طرفداری- آدامز به عنوان اسطوره باشگاه آرسنال، 669 بازی برای توپچی ها انجام داد و به عنوان یکی از مهم ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه پایتخت نشین شناخته می شود. او که همینک در باشگاه آذربایجانی گابالا مدیر ورزشی است، سابقه 66 بازی برای سه شیرها را دارد. اینساید فوتبال مصاحبه بلندی با آدامز گرفت که بخش دوم آن در ذیل آن را می خوانید.
اگر آرسنال در این فصل برای قهرمانی رقابت نکند، باید از آرسن ونگر گلایه کرد؟
تکرار می کنم. در این مورد صحبت نخواهم کرد. آن ها بالانس مناسبی ندارند و با این نقیصه، باور ندارم که بتواند قهرمان شوند. هر تیمی که در فصول اخیر قهرمان لیگ برتر شده، خط دفاعی خوبی داشته است. چلسی بهترین خط دفاع فصل قبل بود. سیتی در قهرمانی هایش وینسنت کمپانی و منچستر یونایتد نیز نمانیا ویدیچ و ریو فردیناند را داشتند. این مسئله در آرسنال نادیده گرفته شده است.
دشوارترین رقیبی که داشتی؟
مقابل بازیکنان بزرگی بازی کردم. مارکو فن باستن مهاجم بسیار کاملی بود و کنی دالگلیش نیز در لیورپول، بهترین ها در ابتدای کار من بودند. در آن زمان فوتبال بسیار فیزیکی بود. جو جوردن و جان فاشانو افراد برگ جثه ای بودند که درگیر بازی می کردند. و بعد بازی تغییر کرد. بازی روی زمین آمد و بازیکنان کوچک جثه ای مانند پیتر بردزلی و دیگو مارادونا بودند که مشکلات زیادی به وجود می آورند. زین الدین زیدان نیز بازیکنی بود که در شماره ده بازی می کرد و نمی خواستید به سمت شما بیاید. همچنین دنیس برگکمپ در تیم ملی هلند. فکر می کنم کامل ترین بازیکنی که مقابل او بازی کردم فن باستن بود. او دو پا بود، قد بلندی داشت و به مانند تیری آنری سریع بود. او احتمالا بهترین حریف من بود.
فکر می کنی در انگلستان مربیگری کنی؟
نمی دانم. مربیگری به پنجاه درصد استعداد و پنجاه درصد شانس بستگی دارد. در این صنعت، متوسط عمر مربیان در هدایت باشگاه ها؛ یک فصل و یک ماه است. پروژه بسیار خوبی در گابالا پیدا کردم. در سیزده سال اخیر در کار مربیگری و مدیریت ورزش بودن ام. در پایان کارم در گابالا هستم و کار زیادی برای انجام باقی نمانده است. همانطور که گفتم یکی دو سال تا قهرمانی فاصله داریم و آن زمان به دنبال کاری جدید خواهم بود. برای بیست و یکی دو سال در آرسنال بودم و حالا از کار با افراد این باشگاه لذت می برم. به کارم در آذربایجان افتخار می کنم.
آیا هرگز صد ترک آرسنال را در زمان بازی داشته ای؟
چند دفعه ای. دو بار الکس فرگوسن من را می خواست و این پیش از آمدن آرسن ونگر به باشگاه بود. برای تغییر آماده بودم و او هر روز با من در ارتباط بود. پیتر هیلوود مدیر آن زمان باشگاه قانعم کرد که شخصی درست در راه باشگاه است که بلند پرواز است. دستمزدم نیز سه برابر شد و این عالی بود. ونگر آمد و تاریخ را از نو نوشت. پس از آن هرگز احساس نکردم که نیازی به ترک باشگاه باشد.
در 21 سالگی کاپیتان باشگاه شدی.
من تنها کاپیتانی هستم که در سه دهه قهرمان لیگ شده ام، این را می دانستی؟ رایان گیگز هم موفق به قهرمانی در سه دهه شده اما کاپیتان نبود. پر حرف بودم. از خود راضی بودم اما با استعداد بودم و همیشه پیروزی را می خواستم. به هر قیمتی پیروزی را می خواستم و در تمام تیم های عرصه جوانان مانند تیم زیر 21 سال انگلستان کاپیتان شده بودم. فکر می کنم که آن ها متوجه این استعداد شدند و از این بابت خوشحالم.
در سال 1996 گلن هادل بازوبند را به آلن شیرر داد. از این موضوع ناراحت شدی؟
بله من هم انسانم! فکر می کنم آن تصمیم اشباه بود. هنوز فکر می کنم تمام توانم را به عنوان یک کاپیتان به کار بستم. فکر می کنم تیم می توانست در فرانسه بهتر عمل کند اما نمی شود این را با اطمینان گفت. من هرگز توضیحات هادل را در مورد تصمیمش نپذیرفتم. اما حالا مربی ام و می دانم مربی ها گاهی دلایل خود را برای تصمیمات دارند. تصمیم او را پذیرفتم و با تمام توان در جام جهانی 98 ظاهر شدم. اما باور دارم که می توانستم بهتر کار کنم.
تیم ملی انگلستان چه چیزی کم دارد؟
بازیکنان با کیفیت. انگلستان در حال حاضر کیفیت مد نظر را ندارد و این ناراحت کننده است.
فکر نمی کنی فوتبال انگلستان ارتباطش را از اجتماع مردم از دست می دهد؟
کیران گیبز و جک ویلشر ارتباط خوبی با اجتماع دارند. آن ها آدم های فعالی هستند. ما عادت داشتیم که پس از بازی با هواداران نوشیدنی بخوریم. تفاوت زیادی وجود نداشت. به عنوان یک فوتبالیست با افرادی از مدرسه دوست بودیم که پستچی یا شیر فروش بودند. آن ها هنوز دوستان ما بودند.
فکر می کنی رویه باشگاه های مانند چلسی و سیتی باعث تغییر مثبت فوتبال شود؟
فکر می کنم سوالت مربوط به مسائل مالی بود. تمایلی به نظر دادن در این زمینه ندارم. من تجربیات خودم را دارم و آن هم مربوط به فوتبال بازی کردن با عشق می شود. هرگز مدیر برنامه نداشته ام. در اقلیت بوده ام و فکر نمی کنم دنیا به این شکل پیش برود. راهی که دنیا پیش می رود، درآمدهای سیتی و چلسی از پخش تلویزیونی است.
تونی آدامز: شکست ناپذیر ها میراثی نداشتند، چون در آرسنال کسی دفاع کردن نمی داند (بخش اول)
