به گزارش بی بی سی، چشم میلیون‌ها هواداران فوتبال، روز جمعه به مراسم قرعه کشی جام جهانی ۲۰۱۴ در سواحل کوستا دو ساویپه در ایالت باهیای برزیل خواهد بود.
پس از قرعه کشی روز جمعه و تشکیل گروه‌های هشت گانه ،جام جهانی برزیل برای ۳۲ تیم حاضر در جام جهانی آغاز می‌شود.
هفت تیم اول رده‌بندی فیفا در ماه اکتبر به همراه برزیل میزبان رقابت‌ها، هشت تیم سید یک را تشکیل خواهند داد. مزیت قرار داشتن در این گروه، این است که تیم‌های قدرتمندی مثل اسپانیا، آرژانتین و یا برزیل در یک گروه قرار نمی‌گیرند.
مسئولان برگزاری جام جهانی برزیل، برای مشخص کردن هفت تیم سید یک، رنکینگ فیفا در ماه اکتبر را ملاک ارزیابی قرار داده‌اند. بر همین اساس هفت تیم اسپانیا، آلمان، آرژانتین، کلمبیا، بلژیک، اروگوئه و سوئیس و برزیل میزبان رقابت‌ها که در رده یازدهم این رده بندی قرار داشت، در سید یک قرار می‌گیرند. حال اگر رده‌بندی ماه گذشته فیفا (نوامبر) ملاک تعیین تیم‌های سید یک بود، ایتالیا و پرتغال در جمع تیم‌های سرگروه جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل قرار می‌گرفتند.
حضور تیم‌های پرسابقه و پرافتخاری مثل اسپانیا، آلمان، آرژانتین، برزیل و اروگوئه در میان تیم‌های سید یک جام جهانی، اتفاق عجیبی نیست، این پنج تیم در نوزده دوره‌ای که جام جهانی برگزار شده، مجموعا ۱۳ بار قهرمان جهان شده‌اند.
حال سوال اصلی اینجاست که چطور سوئیس بالاتر از تیم‌هایی مثل هلند و ایتالیا موفق می‌شود در سید یک جام جهانی قرار گیرد؟
سوئیس برای صعود به جام جهانی در گروه آسانی قرار داشت و با کسب نتایجی خوب مسافر برزیل شد، این تیم همچنین در سپتامبر امسال برزیل را در شهر بازل شکست داد. اما برای فهمیدن اینکه چرا هلند و یا ایتالیا در میان تیم‌های سید یک قرار ندارند و پس از سوئیس قرار گرفتند باید ابتدا شیوه امتیازدهی مبهم و پیچیده رنکینگ فیفا را واکاوی کرد.
در رده بندی ماهانه فیفا، عملکرد چهار سال گذشته هر تیم با تاکید بر نتایج کسب شده در یک سال اخیر، مورد بررسی و امتیازدهی قرار می‌گیرد. اگر کشوری در مسابقه‌ای پیروز شود یا مساوی کند، امتیاز می‌گیرد ولی اگر شکست بخورد هیچ امتیازی نصیب‌اش نخواهد شد.
فیفا طبق این شیوه تیم‌های ملی را در سراسر جهان با هم مقایسه می‌کند و این در حالی است که برخی تیم‌ها مسابقه‌های بیشتری نسبت به سایر تیم‌ها برگزار می‌کنند. فدراسیون جهانی فوتبال برای اینکه این رده‌بندی عادلانه باشد، میانگین امتیازهایی را که تیم‌ها در هر مسابقه به دست می‌آورند محاسبه می‌کند.
فیفا در جدول رنکینگ برای امتیازدهی به کشورهای مختلف معیارهای متفاوتی را در نظر می گیرد؛ تیم حریف، دوستانه یا رسمی بودن بازی و اینکه تیم مقابل از کدام قاره است؛ چرا که امتیاز بازی مقابل تیم‌هایی از اروپا و یا آمریکای جنوبی بیش از سایر قاره‌ها است.
برد در یک بازی می‌تواند امتیاز بالایی را برای تیم‌ها به همراه داشته باشد. برای مثال پیروزی تیم ملی هلند با پیروزی مقابل برزیل -یکی از بهترین تیم‌های دنیای فوتبال- در یک چهارم نهایی جام جهانی آفریقای جنوبی، حداکثر امتیاز ممکن برای یک بازی را کسب کرد.
شیوه محاسبه امتیاز هلند بهش رح زیر بوده است: ۳ امتیاز به دلیل برد ضرب در ۲۰۰ امتیاز برای شکست یک تیم طراز اول، ضرب در عدد ۴ ( حداکثر امتیاز به دلیل شکست دادن برزیل در یک جام جهانی) که مجموع آن ۲۴۰۰ امتیاز می‌شود.
