مطلب ارسالی کاربران
آسمان تکیه به دستان تو دارد ، عباس )ع(
عباس نامدار چو از پشت زین افتاد
گویی قیامت است که مه بر زمین افتاد
آه از دمی که بهر سکینه کشید مشک به دوش
لابد به راه از پی ماء معین افتاد
اندر فرات راند و پر از آب کرد کف
بر یاد حلق تشنهء سلطان دین افتاد
افتاده بر هر سوی عرش لرزه
چون هر دو دست او از یسار و یمین افتاد
فریاد از آن عمود که دشمن زد بر سر
وانگه آن نازنین از عرش بر زمین افتاد