طرفداری- مدتی از از زمانی که هئورلیو گومز به طور کامل از افکار فوتبال دوستان ناپدید شده بود، می گذرد. زمانی که در سال ۲۰۰۸ به تاتنهام ملحق شد، به دلیل مهارت خارق العاده اش در مهار توپ ها لقب اختاپوس را یدک می کشید. این بازیکن برزیلی نقشی کلیدی در راهیابی تاتنهام به لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۰ ایفا کرد. هر چند دیری نپایید که وی از تاج و تخت خود در وایت هارت لین عزل شد.
در ادامه راه و در جریان تساوی خانگی ۱-۱ برابر بلکپول بود که مرد پر فراز و نشیب قصه ما، جایگاه خود در درون دروازه اسپرز را متزلزل یافت. گومز موفق شد در این دیدار ضربه پنالتی چارلی آدام کاپیتان آن روزهای بلکپول را مهار کند اما در یک داستان تراژدی گونه، دقایقی بعد خود او یک پنالتی را به حریف هدیه داد.
دگر بار چارلی آدام پشت توپ ایستاد و این بار در فاصله ۱۲ یاردی با دروازه، بدون هیچ اشتباهی توپ اش را مبدل به گل کرد. در آن هنگام بود که گومز حس می کرد در اشتباهش دفن شده است و در واقع او گرفتار یک Jekyll And Hyde تلخ شده بود. (رجوع شود به داستان "مورد عجیب دکتر جکیل و آقای هاید" منتشر شده در سال ۱۸۸۶)
آن ماجرا نقطه آغازی بر یک سقوط آزاد، در زندگی این گلر ۳۴ ساله اسبق تاتنهام بود. در سال ۲۰۱۳ طی یک انتقال قرضی راهی هافنهایم آلمان شد اما در پایان چیزی جز یک دست شکسته عایدش نشد و وی نتوانست موفقیت های خود در فوتبال بریتانیا را، در سرزمین مانشافت نیز تکرار کند.
در سال ۲۰۱۴ تاتنهام رسما اعلام کرد که گومز قصد دارد در پایان قراردادش از این باشگاه جدا شود. یک پایان نافرجام که توأم با عدم توانایی در عمل به وعده هایش شد، به اندازه کافی برای این سنگربان متقاعد کننده بود تا بار دیگر به سرزمین مادری خود بازگردد.
اما در عوض هر چند این سنگربان سرو قامت یک سطح نزول کرده بود، با قراردادی آزاد به واتفورد پیوست. آری، از نظر دو طرف گذشته به تاریخ پیوسته بود. گومز با انگیزه فراوان خواهان بازگشت به سطح اول فوتبال انگلستان بود و به این خواسته جامه عمل پوشاند.
تا بدین جای کار وی با کسب نمره (۷.۴۸) ارزشمندترین گلر در میان ۵ لیگ معتبر اروپاییست و در تیم منتخب فصل حضور دارد. در حالی که جو هارت، کیلور ناواس و مانوئل نویر نیز درون دروازه تیمشان در فصل جاری خوش درخشیده اند، گومز نیز به اندازه هر سه آن ها، پر فروغ ظاهر شده است. ستاره این روزهای واتفورد نقشی حیاتی در شروع خوب تیم اش داشته است.
زنبورهای سرخ در حالی در رتبه قابل احترام دوازدهم حضور دارند، که پس از ۸ مسابقه ۶ امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارند.هیچ تیم در فصل جاری لیگ جزیره کمتر از واتفورد گل نخورده است که این مسئله نقش گومز را در این عرصه پررنگ تر نشان می دهد. در حالی که وی در گذشته مورد تمسخر واقع می شد، درست در زمانی که همه به توانایی های وی شک کرده بودند، گومز آن قدر تلاش به خرج داد تا اکنون ما وی را توانمندترین گلر حال حاضر لیگ جزیره نام ببریم.
یکی از انتقادات عمده ای که در گذشته به گومز وارد بود، عدم مطمئن بودن وی بر روی ارسال ها و نبردهای هوایی بود. منتقدین معتقد بودند که چنین ضعفی در لیگی همچون لیگ برتر انگلستان، موجب عدم ثبات در عملکردهای یک بازیکن می شود. با این حال به وضوح می توان مشاهده کرد که وی این اشکال را به عنوان نقطه ضعف خود پذیرفته و به خوبی روی آن کار کرده است. با این تفاسیر او هنوز هم بر روی خروج هایش مسلط نیست و هنگام خروج از دروازه بیش از هر دروازه بان دیگری در فصل جاری، اقدام به مشت کردن توپ ها کرده است (۱۴ بار).
با این وجود و در طرف مقابل، تعدا انگشت شماری از سنگربانان به اندازه وی موفق به جمع آوری و در اختیار گرفتن توپ های هوایی شده اند (۱۷ بار). در حالی که هیچ گلری همچون وی، نتوانسته است در یک تک بازی (در بین لیگ های برتر اروپایی) فاتح نبردهای هوایی باشد (۷ بار در دیدار برابر نیوکاسل). واتفورد در بازگشت به سطح اول فوتبال انگلستان، نیاز به یک خط دفاعی مستحکم داشت؛ و گومز آن چه است که آن ها در عقب زمین به آن نیاز داشتند.
گومز به راستی فراتر از انتظار ظاهر شده است. (۷۷.۴) نشان از درصد مهار های موفق او دارد. بازدهی بالای گومز قطعا کمک حال واتفورد بوده است. عملکرد خارق العاده او در مهار توپ ها موجب شده است تا وی یکی از دو گلری باشد که در فصل جدید لیگ های اروپایی، موفق به کسب عنوان "بازیکن برتر مسابقه" از سوی Whoscored شده اند. با این حال، تنها ناکام گذاشتن مهاجمان حریف نیست که منجر به تحسین گومز شده است.
در گذشته یکی دیگر از نقاط ضعف گومز، توزیع توپ و در واقع بازیسازی از عقب زمین بود. هر چند وی به راحتی می توانست با پرتاب های دست خویش حملات تیمش را پایه گذاری کند. اما در حال حاضر این بازی با پای خوب است که به وی کمک می کند تا مهاجمان تیم اش را در ضدحملات به راه بیاندازد.
سنگربان شماره یک واتفورد با ارسال ۸۷ توپ بلندِ دقیق، رکورد دار بوده است و تنها مارتین استکلنبرگ با (۵۰.۸) و سیمون مینیوله با (۴۵.۶) درصد، دقیق تر از‌گومز (۴۴.۲) توپ های بلندی را برای بازیکنان هم تیم خود در جلوی زمین ارسال کرده اند ( این آمار تنها دروازه بانی را که ۲۵ بار یا بیشتر اقدام به ارسال توپ های بلند کرده اند در بر می گیرد).
در هر صورت این برزیلی به درستی مورد ستایش قرار گرفته است و توانسته است تحت نظر کیکه فلورس نور و امید را به تمام تیمش بتاباند. وی به گونه ای ضعف های قبلی خود را مرتفع ساخته است، که انگار همین حالا توسط استعداد یابان در PSV آیندهوون کشف شده است.
واتفورد و گومز فصل خوب خود در لیگ جزیره را چگونه به پایان خواهند برد؟ اندیشه های خود را با ما در بخش نظرات، در میان بگذارید.
