اختصاصی طرفداری- می گویند نابغه ها از زندگی درس می گیرند. اما نقش اول داستان ما نابغه بود اما به زندگی درس می داد و کسی بود که زندگی خیلی ها را رقم زد. البته او در این نقاشی بر بوم زندگی تنها نبود برادرش نیز پا به پای او و حتی کمی جلوتر از او به زندگی خیلی ها رنگ زد.
برایان لادروپ، برادر بازیکن افسانه ای دانمارک میشل لادروپ، 474 سال پس از تاج گذاری شاه چارلز هشتم در ناپل در 22 فوریه سال 1969 در وین اتریش چشم به جهان گشود. برادرش 5 سال قبل از او در کوپنهاگ به دنیا آمده بود اما برایان به خاطر اینکه پدرش در یکی از تیم های فوتبال وین بازی می کرد در این شهر متولد شد.
برایان به همراه خانواده در سال های کودکی به خاطر اینکه پدرش فین، سرمربی بازیکن تیم برونبی شد به این شهر نقل مکان کردند. او با سرمربی آینده تیم ملی دانمارک همبازی بود؛ با کلاوس نیلسن. برایان با برونبی در سال 1987 و 1988 قهرمان دسته اول فوتبال دانمارک شد. نیم فصل مانده به پایان قرارداد برایان با برونبی در سال 89 وی قصد کرد به تیم بایرن اوردینخن ملحق شود. قیمت این انتقال 8 میلیون کورون دانمارک بود. باشگاه با این قضیه که برایان قصد ندارد با این تیم همکاری کند مشکل داشت و شکایت کرد. در آخر فدراسیون هلند برایان را مجبور کرد 3.9 میلیون کورون به برونبی غرامت بپردازد اما برایان 3.3 میلیون کورون پرداخت کرد.
ما بین سال های 1984 تا آوریل سال 1987 برای تیم های زیر 17 سال و زیر 19 سال دانمارک به میدان رفت و در آوریل 1987 به تیم ملی دعوت شد تا جای برادرش بازی کند. اولین بازی اش را در سن 18 سالگی در مقدماتی المپیک 88 در مقابل آلمان غربی انجام داد. اولین باری که تور دروازه را لرزاند در سومین بازی ملی اش در مقابل یونان بود. برایان از بازیکنان دعوت شده به تیم ملی برای یورو 88 بود اما در یک بازی دوستانه مقابل اتریش قبل از یورو ترقوه اش شکست و از لیست خط خورد.
در اوردینخن در فصل اول، لادروپ 34 گل در فصل89-90 بوندسلیگا به ثمر رساند و در پایان به عنوان بازیکن سال دانمارک انتخاب شد. در تابستان سال 1990 برایان که اوردینخن را تیمی ضعیف می دانست و تصمیم گرفت چمدان هایش را ببندد. در می 1990 بایرن مونیخ که بازی های خارق العاده برایان را دیده بود وی را با مبلغ 6 میلیون مارک هلند به خدمت گرفت که رکورد نقل و انتقالات بوندسلیگا را شکست. در فصل اول با بایرن مونیخ در 33 بازی 9 گل به ثمر رساند و با باواریایی ها در رده دوم قرار گرفت و به نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا رسید. در پنجمین بازی فصل بعد از ناحیه تاندون زانو پای راست دچار آسیب دیدگی شد.
در این مدت وی انتقاد هایی به فرانتس بکن باوئر و کارل هاینز رومنیگه کرد و گفت آن ها در تیم هرج و مرج ایجاد کرده اند و به جوانان تیم میدان نمی دهند. در فوریه سال بعد بازگشت، در 15 بازی آخر به میدان رفت و شاهد دهم شدن غول آلمان بود. در پایان فصل برای دومین بار بازیکن سال فوتبال دانمارک شد و جزو 5 بازیکن برتر سال فیفا قرار گرفت. قیصر فوتبال آلمان درباره برایان می گوید:" او بازیکن فوق العاده ای بود. چقدر پول بابتش دادیم؟ اصلا مهم نیست او شایسته این مبلغ بود."
