مطلب ارسالی کاربران

روزی روزگاری فوتبال

homayoon27 ghadimi 05/24/2015 - 19:19 مشاهده پروفایل

2,364 مشاهده / 89 دیدگاه 1

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

روزی روزگاری فوتبال

خوشحالم تو دوره ایی زندگی می کردم که فوتبال به نقطه ی اوج خودش رسیده بود .
خوشحالم تو دوره ایی زندگی می کردم که کاپیتان مالدینی با اون استایل خاصش معنای واقعی تعصب و غیرت رو به من نشون داد . خوشحالم دوره ایی عاشق فوتبال شدم که رابرت پیرس و دنیس برگکمپ بودند تا دیدن بازی های آرسنال برایم خوشایند باشد . یادش بخیر آرسنالی بود با فردی مو شرابی و مارک اورمارسی که نفوذهاش همیشه بوی یک گل رو میداد .
یادش بخیر سلطان تی تی ، اون شیری که هیچ وقت استارت هاش تا ته 90 دقیقه تمومی نداشت . یادتون میاد تونی آدامزو ؟!
یادتون میاد بازی من . یو رو حتما ؟! رود فن نیستلروی رو چطور ؟! صحنه بالا پایین پریدن تونی روی سر نیستلروی رو میگم!
چه بازی هایی بودند . یادش بخیر پت ویرا و ویلتورد . یادش بخیر جیمی فلوید هاسلبنگ و جان فرانکو زولا و مارسل دسایی چه بازیکنایی بودند . هیجان لیگ جزیره فقط به خاطر داشتن این بازیکنا بود که تو این لیگ بازی میکردند . دیوید ژینولا ، سامی هوپیا ، استیوی جرارد جوان ، اریک کانتولا مرغ ماهی خوار با اون یقه های تا نشده اش ! مایکل اوون پسرک ریزه میزه ی آنفیلدی ها . آره یادش بخیر ؛ از کدوماشون بگم ؟ از رایان گیگزی که موهاش سفید شد برای شیاطین سرخ یا از آلن شیرری بگم که تو نیوکاسل پیر شد ؟! یا از فرانکی لمپارتی بگم که ضریب هوشیش از انیشتین هم بالاتره ؟! یا از دیوید بکهامی بگم که چه کچل میکرد چه فشن میکرد جذاب بود . یا از لدلی کینگی بگم که جوونیش رو گذاشت برای وایت هارت لن یا حتی از سول کمپل بگم ؟! واقعا خوشحالم تو دوره ایی بودم که بازی های الساندرو رو میدیدم ، به قول یکی از بچه ها : مگه با وجود نستا عدد 13 نحس میشه ؟! نستا فوتبال و طرز دفاع کردن رو به من شناسوند . هر چی از دیوار چین بگم تمومی نداره چون طولش زیاده .
یادش بخیر یاپ استام 31 پوش که بعد فروشش به میلان فرگی این کار رو بزرگترین اشتباه خوند . یادش بخیر مارکوس کافو ، یادش بخیر میلان کارلتو . دیگه سری A چی میخواست !!!
سیدورف ، باتیستوتا ، کنته ، شوا ، باجو ، رونالدو ، ژورکائف ، ترزگه ، کامورانزی ، مانچو ، زامورانو ، دیگو سیمئونه ، ادگارد داویدز ، کرسپو ، اینزاگی ، والتر ساموئل ، کاکا ، امره بولوزوغلو ، دیدا ، فاوالی ، پانکارو ، دونادونی ، رونالدینیهو ، ویری ، پیرلو "مترونوم " ژرژ وآ ، کامبیاسو .
مگه میتونه کسی غیر از توتی و الکس شماره 10 های رم و بیانکونری رو بپوشه و برازندش باشه ، مگه گتوسو آقای رینگو با رباط پاره بازی کرد آدم نبود ؟! چرا آدم بود ولی غیرتش اجازه نداد که تیمش 10 نفره باشه چون اون مصدومه . . .
اون موقع زیزو رو همه با لباس بانوی پیر میشناختن و یه جورایی خودشو وقف زمین دلالپی کرده بود همون جوری که کاستاکورتا برای روسونری ها خودشو وقف کرده بود . دندون خرگوشی اینتری ها رو یادتونه ؟ همون که چپ پا بود ، خوش نقش بود . . . آره رکوبا ، دیدن بازیش لذت بخش بود . یه ذره قد داشت ولی رو هوا پرواز میکرد آقای شماره 2 " کوردوبا " .
حرف از باغیرت ها شد ، حرف از وفادارا شد ، حرف از بچه باحالایی شد که حتی طرفدارهای تیم حریف هم دوسش داشتن ، آره کاپیتان ، اسطوره ، نماد نراتزوری : (( با احترام خاویر زانتی )) .
اون بالا ها اسم باجو رو گفتم ولی به بودای کوچک زیاد نپرداختم ، اصلا باجو به تعریف و تمجید من احتیاجی نداره ، اون روبرتو باجوِ ، یه فرازمینی . یه زمونی ایتالیا رو با باجو 94 میشناختن همونی که تو فینال همه کار کرد حتی خراب کردن پنالتی آخر و قهرمان نشدن ایتالیا ولی مردم مواخذش نکردن چون اون باجو بود .
خوشحالم جان لوییجی بود تو این دوره همونی که با یووه حتی به سری B هم رفت ولی ترکش نکرد ، خوشحالم یان دال توماسون بود و پاول ندود بودند و حتی تولدو و خولیو کروز . یادش بخیر زامروتا ، یادش بخیر سرجینیهو ، یادش بخیر کاخای چشم رنگی ، یادش بخیر استانکوویچ با اون شوتای چند متریش .
