میک سینکلر: چلسی در سال 1990 در زمین ویمبلدون بازی می کرد. یادم هست که پیتر نیکولاس یک گل خنده دار به دروازه خودی در همان ثانیه های نخست زد. آیا آن گل، سریع ترین گل به خودی بود؟
گاردین: در گزارش آن بازی نوشته شده که گل در دقیقه اول به ثمر رسیده است و نتوانستیم سندی پیدا کنیم که نشان دهد دقیقا چقدر از شروع بازی گذشته بود که ویمبلدون صاحب یک ضربه خطا شد و ادامه نیکولاس دروازه را باز کرد. اما به طور دقیق سریع ترین گل به خودی ثبت شده متعلق به پت کروز است. او که در تورکی یونایتد بازی می کرد در سال 1977 در دیدار مقابل کمریج یونایتد در ثانیه ششم دروازه تیم خود را باز کرد. پس نتیجه می گیریم گل نیکولاس بین ثانیه هفتم تا پنجاه و نهم بوده است.
کریس ون توماس: بیشترین تعداد از فامیلی بازیکنانی که می تواند اسم بازیکنان بعدی باشد را می توانید ردیف کنید؟
گاردین: لویک رمی، رمی لاورنت، لاورنت لروی، لروی جرج، جرج جان، جان رایان، رایان جک، جک هندری، هندری توماس، توماس ریچارد، ریچارد استرن، استرن جان، جان کالینز، کالینز جان، جان تری، تری آنگوس، آنگوس مارتین، مارتین تیلور، تیلور ریگان، ریگان کمرون، کمرون جروم، جروم توماس، توماس آبل، آبل ژاویر، ژاویر چن، چن بو، بو اندرسون، اندرسون اوردونیز.
دیو توماس: من طرفدار تاتنهامم و در این 25 سال که از آخرین قهرمانی در جام حذفی می گذرد موفق به قهرمانی در جامی نشده ایم. اما شش بار به نیمه نهایی رسیدیم که به اورتون، نیوکاسل، پورتموث، چلسی و بدتر از همه دو بار آرسنال باخته ایم. آیا تیمی رکوردی مانند این از شکست دارد؟
گاردین: تیمی به نام "هام- کام" در نروژ وجود دارد که شش بار در سال های 1969، 70، 71، 73، 89 و 89 در نیمه جام حذفی باخته و هرگز به فینال نرسیده است. آن ها رکورد بیشترین دفعات سقوط از سطح نخست فوتبال نروژ و رکورد بیشترین دفعات صعود به این سطح را هم دارند.
شفیلد یونیاتد هم رویای مشابهی از "موفقیت" دارد. آن ها یک بار در 1936 به فینال جام حذفی رسیدند و مقابل آرسنال شکست خوردند. پس از آن، آن ها در نیمه نهایی جام حذفی در سال های 1961، 93، 98، 2003 و 2004 مغلوب شده اند. در جام اتحادیه هم دو بار در سال های 2003 و 2015 به نیمه نهایی رسیدند و باختند. آن ها هشت بار هم در سال های 1988، 97، 98، 2003 ، 2013 و 2015 به پلی آف رسیدند و هر بار شکست خوردند.
دیمین از چستر: هوادار لیورپول هستم. سوالم این است که هواداران کدام تیم برای نخستین بار از شعار "هرگز تنها گام بر نخواهید داشت" استفاده کرده اند. هواداران سلتیک ادعا می کنند که اولین بار آن ها از این شعار استفاده کردند. 
گاردین: در شرایطی که بسیاری از وبسایت های هوادار سلتیک ادعای نخستین استفاده از این سرود را دارند، مدرکی در این خصوص وجود دارد و در سمت دیگر، ادعای لیورپولی ها محکم تر و با اسناد بیشتری است. این موسیقی در سال 1945 توسط راجرز و همرشتاین نوشته شد و در برادوی اجرا شد. با این حال محبوبیت آن از زمانی آغاز شد که در سال 1963 توسط جری مارسدن و گروهش بازخوانی شد و پس از آن بود که لیورپولی ها در روزهای طلایی بیل شنکلی آن را به کار گرفتند. پیش از آن هواداران روی سکوها سر و صداهایی از سر واکنش نشان می دادند یا شعارهای ساده ای سر می دادند. اما پس از آن بود که سرود ها و شعر ها به کار گرفته شد.
