مطلب ارسالی کاربران
عمر شریف، ستاره بزرگ مصری تاریخ سینما در 83 سالگی از دنیا رفت.
کافه‌سینما-عمر شریف بر اثر حمله قلبی در شهر قاهره درگذشت. این در حالی است که همین دو ماه قبل پسر او اعلام کرده بود که ستاره بزرگ دهه 60 سینما به آلزایمر مبتلا شده است. شریف که با نام مایکل شلهوب در 10 آوریل 1932 در اسکندریه واقع در مصر متولد شده بود، کار بازیگری را از دهه 50 در سینمای مصر شروع کرد و در همان دوران با فاطن حمامه، ستاره مشهور مصر و همبازی شریف در فیلم خورشید سوزان ازدواج کرد. او بعد از بازی در بیش از 20 فیلم مصری، با حضور در یکی از نقش‌های اصلی فیلم لورنس عربستان (دیوید لین، 1962) ناگهان به ستاره‌ای بین‌المللی مبدل شد. سکانس ورود شریف علی (با بازی او) به فیلم از دوردست، یکی از ماندگارترین نماهای تاریخ سینما است. شریف برای بازی در این فیلم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد تازه‌وارد را به دست آورد و نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. موفقیت لورنس عربستان باعث شد تا شریف فرصت حضور در چند فیلم پرستاره به کارگردانی فیلمسازانی مهم را به دست بیاورد: سقوط امپراتوری رم (آنتونی مان، 1964) با حضور سوفیا لورن، استفن بوید، کریستوفر پلامر، الک گینس و جیمز میسون، اسب کهر را بنگر (فرد زینه‌مان، 1964) با حضور گرگوری پک و آنتونی کویین، رولز رویس زرد (آنتونی آسکوییث، 64) با بازی اینگرید برگمن، رکس هریسون، آلن دلون، جورج سی اسکات، ژان مورو و شرلی مک‌لین، و چنگیز خان (هنری لوین، 1965) با حضور استفن بوید، جیمز میسون، ایلای والاک و تلی ساوالاس. اما شاه‌نقش زندگی‌اش زمانی رقم خورد که نقش اصلی فیلم بعدی دیوید لین کبیر، دکتر ژیواگو (1965) را بر عهده گرفت.
چندین نسل باقی ماند. شریف برای بازی در این فیلم دومین جایزه گلدن‌گلوب خود را (این بار در رشته بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و در رقابت با بزرگانی چون راد استایگر، رکس هریسون و سیدنی پواتیه) دریافت کرد اما در یکی از شگفت‌انگیزترین بی‌مهری‌های تاریخ آکادمی اسکار، حتی نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد هم نشد (لی ماروین برای بازی در فیلم کت‌بالو این جایزه را به دست آورد).
شریف در سال‌های بعد به بازی در فیلم‌های مهم ادامه داد: شب ژنرال‌ها (آناتول لیتواک، 1967) در کنار پیتر اوتول و تام کورتنی، بیش از یک معجزه (فرانچسکو رزی، 1967) در کنار سوفیا لورن، دختر بامزه (ویلیام وایلر، 1968) در کنار باربارا استرایسند، طلای مک‌کنا (جی. لی تامسون، 1969) در کنار گرگوری پک و تلی ساوالاس، جاگرنات (ریچارد لستر، 1974) در کنار ریچارد هریس، دیوید همینگز و آنتونی هاپکینز و بانوی بامزه (هربرت راس، 1975) از این جمله آثار بودند. با این وجود او هیچ‌گاه نتوانست جلوه‌ای که با دکتر ژیواگو به دست آورده بود را دوباره کسب کند. شریف در سال‌های بعد در انبوهی از آثار کم‌اهمیت بازی کرد و اگر در آثار مطرح‌تر هم حضور می‌یافت، بازی‌اش جلوه چندانی پیدا نمی‌کرد.
در این میان فقط مسیو ابراهیم (فرانسوا دو پیرن، 2003) بود که توانست اعتبار و تحسین مجددی برای شخص شریف به همراه بیاورد. این فیلم که نامزد گلدن‌گلوب بهترین فیلم خارجی‌زبان هم شده بود، جایزه سزار بهترین بازیگر و همچنین جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره ونیز برای شریف به ارمغان بیاورد. شریف در سال‌های بعد هم به بازی در فیلم‌های مختلف ادامه داد. آخرین اثر او، فیلم کوتاه 1001 اختراع و دنیای ابن هیثم (احمد سالم) در مرحله پس از تولید قرار دارد. در حالی که آخرین فیلم بلند با بازی شریف سال 2013 به نمایش در آمد.
