اختصاصی طرفداری - پیش از سفر رئالی ها به آلمان خیلی ها می گفتند اگر رئال نمایشی که برابر بارسلونا در ال کلاسیکو ارائه داد را انجام دهد قهرمانی اروپا همین نزدیکی ها خواهد بود. به نظر می رسید میان قرعه های مرحله یک چهارم نهایی بهترینش نصیب زیدان و مردانش شده است. خصوصا آن که دیدار رفت در آلمان انجام می شد. بازی که آغاز شد سپید پوش ها همانی بودند که انتظار داشتیم. رونالدو دروازه را گشود که داور گل را نپذیرفت و حمله های رئال ادامه پیدا کردند. ولی بهار بلافاصله به خزان گرایید؟ ستاره های رئال نزول کردند و دیگر خود را نیافتند. نزول آن ها چنان پررنگ بود که میان همه بازی های مرحله یک چهارم نهایی تنها دیداری که یک طرفه برگزار شد را همین دیدار قلمداد کردند.
می توان قضاوت داور را جدل آور خواند ولی آمار نشان می داد بازیکنان وولفسبورگ 5 کیلومتر بیشتر دویده اند. گرگ ها 14 تکل زدند و رئالی ها 7 تکل، 13 خطا کردند و رئالی ها 8 خطا. مردان دیتر هکینگ دو گل طی هفت دقیقه زدند در حالی که رئال در 61 درصد اوقات توپ را در اختیار داشت و ناواس 738 دقیقه بود در لیگ قهرمانان گل نخورده بود. در چنین قابی رسانه های اسپانیایی در توصیف نمایش رئال از واژه های "سرد"، "بی روح"، "زشت" و "کاملا قابل پیش بینی" استفاده کردند. مدافعان سردرگم بودند. تونی کروس و لوکا مودریچ معمولا خود را در منطقه کاسیمیرو پیدا می کردند و بنزما در خط حمله انگاره ای برای گشودن دروازه نداشت.
آیا خستگی ناشی از ال کلاسیکو دلیل نزول مفرط رئالی ها بود؟ اگر آری، این پرسش مطرح می شود آیا نبرد برابر بارسا با ترکیب اصلی ارزش داشت تا رئال جام یازدهم اروپایی اش را قربانی کند؟ چرا رئال نباید اولویت خود را پیش از این دو دیدار تعیین کند؟ چرا آنها وولفسبورگ را حقیر پنداشته بودند؟
در حالی که همه می دانستیم نمایش رئال در خانه حریفان با زیدان سوای پیروزی ده نفره در نیوکمپ چندان متقاعد کننده نبوده اند. مثل برد 2-1 برابر لاس پالماس با گلی دیرهنگام یا پیروزی 3-1 برابر لوانته قعرجدولی که بازی تا دقیقه 92 با نتیجه 2-1 جلو رفت یا برد 2-1 برابر گرانادا با ضربه دیرهنگام مودریچ یا تساوی 1-1 برابر رئال بتیس. چنان که رئال با رافا بنیتز هم دور از میدان نومید کننده بازی کرده بود مثل شکست برابر ویا رئال.