کریس گارثویت: مارک نوبل سابقه 241 بازی در لیگ برتر دارد اما بازی ملی ندارد. آیا کسی بوده که با وجود بازی های زیاد باشگاهی در این سطح، هرگز بازیکن ملی نبوده باشد؟
گاردین: کسی به پای سیلوین دیستین نخواهد رسید. این فرانسوی با تجربه که سابقه بازی در اورتون، پورتموث و من سیتی را دارد 467 بار در لیگ برتر بازی کرده اما حتی یک بازی ملی ندارد. او در سال 2014 در بیانیه ای به شوخی خداحافظی خود را از بازی های ملی اعلام کرد و نوشت: از تیم ملی فرانسه کناره گیری می کنم. دوره فوق العاده ای با صفر بازی ملی داشتم. حالا می خواهم تنها روی بازی های باشگاهی تمرکز کنم.
در بین بازیکنان انگلیسی کوین نولان با تجربه ترین است. او در سال 2010 برای بازی با مونته نگرو دعوت شد اما بازی نکرد. به هر حال او با 444 بازی حضور در لیگ برتر، هرگز پیراهن تیم بزرگسالان انگلستان را بر تن نکرد. در این بین می توان به چری پری با 363 بازی در ویمبلدون و تاتنهام و استیو واتسون از نیوکاسل و اورتون با 351 بازی اشاره کرد. از بازیکنانی که هنوز بازی می کنند، می شود به میکل آرتتا با 282 بازی و تونی هیبرت با 264 بازی در لیگ برتر بدون دعوت به تیم های ملی اشاره کرد.
کونوی اونیل: اگر لستر سیتی قهرمان شود، آیا پیتر و کسپر اشمایل به نخستین پدر و پسر تبدیل می شوند که سابقه قهرمانی در یک لیگ در یک پست را دارند.
گاردین: ما رکورد بهتری پیدا کرده ایم. سه نسل از خانواده ای بلغاری هستند که 150 بازی ملی و ده قهرمانی در لیگ به دست آورده اند و همگی دروازه بان بوده اند. پدر، بسیر میخایلوف 4 بار لیگ را با لفسکی در سال های 1965، 68، 70 و 74 به دست آورد و چند بازی ملی هم در کارنامه ثبت کرد. پسرش بوریسلاو معروف ترین بود. او سه بار در سال های 1984، 85 و 88 با لفسکی قهرمان شد و 102 بازی ملی به ثبت رساند که از آن جمله می توان به حضور در جام جهای 1994 اشاره کرد. او بعد ها به ردینگ انگلیس آمد.
سومین نسل از این خانواده نيكولاي بود که با لفسکی در سال های 2006 و 07 قهرمانی کشورش شد به لیورپول پیوست اما قرمزها در کسب مجوز کار ناکام ماندند. او به توئنته رفت و به استیو مک کلارن کمک کرد تا اردیویژه را به دست بیاورد و حالا در ترکیه بازی می کند و 30 بازی ملی دارد.
جیم هیرسون: کدام تیم ها کمترین صعود و سقوط را داشته اند؟
گاردین: گینزبورو ترینیتی در سال 1873 تاسیس شد و هرگز سقوط یا صعود به لیگی دیگر نداشته است! آن ها یک بار در سال 1986 برای بازی در دسته دوم انتخاب شدند (آن ها نتوانسته بودند مجوز صعود بگیرند و انتخاب از سوی مسئولان بود) و یک بار در سال 1910 از این لیگ کنار گذاشته شدند (وقتی قرار نبود تیمی سقوط کند و در این خصوص رای گیری انجام شده بود). نام لیگی که آن ها در آن بازی می کنند تغییر کرده و حالا به عنوان کنفرانس شمال انگلستان شناخته می شود اما گینزبورو ترینیتی سر جای خود استوار مانده است. رکورد آن ها چند سال پیش به خطر افتاد و نزدیک بود که آن ها از طریق پلی آف به لیگی دیگر صعود کنند اما شکست خوردند و در لیگ خود باقی ماندند. آن ها انگار در ابدیت گیر کرده باشند، حالا در رده دهم لیگشان حضور دارند.