یه سری آدما بودن که براشون زیاد مهم نبود جام ، براشون زیاد مهم نبود تو تیمایی باشن که همیشه ببرن یکی از اون بازیکنا آقای کاپیتان دی ناتاله است و حتی آقای کاپیتان پلیسیر . یادش بخیر یانکولفسکی ، یادش بخیر فابیو کاناوارو دفاع همیشه مطمئن . یادش بخیر سری A . لامصب اون موقع همه ی لیگ ها مثل کارتون فوتبالیست ها بود حداقل هر تیمی رو با یه بازیکن میشناختن .
یادش بخیر : جیوانی البر ، ایورتون ، دده ، لمن ، امیت داوالا ، داوور شوکر ، سرگی باربارز ، لوئیز انریکه ، ریوالدو ، رائول ، هاکان شوکور ، مهمت شول ، کوپکه ، اولی کان ، ماکله له ، لوسیو ، توماس هسلر ، لوتار ماتئوس ، دیوید سیمن ، فیگو ، آنلکا ، آلدایر ، آیالا ، فیلیپ کوکو ، دینو باجو ، کریستین زانتی ، بوشکو بالابان ، امانوئل پتی ، دنیلسون جادوگر ، کلایورت ، جیوانی فن برانکهورست ، ریو فردیناند ، رایزیگر ، ایکر مقدس . . .
حرف از ایکر شد باید گفت که رئال همیشه باید به خودش افتخار کنه که کاسیاس لباس این تیم رو تن کرد . از اون طرف کاتالان ها هم باید افتخار کنن که ژاوی و پویول رو داشتند .
یادش بخیر فرناندو هیرو ، دشامپ و کاپیتان دونگا . بیلبائو هم شاید ، شاید یه مقدار کوچیک بود برای اچبریا . خوشحالم زمانی زندگی کردم که آیمار هم بود ، بالاک و افنبرگ هم بودند ، تازه تافارل هم بود ، روجریو سنی و چلاورت گلزن هم بودند ، خوشحالم وقتی کارت بازی می کردم داشتن هفت رنگ مزیتی بود ، ممنونم به خاطر تمام بردهام (( خورخه کامپوس )) عزیز ، ممنونم حتی از تو هیگوئیتای دوست داشتنی . یادش بخیر بیرهوف و کارستن راملو ، یادش بخیر یان کولر و میلان باروش ، یادش بخیر آدریان موتو و کریستین چییو و کوزمین کونترا و گئورگی هاجی .
اون موقع آرژانتین خوان سپاستین ورون و آبوندانزیری و ریکلمه رو هم داشت . تازه برزیل روماریو یی رو داشت که یه چیزی نزدیک به 1000 تا گل زده بود . چه فوتبالی بازی میکرد ببتو . یادش بخیر بازیکنانی چون : تدی شرینگهام ، روی کاستا ، مورینتس ، ماتیا کژمان ، بازیکنی به سبک اشمایکل بزرگ ، تعویضی طلایی اولترافورد (( سولسشائر )) برادران نویل ، ینس نووتنی و اولیور نویویل ، سیدنی گووو ، لاندن داناوان ، پالرمو ، جبرئیل سیسه عجیب و غریب ، میهایلوویچ و میاتوویچ ، یادش بخیر دی متئویی بود ، هنریک لارسنی بود ، پل اسکلزی بود آره یادش بخیر ، میشل سالگادو ، دوگاری ، لیزارازو ، جونینیهو ، روسیچکی ، دی لیویو ، پابلو سورین ، روبن باراخا ، کاندلا ، ردوندو ، آلبلدا ، کانیزارس ، مارچه نا .
آره اون زمانا یورگن کیلینزمن بود ، رود گولیت و رابی فولر بودن ، روبرتو کارلوس و تورام بودن ، منتلا و دی ویو بودن .
بچه شرهای زیادی هم بودن مپل نیکی بات ، ماتاراتزی ، پائولو دی کانیو ، فن بومل ، تاکیناردی ، ادموندوی برزیلی که حتی در دوران بازیگریش به زندان هم افتاده بود و لقبی به نام (( حیوان )) رو به دوش میکشید .
روی کین 16 پوش یونایتدی ها و جویی بارتون .
یادش بخیر لوران بلان و اون بوسه ی قهرمانی بر سر بارتز ، یادش بخیر نیکوپلیدیس و کاراگونیس و دلاس قهرمانای یونان .
یادش بخیر الکسی لالاس ، برادران دی بوئر ، سیماو سابروسا ، کنسرسائو ، روی ماکای ، ادوین فن درسار ، لادروپ ها ، تاریبو وست با اون مدل موی عجیبش یا آبل ژاویر و حتی کارلوس والدراما .
آره یادش بخیر واسه این همه نعمت ، یادش بخیر واسه این همه اسطوره ، یادش بخیر . . . .
ما همه باید ممنون این فوتبال و فوتبالیست ها باشیم که لحظات خوشی رو برامون رقم زدن . باید خوشحال باشیم که دنیای فوتبال گستردست از اروپا گرفته تا آسیا و افریقا و آمریکا و حتی اقیانوسیه .
روزی روزگاری فوتبال این همه ستاره رو دور خودش جمع کرده بود که هر کدومشون در حد خودشون بهترین بودن . چقدر می خواد زمان بگذره تا این همه اسم ، یه جا دور هم تو یه دوره جمع بشن ؟!
ببخشید اگر اسم ستاره مد نظر شما دوستان عزیز از قلم افتاد . با تشکر .