اگر هلند مقابل یک تیم متوسط اروپایی مثل فنلاند و یا جمهوری ایرلند بازی کند و این تیم را در رقابت‌هایی مثل مقدماتی جام جهانی ببرد، ۱۰۰۰ امتیاز کسب خواهد کرد و اگر در بازی دوستانه این تیم‌ها را شکست دهد تنها ۴۰۰ امتیاز می‌گیرد.
حال اگر هلند در مسابقه‌ای دوستانه مقابل تیمی مثل اندونزی که جایی در میان ۱۵۰ تیم اول رده‌بندی فیفا ندارد، پیروز شود، تنها ۱۳۹.۵ امتیاز به دست می‌آورد.
مسلما مسابقه دو تیم اندونزی و هلند از منظر فوتبالی بی معنی است و فارغ از هر نتیجه ای باعث پایین آمدن میانگین امتیازات هلند می‌شود. پس بازی مقابل چنین تیم‌هایی در شرایطی که امتیازها ارزشمند است و یک سال هم به جام جهانی مانده غیرمنطقی است.
هلند در ماه ژوئن ۲۰۱۴ دقیقا این اشتباه را مرتکب شد. این تیم در جاکارتا با اندونزی بازی کرد و در نهایت سه بر صفر این تیم را شکست داد. حال اگر هلند، مقابل اندونزی بازی نمی کرد شاید این تیم به جای سوئیس، امروز یکی از تیم‌های سید یک جام جهانی برزیل بود.
سوئیس که مسابقات دوستانه کمتری را نسبت به بیشتر تیم‌های سید یک، در یک سال گذشته انجام داده، موفق شده امتیاز بیشتری در رنکینگ فیفا به دست آورد.
تنها هلند نبود که با بازی مقابل اندونزی امتیاز از دست داد. ایتالیا هم در ۳۱ ماه می، بازی دوستانه‌ای برابر سن مارینو، تیمی که تنها یک پیروزی در تاریخ فوتبال خود دارد را انجام داد.
این مسابقه باعث شد ایتالیا ۱۵۰ امتیاز به دست آورد، این بازی میانگین امتیازات این تیم را پایین آورد و برای این تیم در سیدبندی جام جهانی گران تمام شد.
اگر در رنکینگ ماه اکتبر فیفا، بازی های دوستانه را در نظر نگیریم، هلند از جایگاه هشتم به رده پنجم و ایتالیا از پله نهم به رده هفتم صعود می کند و در مقابل سوئیس از پله هفتم به جایگاه نهم و اروگوئه از رده ششم به جایگاه دهم سقوط خواهند کرد.
بازی مقابل دو تیم سن مارینو و اندونزی بیانگر آن است که رنکینگ فیفا چگونه بازی‌های دوستانه را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. اگر تیمی خواهان قرار گرفتن در سیدهای بالای جام جهانی است باید با ۲۰ تیم برتر رنکینگ روبi رو شود، گرچه پیروزی در این بازی دشوار و سخت باشد.
مسلما بازی‌های دوستانه می‌توانند نقش مهمی در فوتبال کشورهای مختلف داشته باشند. این مسابقه‌ها از طریق فروش بلیط مسابقه و حق پخش تلویزیونی درآمدهای مالی برای فدراسیون‌های فوتبال هر کشور به همراه دارند. بازی‌های دوستانه همچنین فرصتی برای سرمربیان تیم‌ها به منظور ارزیابی شیوه‌های مختلف تاکتیکی تلقی می شوند.
در حال حاضر بسیاری از فدراسیون‌ها سرمایه گذاری قابل توجهی روی تیم‌های ملی انجام می‌دهند تا آنها در مسابقات نتیجه لازم را کسب کنند، اما شاید در آینده به محاسبه دقیق تر ارزش بازی‌های دوستانه نیاز داشته باشند.
در نهایت، سوال اصلی اینجاست که چرا قرار گرفتن در سید یک مهم است؟ پاسخ این است که در سال‌های گذشته، تنها یک تیم موفق شده قهرمان جام جهانی شود بدون اینکه در سید یک قرار داشته باشد: تیم آرژانتین که در سال ۱۹۸۶ با دیگو مارادونا قهرمان جهان شد.
تیم‌هایی مثل هلند، ایتالیا و فرانسه، امسال می‌توانند امیدوار باشند که با داشتن بهترین بازیکن جهان و دست خدا قهرمان جهان شوند.
