طرفداری- رقابت های کوپا آمریکا 2016 به مراحل حساس تر رسیده و اکنون فقط 50 درصد تیم ها در این تورنمنت باقی مانده اند. 8 تیم در مرحله یک چهارم نهایی ضیافت بزرگ فوتبالی قاره آمریکا حضور دارند؛ از آرژانتین به عنوان مدعی اول قهرمانی و قهرمان 14 گانه این جام تا تیم ملی آمریکا به عنوان میزبان این رقابت ها یا بهتر است بگوییم تیم میهمانی که میزبانی کوپا آمریکا را بر عهده دارد.
نگاهی خواهیم داشت به نقاط فراز و فرود تیم های حاضر در مرحله یک چهارم نهایی کوپا آمریکا با علم به این موضوع که هر 8 تیم تاکنون 3 بازی را در مرحله گروهی انجام داده و طبق فرمت این تورنمنت، بازی های مرحله یک چهارم نهایی از ساعات نخستین بامداد جمعه آغاز خواهد شد. بازی های این مرحله عبارتند از:
آمریکا-اکوادور
پرو-کلمبیا
آرژانتین-ونزوئلا
مکزیک-شیلی
و اما نگاهی کلی به تک تک تیم های مرحله یک چهارم نهایی:
آمریکا
آمریکایی ها با توجه به امتیاز میزبانی و پیشرفت قابل ملاحظه از اولین بازی تا کنون، باید در شهر سیاتل به مصاف اکوادور بروند. با این که در اغلب بازی های این تورنمنت، صندلی های خالی متعدد آزار دهنده است، اما به طور معمول در مسابقات تیم ملی آمریکا، اغلب صندلی ها پر بوده که همین امر باعث افزایش جذابیت مسابقات می شود.
مردان یورگن کلینزمن توانستند در آخرین دیدار مرحله گروهی و در شرایطی که دی آندره یدلین کارت قرمز گرفته بود، مقابل پاراگوئه پیروز شوند. با توجه به باخت کلمبیا مقابل کاستاریکا اتفاق جالبی در این گروه رخ داد و کلمبیای مدعی پس از آمریکا، در رده دوم جدول قرار گرفت. بسیاری از منتقدان کلمبیایی شروع به انتقاد از خوزه پکرمن کردند که چرا از بازیکنان اصلی در بازی با کاستاریکا استفاده نکرد و موجب شکست کلمبیا شد. ترس عمده آنها از دوم شدن کلمبیا، احتمال رویارویی با برزیل بود که البته در کمال تعجب و با حذف برزیل، این بازی کان لم یکن تلقی گردید و موج انتقادات نیز به طور خودکار خاموش شدند.
آمریکا پس از باخت در اولین بازی مقابل «لوس کافتروس-لقب کلمبیا» به شدت مورد انتقاد قرار گرفت اما بازی مقابل کاستاریکا به معنای بازگشت قدرتمندانه مردان کلینزمن به این تورنمنت بود. کلینت دمسی با اینکه در ماه مارس وارد 33 سالگی خواهد شد، یکی از بهترین گل های جام را وارد دروازه کاستاریکا کرد تا به همگان ثابت کند چه بازیکن سطح بالایی است. همه تیم آمریکا حول دمسی می چرخد. به زودی در یادداشت جامعی که درباره تیم ملی آمریکا خواهیم نوشت، بیشتر از نقش کلینت دمسی در این تیم صحبت می کنیم.
با اینکه یکی از انتقادات همیشگی پیرامون کلینزمن، ایجاد تغییرات زیاد در ترکیب اصلی تیمش بود، اما او در این تورنمنت در هر 3 بازی از ترکیب ثابت یکسانی بهره برد. البته اکنون همان منتقدان چیز دیگری می گویند. آنها اعتقاد دارند که بازی ندادن با جوانان مستعدی همچون کریستین پولیسیچ و دارلینگتون ناگبه باعث شده که حتی در صورت حضور در بازی مقابل اکوادور، از آمادگی روحی و روانی یا حتی فنی لازم برای هماهنگی با سایر بازیکنان اصلی برخوردار نباشند. به علاوه اینکه، با محرومیت دی آندره یدلین، پست دفاع راست آمریکا به مایکل اوروزکو خواهد رسید و اوروزکو همیشه در مبازی مقابل جفرسون مونترو به مشکل برخورده است. شاید همین نقطه را بتوان پاشنه آشیل آمریکا دانست.
کلمبیا
با اینکه «لوس کافتروس» تیم دوم گروه خود شد اما بدون شک یکی از قوی ترین تیم های این جام است. خوزه پکرمن مربی کلمبیا در سومین بازی مقابل کاستاریکا، 10 تغییر را در ترکیب اصلی تیمش ایجاد کرد و در نهایت باخت 3-2 برای کلمبیا رقم خورد. حالا که برزیل حذف شده و کلمبیا باید با تیم پرو رو به رو شود، پکرمن از تصمیم خود مبنی بر استراحت دادن به بازیکنان اصلی تیمش پشیمان نیست هر چند که هرگز نباید پرو را دست کم گرفت.
