مطلب ارسالی کاربران
جیمز وب؛ جانشین تلسکوپ فضایی هابل و اسپیتزر
اکنون که خداحافظی از تلسکوپ فضایی هابل تقریبا قطعی شده، ناسا خود را برای پرتاب چشم تیزبین تری به فضا برای جانشینی تلکسوپ هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer) آماده می کند. درون یکی از بزرگ ترین و تمیزترین اتاق های مرکز پروازهای فضایی گادارد ناسا نزدیک به ۳۰ دانشمندان و مهندس این آژانس در حالی که پوشش های مخصوصی بر تن داشته و از عینک های حفاظتی ویژه ای استفاده می کنند گرداگرد ماشینی می گردند که گفته می شود دانش بشر را درباره کهکشان ها و اجزای سازنده آنها دگرگون خواهد کرد.
آینه هایی پوشیده از طلا، پوشش حفاظتی بزرگی به اندازه زمین تنیس برای مصون ماندن در برابر پرتوهای خورشید و دوربین های مادون قرمز حساس از جمله تجهیزاتی هستند که بتدریج سرهم می شوند تا سازه ای مهم و تاثیرگذار به نام «تلسکوپ فضایی جیمز وب» خلق شود. اما چرا این تلسکوپ تا این حد مهم ارزیابی می شود؟
اخترشناسان امیدوارند که جیمز وب پرتوهای نوری را شناسایی کند که «خیلی» از زمین دور هستند، آنقدر دور که تصور چنان فاصله هایی شاید به سختی در ذهن انسان بگنجد و جالب این که همچنان نیز در عالم در حال دور شدن از خوشه های کهکشانی دیگر هستیم. به باور اخترشناسان عالم همچنان در حال انبساط است. با این حال اگر تلسکوپ جیمز وب به اندازه کافی قدرتمند باشد، می تواند تولد نخستین کهکشان ها را مشاهده کند. آنها حدود ۱۳٫۵ میلیارد سال پیش متولد شده و نور ناشی از تولد آنها همچنان در حال گریز از ما به واسطه انبساط عالم است.
اوی لوب از اختر فیزیکدان های برنامه ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب می گوید: کار ما شبیه نفوذ در تاریخ و برملاساختن رازهای آن است. درحقیقت ما عالم را شخم می زنیم اما منابع نوری مورد نظرمان بسیار دور هستند. پس به تلسکوپ قدرتمندی مثل جیمز وب نیاز داریم.
این تلسکوپ که نامش از یکی از مدیران سابق ناسا گرفته شده، قطر آینه شیئ حدود ۶٫۵ متر است که در مقایسه با تلسکوپ هابل با قطر آینه ۲٫۴ متر، بیش از ۷ برابر قدرت جمع آوری نور بیشتری دارد. البته هابل نخستین تلسکوپ فضایی جهان به شمار نمی آید، اما مشاهدات وی به کشفیاتی منجر شده که گفته می شود اخترفیزیک را زیرورو کرده است. از جمله این کشفیات پی بردن به وضع انبساط عالم و آهنگ گسترش آن است.
در ضمن از سال 2018 بکار گرفته خواهد شد
