طرفداری- در حقیقت شکست در امارات و آنفیلد مقابل یونایتد، اتفاقاتی نبود که منجر به از دست رفتن آمال لیورپول شد. آن ها در تابستان گذشته و با خریدهای ناامید کننده خود را به تیمی شکننده تبدیل کردند. شاید جام حذفی و عبور از سد بلک برن و استون ویلا بتواند نجات دهنده فصل لیورپول و برندان راجرز باشد و بعدها از این فصل به عنوان فصلی که لیورپول تحت هدایت راجرز پس از یک فصل عالی در لیگ برتر، در فصل بعد صاحب یک جام شد یاد شود؛ اما حقیقت امر چیز دیگری است.
دلایل بسیاری می توان در توضیح پیروزی آسان آرسنال در بازی شنبه متصور شد، اما دلیل اصلی را می توان دارا بودن بازیکنان بهتر به خصوص در فاز هجومی عنوان کرد. اگرچه برای هفته های متمادی اعتماد به نفس، کلید شکست ناپذیری لیورپول در لیگ برتر بود اما باید اذعان کرد که از حیث مقایسه نفر به نفر، آن ها شانسی در مقابل چهار تیم بالای جدول ندارند.
بستن قراردادهای موفق تا حدود زیادی به قدرت مالی و ارزش برند باشگاه ها در قیاس با یکدیگر بستگی دارد و برچسب بیست و چند سال قهرمان نشدن در این زمینه نقطه ضعف لیورپول در شرایط مشابه در رقابت بر سر خرید یک بازیکن با تیم هایی مانند یونایتد، سیتی و چلسی است. اما جدای از آن و در معاملاتی که می توانستند بی رقیب تغییر به وجود بیاورند چندان هوشمند عمل نکردند.
بازی روز شنبه مقابل آرسنال و در شرایطی که از لوئیس سوارز چیزی جز یک خاطره خوش باقی نمانده است، در شرایطی که دنیل استوریج هنوز در جدال با بدن خود برای کسب آمادگی کامل است و در نبود استیون جرارد و مارتین اسکرتل و چند بازیکن مصدوم دیگر مانند آدام لالانا و جردن آیب؛ ترکیب لیورپول به شکلی واضع از کمبود کیفیت رنج می برد.
حتی در نبود اسکرتل، دژان لوورن به عنوان مدافعی که در تابستان 20 میلیون پوند برای او پرداخت شد جایی در بین سه عنصر دفاعی ترکیب نداشت و به عنوان انتخاب شماره پنج در این پست، پشت سر یک هافبک 20 ساله و حبیب کولو توره پا به سن گذاشته تمام طول بازی را روی نیمکت نشست.
پس از آن بد نیست که حواس ها به لازار مارکوویچ معطوف شود. جدا از چند بازی خوب در کریسمس، او همواره از ایفای نقشی موثر در بازی ها ناتوان بوده و هر بار که به عنوان یار ثابت به میدان رفته در نهایت به عنوان یار تعویضی از بازی خارج شده است. او در بازی شنبه در اواسط نیمه اول و وقتی بازی بدون گل مساوی بود، در یک موقعیت عالی دو در مقابل تک، با بدترین انتخاب ممکن شانس تغییر سرنوشت بازی را از خود، رحیم استرلینگ و لیورپول گرفت.
اخراج امره جان، به عنوان خرید تابستانه دیگر راجرز نشان داد این بازیکن در زمینه کنترل وضعیت روحی خود تا چه اندازه می تواند ناموفق باشد. اخراج او -که به حکم اعتراض بی دلیل در کارت زرد نخست و خطای بی دلیل در کارت زرد دوم اتفاق افتاد- یکی از بازیکنان آماده باشگاه را در بازی حساس در دور یک چهارم نهایی جام حذفی مقابل بلک برن محروم کرد. جان اگرچه در پست غیر تخصصی به کار گرفته می شود، می توان او را تنها خرید کاملا موفق تابستان باشگاه دانست.
