مطلب ارسالی کاربران
در دل تاریخ؛ عصر طلایی هامبورگ
پس از سال های خوب دهه 1960 همراه با اوه زیلر بزرگ، بندر نشینان شمال آلمان عرصه را کاملا به رقبای خود در بوندس لیگا باختند و دیگر اثری از آن تیم مدعی نبود. خداحافظی زیلر در سال 1972 وضع آن ها را از قبل هم وخیم تر کرد. بایرن و گلادباخ با انبوهی از بازیکنان بزرگ و استثنایی جام های داخلی آلمان را یکی پس از دیگری فتح می کردند و مجالی برای درخشش دیگران نبود. دایناسورها اما بیکار ننشستند و پس از چند سال رکود دوباره موفق شدند خود را به سطح اول فوتبال آلمان و به جمع بزرگان برسانند. در فصل 76-1975 در لیگ به مقام نایب قهرمانی رسیدند و با غلبه بر کایزرس لاترن جام حذفی آلمان را برای دومین بار به ارمغان آوردند. گویی قهرمانی در DFB POKAL خونی تازه بر پیکر باشگاه تزریق کرده بود. هامبورگ پیروزمندانه به مسابقات جام در جام در سال 1977 قدم نهاد و در نهایت با غلبه بر اندرلخت بلژیک فاتح این جام شد. انگار رنسانسی در پی بود. در پایان فصل در انتقالی جنجالی و البته تاریخی کوین کیگان فوق ستاره انگلیسی لیورپول به جمع بندرنشینان پیوست. فصل اول موفقیت آمیز نبود اما کیگان موفق شد در لباس دایناسورها عنوان مرد سال فوتبال اروپا را کسب کند. باشگاه که سودای بزرگی در سر می پروراند در کادر مدیریتی و فنی نیز تغییراتی اعمال نمود. ابتدا گونتر نتزر بزرگ به سمت مدیر داخلی تیم منصوب شد و سپس برانکو زبک، سرمربی اسبق بایرن، هدایت هامبورگ را بر عهده گرفت. با درخشش کیگان هامبورگ در فصل 79-1978 برای اولین بار فاتح بوندس لیگا شد تا وی برای دومین بار توپ طلا را کسب کند. فصل بعد هامبورگ در لیگ قافیه را به بایرن باخت اما برای نخستین بار به فینال جام باشگاه های اروپا راه یافت. اوج درخشش دایناسورها در آن سال غلبه بر رئال مادرید در مرحله نیمه نهایی بود. در شرایطی که در بازی رفت در سانتیاگو برنابئو با دو گل مغلوب سفید پوشان مادریدی شدند اما در فولوکس واگن آرنا در شبی رویایی فاتح 6 دوره مسابقات (تا آن زمان) را با شکست سنگین 5 بر 1 بدرقه کردند تا خود در فینال به مصاف ناتینگهام فارست انگلستان بروند. در حالی که قهرمانی بیشتر حق نماینده آلمان به نظر می رسید اما این شاگردان برایان کلاف بودند که با درخشش دروازه بان خود پیتر شیلتون موفق به دفاع از عنوان قهرمانی خود شدند. در پایان فصل کیگان از باشگاه جدا و قیصر فوتبال آلمان در انتهای دوران بازی به هامبورگ پیوست. کمی بعد برانکو زبک از هدایت تیم کنار کشید. عطش موفقیت های بیشتر باعث شد تا بندر نشینان در اقدامی هوشمندانه، ارنست هاپل مربی سرشناس اتریشی را در سال 1981به خدمت بگیرند. هاپل در همان فصل اول قهرمانی بوندس لیگا را از چنگ بایرن در آورد و تیم را به فینال جام یوفا رساند که البته در مجموع مغلوب گوتنبرگ سوئد شدند و دستشان از قهرمانی کوتاه ماند. فصل بعد از این هم درخشان تر بود. هامبورگ از عنوان قهرمانی خود در بوندس لیگا دفاع نمود و با غلبه بر تیم هایی چون دیناموکیف و رئال سوسیه داد برای دومین و تاکنون آخرین بار به فینال جام باشگاه ها راه یافت.
سرانجام روز تاریخی فرا رسید؛ 25 می 1983 در ورزشگاه المپیک آتن. این بار نوبت قهرمانی بندر نشینان شمال آلمان بود. حریف اما یوونتوس پر ستاره بود. تیمی مملو از قهرمانان جهان و ستاره های بزرگ. 6 قهرمان جام جهانی 1982؛ زوف درون دروازه، شیره آ، جنتیله و کابرینی در خط دفاع، تاردلی در خط هافبک و پائولو روسی آقای گل و فاتح توپ طلا در پیشانی خط آتش. به اینها میشل پلاتینی افسانه ای و بونیک لهستانی را هم اضافه کنید. بانوی پیر تا دندان مسلح است. عقل حکم می کند جام را بیانکونری فتح خواهد کرد. دایناسورها اما آن چنان دست و پا بسته نبودند. آن ها ماگات، هروبش و مانفرد کالتز را دراختیار داشتند. اما برگ برنده آن ها به سنت تاریخ، تیم بودن آن ها بود و البته ارنست هاپل. در بازی اثری از ستارگان بزرگ بانوی پیر به خصوص پلاتینی دیده نشد. در روزی که پلاتینی شاید ضعیف ترین ورژن خود بود سوپر گل ماگات در دقیقه 9 هامبورگ را به بزرگترین افتخار تاریخش رساند. در ادامه هامبورگ جام بین قاره ای را به گرمیو واگذار کرد. در فصل بعد (84-1983) بوندس لیگا را تنها به علت تفاضل گل به اشتوتگارت واگذار کرد و کم کم سقوط تدریجی آن ها آغاز شد. در بوندس لیگا هم چنان مدعی بودند اما دیگر اثری از آن تیم صاحب کلاس بین المللی نبود. در 3 فصل بعد (87-1985) مقهور قدرت بایرن لاتک شدند و تنها به فتح جام حذفی در سال 1987 بسنده کردند. هامبورگ آخرین عنوان مهم خود را تا به امروز کسب کرد و هاپل پس از رقم زدن با شکوه ترین دوران تاریخ باشگاه در پایان فصل از هدایت هامبورگ کناره گیری کرد و این آغازی بود بر پایان عصر طلایی باشگاه و شروعی بر داستان سقوط غم انگیز هامبورگ؛ شاید به سنت تمام تیم های آلمانی.
پی نوشت1: ارنست هاپل به نخستین مربی تاریخ فوتبال تبدیل شد که توانست با دو تیم مختلف قهرمان جام باشگاه ها شود.
پی نوشت2: بین 16 ژانویه 1982 تا 29 ژانویه 1983، هامبورگ رکورد ویژه 36 بازی شکست ناپذیری را به ثبت رساند که البته این رکورد در سال 2013 توسط بایرن شکسته شد.
پی نوشت3: تلخ ترین خاطره دینو زوف در زمان حضورش در یووه در فینال آتن رقم خورد؛ این نا امیدکننده ترین روز دوران ورزشیم بود. ما تیمی مملو از قهرمانان بودیم : اکثر بازیکنانی که سال گذشته جام جهانی را فتح کرده بودند به همراه پلاتینی و بونیک. ما بدون شکست به فینال رسیدیم ولی در پایان شوت ماگات همه چیز را خراب کرد.
