طرفداری- رشته فوتبال یکی از محبوب ترین و پر تماشاگرترین رشته های ورزشی دنیا به شمار می رود که تحقیقات علمی بسیاری نیز در مورد آن انجام گرفته است. در سلسله مطالب پیوسته ای که در قالب "فیزیولوژی فوتبال" برای شما عزیزان آماده خواهیم کرد شما را به تدریج با تمامی موارد فیزیولوژیکی این رشته ورزشی آشنا خواهیم کرد.
در قسمت اول نگاهی به جزئیات کامل یک بازی فوتبال:
زمان بازي حكايت از آن دارد كه اين بازي داراي ماهيت دويدن مستمر و تقريباً بدون توقف است. تحقيقات نشان داده اند كه توپ در حدود 60 دقيقه از وقت بازي را در گردش است و بقيه مدت بازي به دلايل مختلف نظير آسيب ديدگي، خروج توپ از زمين، تعويض ها و توقف بازي، توپ در گردش نمي باشد.
زمان زنده بازي توسط عامل ديگري نظير گرما، رطوبت و ارتفاع متأثر مي شود به نحوي كه در يك بازي در جام جهاني مكزيك توپ فقط مدت 45 دقيقه در گردش بود. وقتي كه دما از 30 درجه سانتي گراد افزايش مي يابد، بويژه در نيمه دوم دويدن هاي با شدت بالا فروكش مي كند.
كل مسافتي كه در طي 90 دقيقه بازي فوتبال طي مي شود، حدود 10 كيلومتر است كه معادل 6/6 کیلومتر بر ساعت است. بسیاری از مردم مي توانند همين مسافت را در همين مدت با راه رفتن طي كنند. بديهي است كه اين مقدار در گروه هاي حرفه اي و سطح بالا تا 15 کیلومتر هم می رسد. بازیکنان حرفه ای بطور میانگین در یک بازی 10 الی 15 کیلومتر می دوند.
در طول بازی هر تیم به طور میانگین حدود 240 بار مالکیت توپ را در اختیار می گیرد. از هر 180 مالکیت گل، یک گل به ثمر می رسد. هر بازیکن در طو بازی 15-20 بار تکل می زند و 10-15 موقعیت سرزنی پیدا می کند. از این تعداد به ازای هر 10 ضربه سر یک ضربه به گل ختم می شود. در حین دریبل کردن انرژی مصرفی حدود 15% افزایش پیدا می کند. در تمرینات و تعیین شدت باید فرصت دریبلینگ برای بازیکنان فراهم گردد. با این تفاسیر پی می بریم که فوتبال رشته ورزشی از نوع تناوبی می باشد که فعالیت هایی با شدت های بالا و پایین را شامل می شود.
