طرفداری- اگر شما هم مثل اکثر مردم این سرزمین هستید و فقط هر چهار سال یک بار فوتبال برایتان اهمیت پیدا می کند، تا دفعه بعد که یک مسابقه فوتبال را به تماشا بنشینید زمان طولانی خواهد بود. بازیکنان تیم ملی آمریکا در خطر بزرگ نرسیدن به جام جهانی 2018 قرار دارند. عواقب این اتفاق بسیار بزرگ خواهند بود و نه فقط برای سرمربی تیم یورگن کلینزمن. همه فوتبال کشور عقب خواهد افتاد.
بازی مقدماتی جام جهانی روسیه با گواتمالا در سه شنبه شب تبدیل به مهمترین بازی نسل فوتبال آمریکا شده است. اگر آمریکایی ها مثل چهار روز پیش دوباره به گواتمالا ببازند احتمالاً به دور نهایی بازی های انتخابی نخواهند رسید. هر دور بازی های انتخابی لحظات ترسناک خودش را دارد اما حالا زنگ های خطر بلندتر از همیشه به صدا در می آیند.
شکست 2-0 جمعه گذشته ایالات متحده آمریکا به گواتمالا اتفاقی ناگهانی نبود. هرکس که بازی های تیم ملی کشور در یک سال گذشته را دنبال کرده است می دانست که چنین نتیجه ای کاملاً ممکن بود. کمبود استعداد فقط بخشی از مشکل است. زیر نظر کلینزمن، تیم هیچ هویتی ندارد، کاملاً بدون هیچ ایده ای.
به عنوان تیمی که مدعی پیشرفت است، آمریکا همیشه مجبور بوده بین آنچه هست و آنچه می خواهد باشد تعادل برقرار کند. وقتی بروس آرنا سرمربیگری آمریکا را به عهده داشت، یک عملگرا بود که به زیبایی بازی تیمش اهمیتی نمی داد. جانشین آرنا، باب بردلی، رومانتیک تر بود. گاهی تاکتیک هایش کار می کردند و گاهی نه، اما همیشه چیزی داشتند که در مواقع بحران به آن تکیه کنند.
در شرایطی که آرنا و بردلی با احتیاط روی تیم آزمایش می کردند، کلینزمن شالوده آن را نشانه رفته است. نمونه آخر آن تصمیم او برای بازی دادن به مکس دیسکراد در کنار مایکل بردلی به عنوان هافبکی که در عقب می ایستد بود. کلینزمن دفاع را قربانی کرد تا یک عنصر بازیساز به آن اضافه کند. نحوه تفکر او مشابه زمانی بود که مثلاً باب بردلی، دامارکوس بیزلیِ هافبک را در دفاع چپ قرار داد. اما امتحان کردن چنین چیزی در کناره ها یک چیز است و در میانه میدان که می تواند هزینه سنگینی در بر داشته باشد یک چیز دیگر.
تنها دلیلی که کلینزمن هوز بر سر کار مانده اظهار نظری است که در گذشته تکرار کرده است: دلسوزی برای فوتبال آمریکا. در تقریباً هر کشور دیگری او تا به حال از کار برکنار شده بود. در حالیکه رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا سونیل گولاتی به حمایت از کلینزمن ادامه می دهد - شاید چون این تصمیم او بود که سالی 3 میلیون دلار به کلینزمن پرداخت شود - شکست دیگری در روز شه شنبه، می تواند، و می بایست، باعث تغییر شود.
