نیز با اخذ تابعیت های اروپایی توانستند در این لیگ حاضر شوند. از بازیکنان بزرگی که با توجه به برکسیت هرگز اجازه کار در انگلستان دریافت نمی کردند می شود به کریستیانو رونالدو، تیری آنری و دیوید ژینولا اشاره کرد.
جاناتان بارنت، ایجنت مطرح فوتبال که مدیر برنامه های گرت بیل است، از مخالفان طرح است. او گفته که اگر می خواهیم بهترین لیگ باشیم، باید در یورو باقی بانیم. دیوید بکام نیز به یکی از افرادی تبدیل شد که از باقی ماندن در اتحادیه اروپا دفاع کرد. بکس گفت در خصوص کشورم و نتایج رفراندم شور و اشتیاق بسیاری دارم. همیشه بزرگ خواهیم بود. هرکسی دیدگاه خود را دارد و این همیشه مورد احترام بوده است. من در من یونایتد بزرگ شدم که سراسر بازیکنان بریتانیایی بود اما ما وقتی موفق شدیم که دروازه بانی دانمارکی، رهبری ایرلندی و یک فرانسوی با کیفیت های اریک کانتونا داشتیم. افتخار بازی در میلان و مادرید و پاریس را داشتم. آن شهرهای بزرگ اروپایی و هواداران پرشورشان همیشه از من و خانواده ام استقبال کردند و به ما شانس لذت بردن از فرهنگ های مختلف را دادند. کرن بردی یکی از مدیران باشگاه وست هم از دیگر مخالفان است. او اخیرا گفته که خروج از یورو، عواقب ویرانگری دارد. دو سوم از ستاره های حاضر نمی توانند با قوانین جدید، مجوز کار بگیرند. اندی ماری نیز از ادامه حضور، حمایت کرد.
چشم انداز متفاوتی را شاهد خواهیم بود. دکتر باباتونده بوراییمو مدرس اقتصاد ورزشی در دانشگاه لیورپول گفت باشگاه ها محدود می شوند که بازیکنان با کیفیت را از کشورهای دارای رنک بالای فیفا جذب کنند. قیمت ها افزایش پیدا می کند؛ هم مبالغ خرید و هم دستمزد ها. همینطور شانس خرید استعدادهایی مانند انگولو کانته از دست می رود. اما او تائید کرد که بازیکنان حاضر که مجوز را اخذ کرده اند، دیپورت نمی شوند. به طور تاریخی ما در قوانین گذشته نگر نیستیم.
تنها فوتبال نیست که تحت تاثیر قرار می گیرد. کریکت، راگبی و ورزش های دیگری هستند که کشورهای بریتانیایی، لیگ های سطح بالا در آن رشته ها دارد و آن ها هم همینطور تحت تاثیر قرار خواهند گرفت. اثر بعدی این است که وجهه لندن به عنوان پایتخت ورزشی اروپا -اگر نگوییم جهان- است. بسیاری باور دارند که برکسیت، این موضوع را خدشه دار می کند. یک مدیر ورزشی به اسم کریستین آبت در این خصوص گفت که وقتی ما از اروپا جدا شویم، آن ها در دیدگاه خود تجدید نظر می کنند. دیوید کمرون و صادق خان شهردار در پایتخت برای ماندن در یورو کمپین داشتند و حدود 75 درصد مردم در این شهر رای به ماندن داده اند اما شهرهای بزرگی با پایتخت نشینان مخالفند.
در سال 1995 بود که ژان مارک بوسمن، یک فوتبالیست گمنام بلژیکی توانست شکایت خود را به موفقیت برساند و اینطور قانون بوسمن تصویب شد. اصل این بود که بازیکنان بدون قرارداد پس از آن تاریخ توانستند به طور آزاد به باشگاه های دیگر بپیوندند و باشگاه های سابق دیگر حقی در این بین نداشتند. این قانون تنها در اتحادیه اروپا وجود دارد و شامل کشورهای غیر عضو نمی شود.
این قانون به استفاده بیشتر از بازیکنان بومی می انجامد. استفاده از بازیکنان بومی به نوعی دیگر اخیرا در روسیه اجرایی شد. اینکه بازیکنان خارجی در هر تیم از هفت به شش بازیکن کاهش یافت. آندره ویاس بواس سرمربی وقت زنیت، این موضوع را توقف پیشرفت فوتبال در روسیه نامید. اما در نهایت می شود اینطور به قضیه نگاه کرد که اعتماد به استعدادهای محبوب و بومی به طور قطع می تواند از گزینه های بی کیفیت اروپایی بهتر باشد و بازیکنان با کیفیت تر را به طور حتم سرمربیان ملی آن کشورها بهتر می شناسند.
شایان ذکر است که برخی بازیکنان بدون با استعداد در سنین جوانی توانسته اند مجوز کار را -به خاطر آینده ای که برای آن ها ترسیم می شد- اخذ کنند. از این رو کورت زوما و هکتور بیرین ها هنوز می توانند روی بازی در لیگ برتر حساب باز کنند. سسک فابرگاس ها هم بازیکن بومی به حساب خواهند آمد و مشکلی برای مجوز کار نخواهند داشت. دنیل گی یک متخصص در زمینه ورزش-رسانه توضیح داد که محدودیت هایی که شامل بازیکنانی اروپایی می شود و حداقل ها، تا حدودی متفاوت از بازیکنان غیر اروپایی خواهد بود و نسبت به اروپایی ها، سخت گیری کمتری انجام خواهد شد.
نتایج نهایی رفراندم (از مجموع حدود 34 میلیون رای)
ماندن 48.1% ترک 51.9%
شمارش آرا به پایان رسید؛ بریتانیا به طور رسمی از اتحادیه اروپا خارج شد.
پوند به کمترین ارزش خود از 1985 رسید.
اسکاتلند و ایرلند شمالی به ماندن و ولز به ترک اتحادیه اروپا رای دادند.
75 درصد افراد بین سنین 18 تا 24 سال به ماندن رای دادند.
تنها 39 درصد افراد بالای 65 سال خواستار ادامه حضور در یورو بودند.
شمال شرق 59، میدلندز 58 و یورکشایر 58 درصد به خروج از اتحادیه رای دادند.
مرسی ساید 52 و منچستر 60 درصد به ماندن رای دادند.
