به گزارش فوتبال-ایتالیا، کاپیتان نراتزوری که دوران نقاهت مصدومیت خود را پشت سر می گذارد در حال انتشار خاطرات خود در اینتر است و ما در اینجا بخشی از فراز ونشیب های مرد تمام نشدنی فوتبال آرژانتین را مرور می کنیم.
"20 سال حضور من در اینتر توام با عشق بوده است. از اولین روز حضورم در اینجا هرگز ابراز علاقه و عشق به خانوداه و هواداران از ذهن من خارج نشده است. در واقع اینتر خانواده ای است که من از صمیم قلب به آن عشق می ورزم."
در ادامه از زانتی درباره مربیان گذشته خود در جوزپه مه آتزا طی دو دهه گذشته پرسیده شد و او از روبرتو مانچینی (08-2004) و مارچلو لیپی (00-1999) آغاز کرد.
"روبرتو مربی بود که دوران اوج اینتر با او آغاز شد و به نظر من کار او فوق العاده بود. مارچلو لیپی هم همه چیز را برای پیشرفت اینتر در اختیار داشت، اما متاسفانه اوضاع همانگونه که او می خواست پیش نرفت. البته فکر می کنم همه چیز تقصیر او نبود، آن فصل به طور کلی فصل پیچیده ای بود.
"در آن زمان، من از مصاحبه او که گفته بود بعضی از بازیکنان را از تیم بیرون خواهد انداخت ناراحت شده بودم. من فکر می کنم این رفتار مناسبی برای مواجهه با مشکلات تیم نبود. اشتباهات جزوی از فوتبال هستند، اما قطعا برای آگاهی بازیکنان از اشتباهاتشان راههای بهتری وجود دارد."
کاپیتان زانتی ادامه می دهد: "دوران حضور هکتور کوپر (03-2001) هم اگرچه خوب آغاز شده بود، اما متاسفانه پایان خوشی نداشت. او یک مربی قابل اتکا و توانا بود که متاسفانه تمام بدشانسی ها ی او روز 5 می (2002) با از دست دادن اسکودتو کامل شد." (اشاره به شکست 4-2 اینتر برابر لاتزیو در هفته پایانی.)
اسطوره نراتزوری در پاسخ به سوالی درباره بدترین سرمربی اینتر در طول دوران حضورش در اینتر، از مارکو تاردلی (01-2000) نام می برد.
"ما فصل بسیار سختی را به همراه مارکو پشت سر گذاشتیم. شکست 6-0 برابر میلان در دربی بدون شک بدترین خاطره حضور او در اینتر بود. من مطمئن نیستم که او واقعا بدترین بوده باشد، اما قطعا او آخرین مربی بوده که من شیفته او شده ام."
و جذاب ترین بخش خاطرات خاویر زانتی، بدون شک در کلماتی مانند خوزه مورینو (10-2008)، سه گانه و بالابردن جام لیگ قهرمانان اروپا خلاصه خواهد شد.
"یادم می آید، در مرحله گروهی در بازی برابر دینامو کیف، ما تا پایان نیمه اول 1-0 از حریف خود عقب بودیم و با این نتیجه باید با لیگ قهرمانان اروپا خیلی زود وداع می کردیم. خوزه در بین دو نیمه به ما گفت که باید برای پیروزی به زمین بروید و ریسک این کار را نیز بپذیرید. او دو مدافع را از زمین بیرون کرد و دو مهاجم به جای آن به زمین آورد و ما نهایتا 2-1 پیروز شدیم و قطعا پایان آن جام خاطره ای فراموش نشدنی برای همه ما بود.
"وقتی من جام قهرمانی اروپا را در کنار خودم در رختکن قرار دادم، با او کمی صحبت کردم! به جام گفتم من سالهای زیادی به دنبال تو بودم و حالا در کنار من قرار داری."
