طرفداری- چزاره مالدینی که دو روز قبل در سن ۸۴ سالگی از دنیا رفت، چه به عنوان مربی تیم ملی ایتالیا و چه به عنوان بازیکنی که به عنوان اولین ایتالیایی جام اروپایی بالای سر برد، دوران موفقیت آمیزی را سپری کرد.
مالدینی در سال ۱۹۵۴ به عنوان یک مدافع راست به میلان پیوست و در ادامه لیبروی تیم در مرکز دفاع شد. این پست باعث شد پاس های تند او در حین تسلط بر توپ، به یکی از ویژگی های فوتبال ایتالیا تبدیل شود. مالدینی طی ۴۱۲ بازی برای روسونری، تنها ۵ بار کارت زرد گرفت. او یک بار اخراج شد که این اتفاق به درگیری او با عمر سیووری برمی گردد. این مهاجم متولد آرژانتین، مزاجی تند داشت و سعی کرد صبر یک معصوم را لبریز کند! بر خلاف سیووری، مالدینی به عنوان یکی از بازیکنانی که چه در داخل و چه در خارج از زمین برخورد آرامی با سایرین داشت، مشهور شده بود.
چزاره اولین سری آ یش را در اولین فصل با میلان فتح کرد. قهرمانی های بعدی در سال های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ از راه رسیدند اما امضای قرارداد سال ۶۱ نرئو روکو با میلان بود که باعث شد مالدینی پتانسیلش را بفهمد. روکو اولین بار زمانی به مالدینی باز داد که هر دو در تریستینا بودند. او مالدینی را کاپیتان میلان کرد و با همکاری جووانی تراپاتونی، خاکریز دفاعی رسوخ ناپذیری برای میلان ساخت. این تیم در سال ۶۲ لیگ را فتح کرد و در ومبلی، گل اوزه بیو برای بنفیکا را پاسخ داد تا قهرمان اروپا شود. اولین تیم ایتالیایی که فاتح تورنمنت می شود!
چزاره مالدینی در تاریخ ۵ فوریه سال ۱۹۳۲ در تریسته به دنیا آمد(شمالغرب ایتالیا). زنان ناحیه او به درست کردن نان شهرت دارند و خانواده مالدینی هم یک نانوایی داشتند. پدر او یک ملوان بود. زمانی که چزاره نوجوان بود، آلمان ها شهر را تصرف کردند. مالدینی تصمیم گرفت به همراه دوستش در ارتش ورماخت ثبت نام کند اما مادرش خیلی زود داستان را فهمید و مانع اهداف او شد. چزاره به عنوان یک متخصص دندان تعلیم دید و برای تیم شهرش اولین بار بازی کرد. فصل بعد، او کاپیتان تریستینا در سری آ بود! پس از ۱۲ سال با میلان بودن که موجب شد مالدینی ۱۴ بار برای تیم ملی ایتالیا به میدان برود و در رقابت های جام جهانی ۱۹۶۲ حاضر شود، وی دنباله روی روکو در تورینو شد. پس از یک فصل، مالدینی به عنوان دستیار روکو انتخاب شد.
چزاره مالدینی هدایت فوجا، ترنانا و پارما، جایی که در آن کارلو آنچلوتی را کشف کرد و به سری بی صعود کرد را برعهده گرفت. وی در سال ۱۹۸۰ دستیار انتسو برتسوت در تیم ملی ایتالیا شد تا دو سال بعد آتزوری با کمک گل های پائولو روسی قهرمان جام جهانی اسپانیا شود. مالدینی برای ۱۰ سال سرمربی تیم ملی جوانان ایتالیا بود و از سال ۱۹۹۲، سه بار تیمش را قهرمان اروپا کرد. از میان کسانی که مالدینی مربیگری شان کرد، می توان به بازیکنانی همچون جیجی بوفون، فرانچسکو توتی، فابیو کاناوارو و فرزندش پائولو که بعدها رکورد بازی ملی و حضور در میلان را شکست، اشاره کرد.
در سال ۱۹۹۶، مالدینی جانشین آریگو ساکی در تیم ملی ایتالیا شد. اولین بازی او در برابر انگلیس با برد خاطرانگیز و گل جانفرانکو زولا همراه بود که در نهایت به صعود به جام جهانی ۹۸ منجر شد. اگرچه ایتالیا در مرحله حذفی تورنمنت فرانسه در برابر میزبان قهرمان در ضربات پنالتی شکست خورد و حذف شد. مالدینی همواره به خاطر تاکتیک هایش و ساختار دفاعی تیم مورد انتقاد قرار گرفت تا در نهایت جایش را به دینو زوف داد.
پس از دوره ای به عنوان مسئول موقت میلان، در سال ۲۰۰۲ و در سن ۷۰ سالگی، به پیرترین مربی تاریخ جام جهانی تبدیل شد. چزاره مالدینی، پاراگوئه را به جمع ۱۶ تیم پایانی فرستاد و در مرحله بعد با گل دقیقه ۸۹ مغلوب آلمان شد. او اخیرا کارشناس فوتبال شبکه الجزیره بود. از چزاره مالدینی بزرگ، همسرش ماریا لوییزا، ۳ پسر و ۳ دختر به یادگار مانده اند.
چزاره مالدینی- ۵ فوریه ۱۹۳۲، ۳ آوریل ۲۰۱۶
