به نقل از ایسنا،روز سه‌شنبه، ورزشگاه آزادی. دیدار استقلال و مس کرمان، دقیقه 88 فرهاد مجیدی از میدان خارج می‌شود و جایش را به علی‌رضا نیکبخت واحدی می‌دهد. او لباسش را در می‌آورد و به سمت قلعه‌نویی می‌رود. به یکباره جمعیت هواداران استقلال بلند می‌شوند و اینبار نه برای دست زدن برای کاپیتان محبوبشان بلکه در ذهنشان لحظه‌ای خبر خداحافظی احتمالی مجیدی از استقلال گذشت. فریاد "نه، نه" از سمت برخی تماشاگران استقلال براحتی به گوش می‌رسد.
اما برای همه چیز دیر شده است، کاپیتان تصمیمش را گرفته و قلعه‌نویی کاری نمی‌تواند بکند ...
مجیدی یکشنبه با قلعه‌نویی تماس گرفته بود و از او خواست تا زمانی را برای گفت‌وگو با او اختصاص دهد. در نهایت همان روز قلعه‌نویی جلسه‌ای یک ساعته با مجیدی برگزار کرد و در آنجا بود که مهاجم استقلال به او گفت که قصد دارد بعد از بازی با مس کرمان برای همیشه از دوران فوتبالی‌اش خداحافظی کند. قلعه‌نویی تلاش زیادی کرد تا مجیدی را راضی به ماندن کند و حتی به او گفت که اگر بخواهد، حاضر است تا مجیدی در بازی‌های شهرستانی استقلال حاضر نشود ولی او در استقلال بماند چراکه سرمربی استقلال می‌خواهد جام قهرمانی لیگ برتر را یکبار دیگر مجیدی باشد که بالای سر می‌برد. با این حال مجیدی نپذیرفت و به قلعه‌نویی گفت که واقعا نمی‌تواند این کار را بکند ولی از هیچ کمکی برای قهرمانی استقلال دریغ نخواهد کرد و به سرمربی آبی‌ها گفت که روی هرکمکی از سوی او می‌تواند حساب کند.
استقلال یک - مس یک. نمایش ضعیف آبی‌ها که با خوش اقبالی یک امتیاز از این دیدار گرفتند اما اینها مهم نیست، همه نگاه‌ها به مجیدی است. در رختکن استقلال همه ناراحتند و بهت زده اما این به دلیل تساوی برابر تیم ته جدولی نیست، همه در شوک خداحافظی مجیدی هستند. همه بغض دارند و منتظری اولین کسی است که بغضش می‌ترکد و گریه می‌کند.
سیاوش اکبرپور هم بغض عجیبی دارد و اما به سختی خودش را کنترل می‌کند. آن طرف‌تر نکونام ایستاده و کاملا حیرت زده همه چیز را نگاه می‌کند. قلعه‌نویی ناراحت و سر پایین در رختکن ایستاده و دست را در جیبش کرده است. گویا ژنرال آبی‌ها در ذهنش استقلال بدون مجیدی را بررسی می‌کند و شاید او هم شوکه شده باشد. تا قبل از این دیدار کسی اشک‌های امیر قلعه‌نویی را جز در مراسم درگذشت مادرش ندیده بود اما خیلی‌ها دیدند که قلعه‌نویی هم اشک در چشمانش جمع شده و فقط نمی‌تواند بلند گریه کند.
امیر کمی به خودش که می‌آید می‌گوید بهتر است مجیدی بار دیگر به ورزشگاه برود و با تماشاگران خداحافظی کند. مجیدی به ورزشگاه باز می‌گردد و اینجا تماشاگران استقلال هستند که چند گروه شده‌اند. عده‌ای فتح‌الله زاده را در نگاه نداشتن مجیدی مقصر می‌دانند و عده‌ای هم به یاد زمان مظلومی افتاده‌اند که مهاجمشان در نیم فصل آنها را تنها گذاشت و قهرمانی را استقلال براحتی از دست داد. اما عده‌ای گریه می‌کنند. گویا عزیزی را از دست داده‌اند. بر سر و صورتشان می‌زنند، آنها که حالشان بهتر است با شعار "فرهاد مجیدی، دوستت داریم ما" از کاپیتانی که دیگر کاپیتانشان نیست تشکر می‌کنند.
مجیدی در آغوش قلعه‌نویی جای می‌گیرد و در رختکن همه بازیکنان با او عکس یادگاری می‌گیرند. کسی نبودن مجیدی را باور ندارد. حتی کسانی مثل صادقی که از خداحافظی مجیدی با خبر بودند، شوکه شده‌اند، گویا آنها هم همه چیز را شوخی گرفته بودند.
کاپیتان آبی‌ها حالا آماده سفر به دوبی است. کسی چه می‌داند، شاید روزی او سکان هدایت استقلال را برعهده بگیرد...