اکنون رئال باید در برنابئو گل بزند. مهاجمان مادریدی در دیدارهای خانگی شان به رهبری زیدان شاداب و فوق العاده ظاهر شده اند و طی 8 بازی 33 گل در برنابئو زده اند (شش، پنج، پنج، چهار، هفت، دو و چهار) که یعنی 4.12 گل در هر دیدار. یادمان باشد رئال با 89 گل زده بهترین خط حمله لالیگا را معرفی کرده (بارسا 87 گل زده) و کریستیانو رونالدو، گرت بیل و کریم بنزما آن قدر نیشدار هستند تا دروازه را باز کنند. ولی حمله برای رئال مترادف با ضدحمله های وولفسبورگ هم خواهد بود. آن چه ما را با پرسش بزرگی روبرو می کند: آیا مدافعان رئال می توانند برابر گرگ ها مقاومت کنند؟
دنیلو سی میلیون یورویی در دفاع راست احتمالا بدترین بازی اش را برابر وولفسبورگ انجام داد. یولیان دراکسلر که در بوندسلیگا بد بوده و در لیگ قهرمانان معرکه بارها او را به بند کشید. به همین دلیل خیلی ها زیدان را برای نشاندن کارواخال روی نیمکت و به میدان فرستادن دنیلو زیر تازیانه گرفته اند. در حالی که کارواخال در ال کلاسیکو برابر نیمار بازی خوبی ارائه داده بود. مارسلو شکننده بود و اداهای نمایشی اش مورد انتقاد همه قرار گرفت. سرخیو راموس قرار بود رهبر رئال باشد ولی بسیار کند بود و طی به ثمر رسیدن گل دوم در جایگیری هم اشتباه کرده بود. آیا رافائل واران که از بدو ورود به عنوان جانشین په په معرفی شده جای او را خواهد گرفت؟ این که مدافعان رئال در دیدار سه شنبه شب چه کسانی باشند بزرگ ترین چالش زیدان به شمار می رود.
رئال باید برای صعود در برنابئو سه گل بزند یا طی نود دقیقه دو گل تا سرنوشت در وقت اضافی تعیین شود. نکته این است رئال از سال 2002 که در زمین بایرن مونیخ 1-2 شکست خورد و در برنابئو 0-2 برنده شد و صعود کرد در هشت بازی لیگ قهرمانان که بازی اول را باخته نتوانسته در دیدار بازگشت نتیجه را جبران کرده و صعود کند: آرسنال (2006-2005)، رم (2008-2007)، لیورپول (2009-2008)، بارسلونا (11-2010)، بایرن (12-2011)، بوروسیا دورتموند (13-2012) و یوونتوس (15-2014). همه اینها یعنی رئال سه شنبه شب برای صعود به نمایشی حماسی یادآور روزهای بزرگش نیاز دارد.
تیتر روی یکی از روزنامه های مادرید " Remontada " بود، یعنی "بازگشت". آنها به خوانیتو بزرگ اشاره می کنند، مهاجم و کاپیتان رئال که سال 1992 در 37 سالگی طی تصادف اتومبیل کشته شد و طرفداران رئال در نبردهای خانگی وقتی به دقیقه هفت می رسند در اشاره به پیراهن شماره 7 خوانیتو شعار " Illa, Illa, Illa Huanito Marvilla " را سر می دهند. خوانتیو برای رئالی ها مرد "بازگشت" در ماموریت های غیرممکن بود. وقتی رئال در نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا 80-1979 در گلاسکو 0-2 از سلتیک شکست خورد او رهبر ارکستری شد که در برنابئو اسکاتلندی ها را 0-3 خرد کردند. وقتی اینتر در جوزپه مئاتزا 1-3 رئال را در دیدار رفت جام یوفا 1986 شکست داد خوانیتو جمله معروف "نود دقیقه در برنابئو زمان بسیار بسیار طولانی است" را بر زبان آورد و رئال در برنابئو 1-4 پیروز شد و صعود کرد.
حالا دیداری که به نظر می رسید سهل ترین و آسان ترین نبرد مرحله یک چهارم نهایی خواهد بود بدل شده به کابوس بزرگ زیدان و مهم ترین بازی رئال مادرید در این فصل. زیدان و مردانش باید فقط شش روز بعد در خانه میزبان وولفسبورگ شوند و در این میان در لالیگا برابر ایبار هم به میدان روند. حذف از لیگ قهرمانان با توجه به نتایج لالیگا، زیدان را با پرسش های بسیار بزرگی روبرو خواهد کرد و فلورنتینو پرز را به باتلاق بزرگی خواهد کشاند.
