اختصاصی طرفداری-
داستان از کجا شروع شد؟
آلمان ها دیوانه فوتبال هستند و حالا در آستانه مهم ترین تورنمنت فصل اروپا، اثرات جام ملت های اروپا را در سرتاسر کشور می توانید مشاهده کنید. شبکه های داخلی برنامه های ویژه ای برای یورو ۲۰۱۶ ترتیب داده اند و تبلیغاتِ یورو، تقریبا تمامی کشور را تحت تاثیر قرار داده است. امروزه بسیاری از اجناس یک سوپرمارکت با لوگوی یورو ۲۰۱۶ در آلمان فروخته می شود و حتی شما می توانید با پیش بینی درست قهرمان یورو، یک ماه به طور رایگان با قطار دویچه بان سفر کنید.(این شرکت در بسیاری از نقاط اروپا فعالیت می کند.)
در راستای یورویی شدن تمام کشور، شرکت ایتالیایی "کیندر" دست به ابتکار جالبی زد. کیندر در آلمانی به معنای "بچه ها" است و این شرکت مشهور شکلات، در بسته بندی های مخصوص یورو ۲۰۱۶ خود به جای استفاده از عکس کنونی بازیکنان تیم ملی آلمان، از تصویر کودکی آنها استفاده کرد. تا اینجا همه چیز جذاب به نظر می رسد اما ماجرا وقتی بزرگ می شود که خبر می رسد در گوشه ای از کشور، عده ای به آن اعتراض دارند!
داستان از اینجا شروع می شود که صفحه فیسبوک شعبه ای محلی از گروه "پگیدا"، با قرار دادن تصاویر این بسته بندی ها، نسبت به چهره افراد در آن اعتراض می کند. پگیدا، گروهی افراطی است که چند سال قبل توسط لوتس باخمان در شهر درسدن راه اندازی شد. این گروه که در ابتدا با هدف جلوگیری از ورود اسلام به قاره اروپا در شرق آلمان احداث شد، محبوبیت های زیادی بدست آورد و در تظاهرات علیه خارجی ها(به خصوص مسلمانان)، بیش از ۲۵ هزار نفر را در درسدن به خیابان کشید. پگیدا همواره مخالفانش بسیار بیشتر از موافق هایش بوده است اما به خاطر جو حاکم در برخی از شهرهای شرقی آلمان از جمله درسدن، لایپتسیش و ماگدبورگ، مورد توجه قرار گرفت. سیاست دولتِ آلمان در پذیرش بیش از یک میلیون پناهنده به داخل کشور که موجب به هم ریختن جو عمومی و بروز ناامنی در برخی از شهرها شده، نظر بسیاری از مردم را به آرمان های پگیدا نزدیک کرده اما با توجه به رسوایی های نژادپرستی این گروه(از جمله لو رفتن تصویر رهبر این گروه با ظاهر آدولف هیتلر!)، استقبال از راه پیمایی های پگیدا رو به کاهش است، با این حال افراطیون ضد خارجی(و شاید نژادپرست) به اهداف خود رسیده اند.
موازی با جنبش پگیدا، حزب سیاسی AfD یا آلترناتیوی برای آلمان، قدرت گرفت. این حزب که کاملا تفکراتی ضد خارجی دارد، به ذهنیت نژاد پرست اقلیتی در آلمان دامن می زند. مشکلاتی که طی دو سال اخیر در کشور به وجود آمده و البته توسط رسانه های محافظه کار بزرگ نمایی شده، باعث شده است که طی دو سال انتخابات ایالتی کشور، حزب AfD حالا به چیزی حدود ۱۰ درصد صندلی های مجلس برسد. آنها در حالی برای قدرت برنامه ریزی می کنند که در سال ۲۰۱۶، تظاهرات پگیدا در شهرهای آلمان با واکنش از سوی مردم روبرو شده و بسیاری از آنها به درگیری خونین تبدیل شده است. بخش مهمی از مردم که از عواقب نژادپرستی و کثافت کاری پیرامون آن به خوبی آگاه هستند، در روزهای تظاهرات پگیدا، جمع می شوند و به این افراد حمله می کنند و حالا همه چیز به یک دو قطبی تبدیل شده، با این تفاوت که بخش اکثریت مخالف عقاید پگیدا هستند.