نقطه قوت کلمبیا، فاز تهاجمی مخوف این تیم است که ستاره هایی همچون خامس رودریگز، ادوین کاردونا، کارلوس باکا و خوان کوادرادو را در اختیار دارد و شاید مارلوس مورنو پدیده جدید فوتبال کلمبیا در بازی حساس مقابل پرو به میدان برود. کلمبیا به طور کلی نققاط ضعف عمده ای ندارد اما فقدان یک رهبر در خط دفاعی و همچنین اجازه دادن به تیمی همچون پاراگوئه برای بازگشت به بازی را می توان از مسائل دلهره آور تیم کلمبیا دانست.
پرو
تیمی که روی کاغذ و پیش از شروع جام به عنوان ضعیف ترین تیم گروه B شناخته می شد، در نهایت به عنوان صدرنشین این گروه صعود کرد تا حریف کلمبیا در مرحله یک چهارم نهایی شود. با اینکه پرویی ها با یک گل بحث بر انگیز مقابل برزیل پیروز شدند اما عملکرد آنها در نیمه دوم همان مسابقه بسیار تحسین برانگیز بود و خلاقت ویژه ای در نمایش فنی پرو به ویژه در امور تدافعی دیده می شد. ضمن اینکه فراموش نکنید پرو در دو بازی قبل هم تیم خوبی بود و آنها اگر در بازی با اکوادور، تمرکز خود را حفظ کرده و برد 2-0 را با تساوی 2-2 عوض نمی کردند، حتی صعودی مقتدرانه تر به مرحله بعد می داشتند.
پائولو گوئررو را باید بزرگ ترین ستاره و نقطه قوت اصلی پرو دانست. او رهبر تیمش بوده و شاید در جریان بازی نقش زیادی ایفا نکند اما یک یا دو توپ برایش کافی است تا دروازه حریفی قدر همچون کلمبیا را بگشاید. به نظر نمی رسد که پرو علاقه ای به بازی بر اساس ضد حمله در مقابل کلمبیا داشته باشد.
بزرگ ترین نقطه ضعف پرو، فقدان ستاره های تأثیرگذار در این تیم است. کمتر بازیکن شناخته شده ای در تیم پرو حضور داشته و چند بازیکن سرشناس پرو همچون جفرسون فارفان نیز پا به گذاشته و از تیم ملی کنار رفتند تا اکنون یک تیم جوان شامل عده ای از بازیکنان بی تجربه تشکیل شود. شاید جوانی یک پوئن مثبت برای پرو باشد، اما بی تجربگی همین بازیکنان جوان آن هم مقابل ستارگان کلمبیا می تواند دردسرساز شود.
اکوادور
نقطه قوت اصلی اکوادور در بال های کناری است. کار تیمی اکوادور بر اساس همین حرکات تأثیرگذار وینگرها تعریف می شود. جفرسون مونترو، آنتونیو والنسیا و حتی انر والنسیا همگی بازیکنان کناره زمین هستند که در ضمن، جزو ستاره ها و لژیونرهای مطرح تیم ملی اکوادور در فوتبال اروپا محسوب می شوند. آنها در بازی دشوار مقابل برزیل و سپس پرو به خوبی جنگیدند.
اکوادور ابتدا مقابل حملات برزیل دوام آورد و یک تساوی بدون گل گرفت. سپس بازی 2-0 باخته مقابل پرو را با قدرت به تساوی 2-2 تبدیل کرد و حتی این شانس را داشت که پیروز از زمین بیروم بیاید. اکوادور با این دو تساوی در عمل صعودش را ممکن ساخت چرا که در آخرین بازی باید به مصاف هائیتی می رفت. با اینکه هائیتی تیم ضعیفی بود اما اکوادوری ها نمایش کوبنده و چشم نوازی را مقابل این تیم ارائه دادند و با 4 گل پیروز شدند.
شاید بزرگ ترین نقطه ضعف اکوادور، فقدان ستاره های کلیدی درون زمین باشد. با اینکه جفرسون مونترو، آنتونیو والنسیا و انر والنسیا بازیکنان بزرگ و ستاره هستند اما پست بازی آنها کلیدی نیست. شاید اگر اکوادور یک هافبک طراح (پلی میکر) در این سطح و اندازه می داشت، از هم اکنون با قاطعیت می شد آنها را در مرحله بعد دید. حضور یک ستاره کلیدی در میانه زمین اکوادور می توانست متضمن قدرت بیشتر آنها باشد. البته اگر نیمه خالی لیوان را هم نگاه کنیم، باید بگوییم که تنها برد اکوادور مقابل تیم ضعیف هائیتی بوده و این تیم با خوش شانسی از گروه خود صعود کرده است. می توان بهترین قضاوت را درباره تیم اکوادور پس از سوت پایان مسابقه مقابل آمریکای میزبان انجام داد. شک نکنید که اکوادور رقیب ساده ای برای آمریکای کلینزمن نخواهد بود.
