چه قدر زیبا و چشم نواز است وقتی توپ را در قعر دروازه حریفان می کوبی و تماشاگران از شور برمی خیزند و همه نام تو را بر زبان میرانند ؛ چه قدر زیباتر وقتی می دوی و به خاطر پیروزی فریاد می زنی و بعد یارانت را وفادارانه در آغوش می کشی .
چقدر زیباست هنگامی که گل میزنی و آنچنان خوشحالی پس از گلت را نشان میدهی که گویا فرمانروای میدان هستی و پس از آن سانتیاگو از گور برمیخیزد و همراه با تماشاگران فریاد سیییییییییییییییییی را همراه با تو سر می دهند این است رویای ما
چه قدر زیبا وقتی بعد از آن ، لبخندت میلیون ها عاشق را به وجد می آورد تا در نقطه نقطه ی دنیا، موج صدا زدن نامت، زمین را بلرزاند.
چه قدر زیبا وقتی هرگز حاضر نیستی سرمای نیمکت را به جان بخری و هر بار نود دقیقه تمام به عشق هوادارانت حتی اگر مصدوم هم باشی بازی میکنی و همه از تو انتظار هت تریک دارند .
چه قدر زیبا، وقتی می بینم مثل کسانی نیستی که از ترس اینکه مبادا این فصل تو بهتر از آنان باشی ، به دیاری می گریزند ، تا بهتر بودن تو را به گردن مصدومیت خود بیندازند؛ حال آنکه ما دراز گوش نیستیم و فرق شجاع و ترسو را می دانیم ، ما تفاوت روشن تو با آنان را می فهمیم و نمیگوییم چون مسی این فصل مصدوم بود، رونالدو خوب درخشید.
ما همه می دانیم که امثال مسی چه باشند و چه نباشد، تو بازی خود را می کنی و برایت اهمیتی ندارد که امثال بلاتر تو را نمی بینند. تو به عشق یاران و هوادارانت تا پای جان می جنگی . پس بجنگ ! ای شجاع ترین جنگجوی زمانه ....