از بحث فوتبالیِ خود دور نشویم. گروهی محلی از شاخه های پگیدا با انتشار این تصاویر بر روی شکلات ها، در فیسبوک می نویسد:
قرار نیست انگار چیزی متوقف شود! آیا واقعا می خواهید این شکلات ها را با این ظاهر بخریم یا یک شوخی است؟!
به نظر می رسد که سران پگیدا نمی دانسته اند که این تصاویر، عکس بازیکنان تیم ملی آلمان در زمان کودکی است و آنها به ظاهر ژروم بواتنگ(که نسبی غنایی دارد) و ایلکای گوندوعان(که اصالتی ترک دارد)، تاخته اند! در حالی که حجم انتقادات به عقاید پگیدا به اوج می رسد، مصاحبه الکساندر گائولند، سیاستمدار اهل کمنیتس که یکی از تحسین کنندگان پگیدا و البته سخنگوی فدرال AfD محسوب می شود، اوضاع را به بدترین حالت ممکن رساند.
گائولند در مصاحبه در این باره به فرانکفورتر آلگماین تسایتونگ گفت:
به نظرم مردم بواتنگ را فوتبالیست خوبی می دانند اما کسی وی را به عنوان همسایه اش نمی خواهد!
حالا دیگر به نظر می رسد مشکل بسیاری از دنبال کنندگان پگیدا یا AfD، مسلمانان یا حتی خارجی ها نیست، بلکه کسانی که سفید با موهایی بلوند نیستند، باید مورد مواخذه قرار بگیرند. این اظهار نظر که با موجی جدید و شدید از طرف مردم آلمان همراه شد، احتمالا تا ابد با گائولند خواهند بود. وی در مصاحبه بعدی اعلام کرد که منظورش از نظر برخی افراد بوده است اما کار دیگر انجام شده بود.
سخنگوی دولت آلمان این اظهار نظر را ناراحت کننده و آزار دهنده خواند. آنگلا مرکل این صحبت را به شدت نامطبوع توصیف کرد و حتی فقاوکه پتقی، رهبر AfD، کاملا سیاستمدارانه سعی کرد عواقب سخنان سخنگویش را کمتر کند:
بواتنگ یک فوتبالیست سطح بالا است و کاملا سزاوار حضور در تیم ملی آلمان است. من منتظر یورو ۲۰۱۶ هستم.
ماجرا به کوچه و خیابان و موبایل های مردم هم کشیده شد. بسیاری در توییتر اعلام کردند که افتخار می کنند همسایه فردی مثل بواتنگ باشند و کلمه "همسایه"، به ترند اول آلمان در روزهای اخیر تبدیل شد. در عالم ورزش هم بحث بواتنگ و همسایه بالا گرفت.
بندیکت هوودس در توییترش نوشت: آلمان برای بردن جام به همسایگانی مانند بواتنگ نیاز دارد. اولی بیرهوف و لوتار ماتئوس هم به حمایت از ستاره خط دفاع مانشافت پرداختند. سخنگوی حزب سیاسی مرکل هم اعلام کرد بواتنگ قطعا همسایه بهتری از گائولند است.
اگرچه همچنان جایزه بهترین واکنش, به هواداران آلمان در بازی دوستانه تیم ملی با اسلوواکی تعلق می گیرد که با خواندن سرود و زدن بنرهایی، از بواتنگ خواستند همسایه آنها باشد.
ژروم پس از بازی اعلام کرد از اینکه هنوز چنین مسائلی در آلمان وجود دارد ناراحت است اما از استقبال و حمایت مردم و شخص مرکل تشکر کرد.
آیا نژادپرستی در جامعه آلمان وجود دارد؟ قطعا چنین چیزی قابل تایید است اما تاریخ مدرن این کشور نشان می دهد که اکثریت چنین چیزی را برنمی تابند. اینکه در نهایت خط قرمز کجاست مشخص نیست. اینکه کسی به عنوان نماینده یک حزب بتواند یک برلینرِ متعصب را در شهری که تقابل مستقیم چپ و راست را به چشم دیده، به خاطر رنگ پوستش مورد مواخذه قرار بدهد، احتمالا عمق فاجعه را نشان می دهد و اینکه قانون تا چه حد باید در این مسائل ورود کند اما در پایان، مانشافت، نمونه کوچکی از نظام آلمان است که مجموعه ای از فرهنگ ها با تلاش و اتحاد، آن را به قله جهان رسانده اند.
Wir sind Vielfalt
ما گوناگونی هستیم.
