جمال معتضدخودمون و بذاریم جای اون بازیکن؛ تو اوج جوونی با کلی امید و آرزو میای تو ی تیم پرطرفدار. بیخیال رقم بالای قرارداد میشی و میخوای خودت و نشون بدی. به خودت ایمان داری و حتی کارشناس ها میگن یکی از بهترین استعداد های آینده ی فوتبال کشوری... خونه و خانوادهه رو بیخیال میشی و میای تو این آلونک زندگی میکنی. اونوقت میبینی هم تیمیت که اتفاقا اصلا از نظر فنی بازیکن شاخی هم نیست قراردادش میلیاردیه... تحمل میکنی و میگی انقدر خوب تمرین میکنم تا منم فصل بعد رقم قراردادم بره بالا. خودت و به آب و آتیش میزنی اما سرمربی روت حساب نمیکنه و بهت بازی نمیده... تا وقتی که به خاطر محرومیت و مصدوم شدن هم تیمی هات میاد و بهت بازی میده و همه جا جار میزنه که آی ملت من جوون گرایی کردم ! حسابی با اسم تو تبلیغات میکنه. ازت میخوان مهم ترین ضربه پنالتی و تو مهم ترین بازی فصل بزنی؛ هیچ روحیه ای نداری و وقتی از بدشانسی پنالتیت خراب میشه همه کاسه کوزه ها سرت شکسته میشه... فصل نقل و انتقالات میرسه. تو هنوز تو همون وضعیت اسفناک زندگی میکنی و هیچ کدوم از مسئولای تیم بهت توجه نمیکنه اما میبینی که پشت سر هم بازیکن های معروف میان تو تیمت و قرارداد میلیاردی میبندن.... خداوکیلی با این اوصاف میتونی تحمل کنی؟
ب نظر من خیلی مرد بوده که تا الان تحمل کرده
