مطلب ارسالی کاربران
تیم های بزرگ و سرود هایی بزرگ تر
همواره صحبت از آموختن مربیان ، بازیکنان و مدیران از همتایان خود در باشگاه های سطح اول جهان میباشد.نکته ای که تا به امروز مهجور مانده آموختن هواداران است.آیا هواداران تا به امروز وظیفه خود را بدون کاستی انجام داده اند؟
در ابتدا این نکته قابل ذکر است که هواداران تحت تاثیر فلسفه ، بزرگی و گاهی تعصب جغرافیایی هوادار یک تیم ورزشی میشوند.پس بعد از مدتی باید در راه گسترش بزرگی و فلسفه تیم خود تلاش کنند و بدانند که آن ها نیز مانند سایر عوامل موثر جریان ساز میباشند.
در فوتبال سطح اول اروپا هواداران از تمام توانایی های خود برای منتقل کردن عشق و هیجان خود به تیم تحت حمایت و دیکته کردن ضعف به تیم حریف استفاده میکنند.یکی از این توانایی ها که به خوبی از آن بهره میگیرند هم آوایی و خواندن سرود هایی میباشد که متناسب با فلسفه باشگاه سروده شده است.
هواداران لیورپول سرود هیچگاه تنها نمیمانید را برای بازیکنانشان در طول تاریخ سر داده و به آن ها حضور همیشگی خود را یادآوری کرده اند.در این سرود امید به آینده و داشتن شجاعت به بهترین نحو ممکن متجلی شده است.سرودی که هواداران خود نیز به آن اعتقاد دارند و در خشکسالی چند سال اخیر همواره به این جمله از سرود خود اعتقاد دارند که وقتی طوفان تمام شود، آسمان طلایی در انتظار آن ها است.
بزرگی را میتوان در سرود ستاره جنوب هواداران بایرن که قبل از هر بازی خانگی همه یک صدا میخوانند حس کرد.قبل از هر کسی خود آن ها به بزرگی خود ایمان آورده اند.با افتخار از محبوبیت و افتخارات بایرن صحبت میکنند و این که چگونه دیگر تیم ها در آرزوی رسیدن به سطح آن ها هستند.
در میدان سیاسی کاتالونیا،نیوکمپ همه با هم متحد بودن را فریاد میزنند و این نکته را گوشزد میکنند که موفقیت هایشان به دلیل اتحاد موجود بین آن ها است پس این اتحاد را حفظ میکنند.
حس هایی از این قبیل برای مادریدی ها و یووه ای های تورین و....نیز وجود دارد.نکته قابل بررسی عدم وجود سرود هایی از این دست برای باشگاه های داخلی ما می باشد که هواداران باید در جهت پرکردن این شکل خلاء ها تلاش کنند و در جهت بهبود آن قدم بردارند.
