طرفداری— به گزارش خبرگزاری ESPN FC، سرمربی کنونی شیاطین سرخ، لوئیس فن خال، بین سال‌های 1997-2000 و 2002-2003 هدایت بلوگرانا را بر عهده داشت. در این دوران بود که ژاوی جوان به تیم اصلی بارسا وارد شده بود و هم‌چنین به زعم بسیاری از فوتبال‌دوستان، زین الدین زیدان برترین فوتبالیست دنیا بود.
ژاوی، که اکنون 35 ساله است و در این تابستان پس از سال‌ها تیم محبوب‌اش را ترک کرده و به باشگاه قطری السد خواهد پیوست، در گفت و گو با نشریه El Pais گفت که فن خال هلندی یکی از چهره‌های مهمی بوده که در اوایل دوران بازی‌گری‌اش به او کمک کرده است. ژاوی گفت:
[فن خال] چیزهای زیادی به من آموخت. او به من گفت: «تو از زیدان بهتری.» من به او گفتم متشکرم، اما نباید خودم را گم کنم. من بسیار خوش‌شانس بوده‌ام و سرمربی‌های بزرگی داشته‌ام. رفتار ما با او بسیار ناعادلانه بود. وی یک مربی بزرگ بود.
پس از دومین قهرمانی در لا لیگا زیر نظر فن خال در سال 1999، بارسا به مدت پنج سال در کسب این عنوان ناکام ماند و ژاوی به یاد دارد که شخصاً طی آن دوره مورد انتقادات بسیاری قرار گرفت. وی افزود:
بله، وقتی می‌بردیم، توجهات بسیاری به من جلب شد. اما وقتی می‌باختیم، همه چیز مورد شک قرار می‌گرفت و این شک‌ها از من آغاز می‌شد.
به عقیده ژاوی، مشکل این بود که آن‌هایی که هدایت بارسا را بر عهده داشتند، «جوهره» باشگاه را از یاد برده بودند تا این‌که فرانک رایکارد در سال 2003 به باشگاه آمد و در سال 2005 عنوان قهرمانی لا لیگا را به نیوکمپ بازگرداند. ژاوی گفت:
ما جوهره‌مان را از دست دادیم. همواره در حال تغییر سرمربی بودیم و تا آمدن رایکارد و رونالدینیو، به ثبات نرسیدیم. ما همیشه از طریق مالکیت توپ پیروز شده‌ایم، با توپ، با حمله کردن برای دفاع از خودمان. تنها راه حل پیش روی ما این است که خودمان باشیم. اما گاهی اوقات، وقتی که نمی‌بریم، همه چیز مورد شک قرار می‌گیرد و هیچ چیز ارزشی نمی‌یابد. در این‌جا، فوراً به دنبال یک شش‌فوتی می‌گردند که خیلی قدرت‌مند است و نه، چیزی که به آن نیاز داریم، بازیکنانی هستند که جوهره را درک می‌کنند، [به شخص سوم] نیاز داریم، [آن شخصی که بتواند با دادن] پاس، چیرگی بیافریند.
ژاوی کمک بازیکنان بومی از جمله پدرو رودریگز و سرخیو بوسکتس را شاخص دانست؛ بازیکنانی که مانند لیونل مسی یا آندرس اینیستا برجسته و مطرح نیستند اما به شدت برای پروژه و اهداف باشگاه اهمیت دارند. وی افزود:
اعصاب من خراب می‌شود؛ زیرا [پدرو و بوسکتس] استعدادی خاص و تعهدی بسیار بزرگ دارند اما آن‌قدرها که باید، دیده نمی‌شوند. می‌دانم به این‌جا رسیدن چقدر سخت و آن‌ها این کار را انجام داده‌اند. آن‌ها همه چیز را برده‌اند و همیشه مانند جوردی [آلبا] در خدمت تیم بوده‌اند. همیشه. همین‌طور آندرس و [جرارد] پیکه [نیز در خدمت تیم بوده‌اند] اما آن‌ها به مانند لئو و خودم، بیش‌تر ستایش شده‌اند. پدرو و سرخیو دو بازیکن بسیار بزرگ هستند. کاری که پدرو کرده، خاص است. به خاطر این‌که از تیم جوانان آمده و به این‌جا رسیده باید تشویق شود. و همین‌طور بوسی. هرگز بازیکنی با هوش او در زمین ندیده‌ام.
ژاوی هرناندز شنبه با نیوکمپ خداحافظی کرد
ژاوی گفت که نزدیک بود تابستان گذشته نیوکمپ را ترک کند اما آمدن لوئیز سوارز و لوئیز انریکه او را قانع کرد تا یک سال دیگر بماند. اکنون این فصل شامل قهرمانی لا لیگا بوده و فینال‌های کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا نیز پیش روی آن‌ها قرار دارند. او گفت:
پس از این‌که ناامیدی جام جهانی طی شد، احساس خوبی داشتم. می‌دانستم که لوئیز سوارز دارد می‌آید، با لوئیز انریکه صحبت کردم. لوئیز در برخوردهای‌اش با من 10 بوده است. او همیشه صادق بود و حرف‌های‌اش را مستقیماً به خودم گفت. برخی از مردم ممکن است فکر کنند که من به خاطر این‌که زیاد بازی نکردم، ناراحت‌ام، اما کاملاً برعکس است. من به او مدیون‌ام، چرا که او یکی از آنانی بود که من را قانع کرد تا بمانم. چقدر احساس راحتی می‌کنم...
وی در پاسخ به این سؤال که آیا دیدن اغلب بازی‌های مهم بارسا از روی نیمکت دشوار بوده یا خیر، گفت که طریقه رویارویی با این مسئله را آموخته و اکنون از این‌که همه چیز دارد باکلاس به پایان می‌رسد، خوش‌حال است. وی افزود:
مطمئناً سخت است. اما من از سایر هم‌تیمی‌ها، که بازی نکردند، ساکت ماندند و به رخت‌کن کمک کردند، درس گرفتم. یکی از الگوهای من دروازه‌بان‌های ذخیره بوده است. آن‌ها هرگز بازی نکردند و اولین نفراتی بودند که خوش‌حالی می‌کردند. من به آلبرت خورکرا و په‌په رینا بسیار فکر کرده‌ام، کسانی که بیش از همه کار کردند و هرگز گلایه نکردند. من از آن‌ها درس گرفتم. ببینید، من در برابر والنسیا وقتی تنها 10 دقیقه به پایان بازی مانده بود، تعویض شدم و وقتی که بوسی گل [وقت‌های تلف‌شده و پیروزی‌بخش را] زد، به درون زمین پریدم تا خوش‌حالی کنم. لوئیز انریکه را در آغوش گرفتم. او من را تعویض کرده بود اما من حتی عصبانی نبودم. من نگاهم را تغییر داده‌ام. می‌خواستم به خوبی کارم را تمام کنم، با یک جام، و نگاه کنید چه شده است. آن روز با [کارلس] پویول صحبت کردم، که [وقتی بازنشست شد] نه توانست بازی کند و نه قهرمان شود. ببینید من چگونه با نیوکمپ خداحافظی کردم، بی‌نظیر بود. تمامی قطعات پازل در کنار هم قرار گرفتند. شگفت‌آور بود. هرگز نمی‌توانستم یک چنین پایانی را متصور شوم، مانند یک فیلم است.
