طرفداری- کارشناسان روزنامه میرر اقدام به انتخاب سه تیم منتخب لیگ برتر در سه دهه اخیر (1990، 2000 و 2010) با سیستم 2-4-4 کرده اند. در این سه تیم، بازیکنانی که در هر دو دهه درخشیده اند، فقط حق حضور در یک تیم منتخب را دارند. این تیم ها بر اساس انتخاب میرر بوده و شاید ما با بسیاری از این انتخاب ها موافق نباشیم اما بد نیست که نام سه تیم منتخب در سه دهه اخیر لیگ برتر جزیره را در ذهن داشته باشیم.
تیم منتخب دهه 1990:
ذخیره ها: دیوید سیمن، گری پالیستر، امانوئل پتی، دیوید ژینولا، جان فرانکو زولا، ایان رایت و رابی فاولر
با عذرخواهی از لس فردیناند، اندی کول، مت له تیسیه و مارک اوورمارس
دهه نود یک دهه بی نظیر برای مهاجمانی با کلاس بالای جهانی در لیگ برتر بود. تصور کنید که در این تیم، مهاجمانی مانند رابی فاولر و ایان رایت نیمکت نشین هستند و حتی لس فردیناند و اندی کول حضور ندارند. همین حقیقت کافی است تا بتوان تصور کرد که دهه نود، دهه حاکمیت فورواردهای زبده در لیگ برتر بود. پل اسکولز در تیم منتخب دهه بعد قرار گرفت چون اوج تکامل او در دهه 2000 بود. در این تیم، 9 بازیکن از دو تیم آرسنال و منچستر یونایتد هستند.
تیم منتخب دهه 2000:
ذخیره ها: ادوین فن درسار، ویلیام گالاس، کلود ماکلله، روبرت پیرس، دنیس برگکمپ، وین رونی و رود فن نیستلروی
رونی و برگکمپ در ترکیب اصلی تیم منتخب قرار ندارند اما دروگبا با نظر کارشناسان، مهاجم اول این تیم است چرا که با اعتقاد کارشناسان، رونی و برگکمپ شاید بازی های چشم نواز تری را ارائه کنند، اما تأثیرگذاری دروگبا بسیار بیشتر بود. این معیارها بر اساس سبک بازی، تاکتیک ها و روحیه بالای او ارزیابی شده اند. حضور استیون جرارد در سمت راست خط میانی هم شاید چندان به مذاق هواداران لیورپول خوش نیاید اما به دلیل قرار گرفتن نام او در لیست هافبک ها در کنار لمپارد و اسکولز و رونالدو، چاره دیگری وجود نداشت. خط دفاعی چهار نفره این تیم نیز به طور کامل انگلیسی می باشد که شاید در دهه جاری، چنین چیزی یک کیمیا به نظر برسد.
تیم منتخب دهه 2010:
ذخیره ها: دیوید دخیا، نمانیا ویدیچ، مایکل کریک، سسک فابرگاس، مسوت اوزیل، ادن هازارد، رابین فان پرسی
برعکس دو دهه پیشین که ترافیک شدیدی در هافبک های وسط بود، در تیم منتخب این دهه به سختی می توان یک هافبک وسط هم تراز با بازیکنان دهه های قبل را پیدا کرد. البته تیم منتخب دهه جاری به نیمه اول این دهه تعلق دارد و برای تعیین تیم کامل دهه 2010، باید 4 سال دیگر صبر کنیم. انتخاب سانتی کازورلا به جای فابرگاس و کریک به این دلیل بود که کازورلا ثبات بیشتری در مقایسه با آنها داشت. یحیی توره هم که توانایی های غیر قابل انکاری دارد. ارجحیت جو هارت به داوید دخیا بدین علت بود که دخیا به تازگی تبدیل به یک دروازه بان درجه یک دنیا شده است. یکی از کمبودها یا به قول ایرانی ها، قحط الرجال ها در دفاع کناری بود که با ثبات ترین بازیکنان چند سال اخیر یعنی لیتون بینس و برنیسلاو ایوانوویچ انتخاب شدند. لوئیز سوارز و سرخیو آگوئرو هم به عنوان زوج خط حمله برگزیده شدند تا باز هم وین رونی از حضور در این لیست محروم شود.
و در پایان، یک نتیجه گیری از لیست میرری ها می تواند چنین باشد که انگار ستاره های لیگ برتر در دهه های پیشین در برخی از پُست ها، خیلی بزرگ تر بودند. هیچ اسمی از هیچ بازیکنی نمی بریم تا مبادا باعث تکدر خاطر هواداران تیم ها شود ولی فارغ از تعصب، فقط کافیست که این سه تیم را با هم مقایسه کنیم تا به تفاوت ها پی ببریم. میرر در پایان، یک نظر سنجی انجام داد و از مخاطبین خود پرسید که فرض کنید این سه تیم با یکدیگر بازی کنند. به نظرتان کدام پیروز می شود؟ که پاسخ بالای 55 درصد شرکت کنندگان در این نظرسنجی، پیروزی تیم منتخب دهه 1990 بود. نظر شما درباره این سه تیم چیست و فکر می کنید که این تیم فرضی در کدام پست ها، ضعیف تر یا قوی تر شده است؟
