طرفداری- فرانک ریبری، بازیکن 32 ساله تیم بایرن مونیخ، مقداری زیادی از این فصل بوندس لیگا را به علت مصدومیت از ناحیه کشاله ران از دست داد.
سایت گل مصاحبه ای با این بازیکن فرانسوی داشته است.
در مورد آمادگی بدنی اش بعد از مصدومیت:
من هر روز بهتر و بهتر می شوم و از لحاظ فیزیکی حس می کنم 100 درصد آماده ام. بعد از مصدومیت فرصت زیادی داشته ام و بر روی سرعتم کار کرده ام. تمرینات خوب بوده اند ولی مسابقه کاملا با تمرین فرق دارد. بعد از 90 دقیقه بازی مقابل برمن در بازی با یوونتوس در ترکیب اصلی بودم و 101 دقیقه بازی کردم. امیدوارم در آینده در سطح بالاتری باشم.
شک در مورد بازگشت به خاطر مصدومیت طولانی مدت:
خیلی ها باور نداشتند که من برگردم. بعد از 9 ماه استراحت شما نیاز به زمان دارید. حال می دوم و خوشحالم. سال قبل ناراحت بودم و دلم برای فوتبال بازی کردن تنگ شده بود. اگر مصدوم باشید معمولا به تنهایی تمرین می کنید.
ریبری چگونه میادین بازگشت:
این مسئله بسیار سختی بود. هر روز به این فکر می کنید که کی باز خواهید گشت و کی آماده اید. اما من از خودم، شخصیتم و افتخاراتی که می توانم به آن ها دست پیدا کنم آگاه هستم. این برای من بسیار مهم است که در زمین عالی باشم. حال دوباره خوشحال هستم.
زمان بازنشسته شدن:
من علاقه ام به فوتبال بازی کردن را از دست نداده ام. من هرگز فراموش نمی کنم از کجا شروع کردم. به عنوان یک کودک تمام دنیایم، فوتبال بود. من سخت کار کردم تا بهتر شوم و افتخارات زیادی بدست آوردم. شما باید شور و اشتیاقتان را دنبال کنید و من نمی دانم تا کی می توانم این کار را انجام دهم. اما تا زمانی که بدنم بگوید"بله" و آماده باشم، این کار را خواهم کرد. من تشنه فوتبال هستم.
دل تنگ شدن برای تیم:
وقتی شما بازی را از تلویزیون و یا از روی سکو ها دنبال می کنید، احساس نمی کنید که جزوی از تیم هستید. استراحت کردن برای مدتی خوب است اما در طولانی مدت از لحاظ روانی کار سخت می شود. از طرفی به خاطر هواداران، بازیکنان و باشگاه خوشحالید و از طرف دیگر به خاطر مصدومیت ناراحت. حال اما آسوده شده ام.
قرارداد داوید آلابا:
من برای داوید، خانواده اش و باشگاه خوشحال هستم. او مدتی زیادی در بایرن بوده است. او 16 سال داشت وقتی او را در آکادمی باشگاه ملاقات کردم. او بازیکن سختکوشی است. او در عین جوانی بسیار با تجربه است. از نظر من او یک بازیکن بزرگ و بهترین دفاع چپ جهان است.
نسل جوان بایرن مونیخ:
من می خواهم به استعداد ها کمک کنم. آن ها سخت تلاش می کنند. زندگی سخت است. من در 17 سالگی در لیگ دسته سوم بازی می کردم جایی که دنیایی کاملا متفاوت بود. بایرن به آن ها پیشنهاد بزرگی می دهد. من کسی نیستم که از آن ها انتظار احترام بیشتر داشته باشم. از این مسئله متنفرم. من تجربیات زیادی در فوتبال کسب کردم اما عوض نشدم. من به همه احترام می گذارم چه بازیکن فوتبال باشد و چه یک آشپز. اگر بازیکن جوانی به تیم اصلی بیاید من اولین کسی هستم که با او دوست خواهم شد. او برای من مانند آلابا و دیگران است.
نظر ریبری درباره اینکه کینگزلی کومان، ریبری بعدی است:
امیدوارم. او پتانسیل این کار را دارد. من با او زیاد فرانسوی صحبت می کنم. او زندگی حرفه ای راحتی نداشته است. در پاریسن ژرمن بازی به او نمی رسید درست مانند یوونتوس. وقتی به بایرن آمد، ذهنش آرام شد و فقط فوتبال بازی کرد. او 19 سال دارد و می تواند بهتر شود و از بازیکنان باتجربه در تیم نکاتی را یاد بگیرد.
در مورد بازیکنان باتجربه تیم:
اگر در بین دو نیمه بازی با یوونتوس زمانی که 2 بر 0 عقب بودیم در رختکن حضور داشتید، شگفت زده می شدید. در آن موقع به بازیکنی همچون فیلیپ لام، مولر، ژابی آلونسو و من احتیاج بود. بازیکنانی که تیم را تهییج کنند. 45 دقیقه زمان کافی بود و یک گل در آلیانز آرنا کافی است تا هواداران با شما همراه شوند. نکته ای که نباید فراموش کنیم این است که ما چهار گل به یوونتوس زدیم.
ترس از دست دادن جایگاه در تیم:
نه. من هرگز ترسی نداشتم. من خودم و توانایی هایم را می شناسم و می دانم بقیه در مورد حضور من در رختکن و زمین چه حسی دارند. برای آن ها من مهم هستم. در 32 سالگی نمی توانم تمام فصل را بازی کنم. من ماشین نیستم و یک انسانم.
در مورد گواردیولا و علاقه اش به فتح لیگ قهرمانان:
پپ می خواهد با ما جام ببرد. او بوندس لیگا و جام حذفی را برده است. رویای او و رویای ما فتح لیگ قهرمانان است. سپس او به سیتی خواهد رفت. او همیشه پر از انگیزه است. ما می خواهیم کنار هم افتخار کسب کنیم. اگر همه ما در سطح عالی باشیم، تیم قوی ای هستیم و می توانیم هر جامی را ببریم.