در نوامبر سال 1990 و در پی درگیری با سرمربی تیم ملی و فدراسیون فوتبال دانمارک بر سر قضیه انتقالش از برونبی به اوردینخن به همراه برادرش تیم ملی را ترک کرد. در نهایت دانمارک نتوانست به مسابقات یورو 92 راه پیدا کند اما این تازه اول معجزه بود. در ماه های قبل از شروع یورو، یوگسلاوی به علت جنگ داخلی از مسابقات کنار گذاشته شد و دانمارک جایگزین این کشور شد. در آوریل 1992 برایان دوباره به تیم ملی بازگشت این درحالی بود که برادرش همچنان ترجیح می داد در تعطیلات باشد. راه رسیدن به معجزه مانند مقصد معجزه پر است از رویا های واقعی شده. دانمارک در سوئد به نیمه نهایی رسید. کار به ضربات پنالتی کشید. گلر افسانه ای فوتبال جهان پیتر اشمایکل ضربه پنالتی فن باستن را مهار کرد و این دانمارکی ها بودند که از حضیض ناامیدی به قله امید رسیده بودند اما صبر کنید معجزه هنوز تمام نشده است. در فینال دانمارک با دو گل آلمان را شکست داد و این پایان ملودرام گونه ای بر داستان یک حذف بود. در سال 95 دانمارک قهرمان جام بین قاره ای شد و برایان و میشل هردو برای دانمارک به میدان رفتند.
کمی به عقب برگردیم. در تابستان سال 92 برایان مثل برادرش نشان داد که گاهی باید کوچ کرد. رفت و در فلورانس فرود آمد. فصلی خوب در فیورنتینا را داشت اما تغییر مربی در نیم فصل دوم سبب شد 50 سال حضور فلورانسی ها در سطح اول بهترین لیگ آن دوره اروپا به پایان برسد.
در فصل بعد به میلان قرض داده شد. میلان کاپلو تیمی دفاعی بود. آن زمان قانون استفاده از 3 بازیکن خارجی مطرح بود ولی میلان هفت بازیکن خارجی داشت. بازی زیادی به لادروپ نرسید. میلان در آن سال در 34 بازی 36 گل زد و قهرمان سری آ شد. برایان تا سال 1996 با فیورنتینا قرارداد داشت اما اعلام کرد دیگر به فلورانس باز نمی گردد.
پیشنهاد رنجرز در سال 1994 برای وی یک سورپرایز بود و راه فراری از این ایتالیای نفرین شده (از نظر او). او با مبلغ 2.3 میلیون پوند به تیم آن زمان متمول رنجرز اسکاتلند پیوست. در آن جا عالی بود. اگر از هواداران رنجرز بپرسید او را بهترین بازیکن خارجی تیمشان می دانند. در سال 98 و قبل از جام جهانی به چلسی ملحق شد اما سعی کرد قبل از بازی کردن برای این تیم قراردادش را فسخ کند چون قلبش با آبی ها نبود اما چلسی او را تهدید به شکایت به فیفا کرد. لادروپ می گوید:"اگر می دانستم چلسی از سیستم چرخشی استفاده می کند دو بار به بستن قرارداد با این تیم فکر می کردم."
در جام جهانی و راه رسیدن به آن مهمترین بازیکن دانمارک بود. در جام جهانی نیز فوق العاده بود و جزو 16 نفر برتر فیفا قرار گرفت. برایان حضور در یک چهارم نهایی جام جهانی 98 را بالاتر از قهرمانی در یورو 92 می داند. در کنار برادر همگامش بعد از پایان جام جهانی به 11 سال بازی در تیم ملی پایان داد و در 82 بازی 11 گل به ثمر رساند.
تنها گل برایان برای چلسی در جام برندگان به ثمر رسید. روز ها برای برایان گذشتند و وی هر روز به پایان دوران بازی اش نزدیک می شد در جایی که قلبش آنجا نبود. در بهار 99 به کوپنهاگ رفت و در خانه دوران کودکی اش در استادیوم برونبی در مقابل این تیم به زمین رفت و البته هو شد. به خاطر مشکلات خانوادگی به آژاکس پیوست در این رابطه او گفته است:" من از 15 باشگاه پیشنهاد داشتم اما آژاکس درست ترین گزینه بود."
برایان هم اکنون گزارشگر لیگ قهرمانان و کارشناس تلویزیون دانمارک است. وی دو فرزند (یک پسر و یک دختر) دارد.
نقاشی دانمارکی که فوتبال را کشید.