ماریو بالوتلی برای این بازی انتخاب نشد و به لندن برده نشد. با این حال راجرز دلایل پزشکی را دلیل عدم انتخاب وی می داند. راجرز در توجیه عدم سفر بالو گفت: "او در تمرین احساس درد می کرد. اما کادر پزشکی متوجه مشکلی خاصی در پای او نشد. با این حال او احساس راحتی نمی کرد و برای سفر انتخاب نشد." چند بار شده است که راجرز نیازی مبرم به بالوتلی داشته است و این مهاجم او را ناامید کرده است؟ با این حال بودن یا نبودن او چندان تاثیر گذار به نظر نمی رسد. او کسی نبود که در این دیدار شروع کننده باشد و هیچگاه در لباس لیورپول کیفیتی را نشان نداده است که گمان کنیم با حضور در نیمه دوم می توانست نتیجه 3-0 را تغییر دهد.
آدام لالانا نیز در ترکیب حضور نداشت. با موفقیت نسبی این بازیکن در این فصل می توان گفت عدم حضور وی تاثیرگذار بود. او در نخستین فصل حضور بازیکن کارآمدی به نظر آمده است اما به سختی می توان او را بازیکنی 25 میلیون پوندی در نظر گرفت. با این حال می توان او را با توجه به هفته هایی که مصدوم نبوده است خریدی نسبتا موفق دانست.
چه چیزی می توان در خصوص مدافع فاجعه ای مانند آلبرتو مورنو گفت؟ عملکرد ضعیف این بازیکن در فاز دفاعی در پشت نام بزرگ ماریو بالوتلی و دژان لوورن گم شده است. اما بد نیست که عملکرد این بازیکن بار دیگر از نظر گذرانده شود تا مشخص شود چطور یک مدافع می تواند تا این اندازه در دفاع کردن ناکارآمد باشد.
ریکی لمبرت خرید دیگر راجرز در تابستان مرد نامرئی باشگاه است. در نهایت باید از خاوی مانکییو یاد کرد که نمی توان به هیچ شکل از او در ترکیب استفاده کرد. او که برای بازی در پست دفاع راست در دفاع خطی از اتلتیکو قرض گرفته شد و در چندماه نخست فصل عملکردی کاملا معمولی داشت. اما در ترکیبی که لیورپول در سال 2015 از آن استفاده می کند به طور کامل در هیچکدام از پست ها جا نمی گیرد. او نه می تواند مدافعی کارآمد در دفاع سه نفره باشد و نه می تواند در پست پیستون عملکردی قابل قبول در فاز هجومی داشته باشد.
شکست مقابل آرسنال قطعا برای مالکان آمریکایی لیورپول دردناک بوده است چون آن ها آرسنال (به عنوان تیمی که فصل پیش در آنفیلد گل‌باران شد) را به عنوان رقیبی قابل شکست تر در جدال برای حضور دائم در تاپ فر می دیدند. همچنین آرسنال به عنوان سیستمی موفق در تجارت مورد توجه و تلاش برای دنباله روی، از سوی گروه تجاری فنوی پارک صاحب امتیاز لیورپول از گذشته مطرح بوده اند. سیتمی که مالکین باشگاه امیدوار بودند با رفع نواقص آن بتوانند کیفیت کار را افزایش دهند. در حالی که چلسی و منچسترسیتی مشغول درو کردن جام ها و بازیکنان بزرگ هستند، آن ها آرسنالی را به عنوان شیوه پیش برد اهداف خود در نظر گرفته اند که حتی از آن ها در یک دهه گذشته در کسب جام ناموفق تر عمل کرده است.
هواداران لیورپول رویای بالا بردن جام نقره ای لیگ را در سر دارند اما هدف مالکان باشگاه کسب سرمایه های پیوسته از طریق حضور در لیگ قهرمانان اروپا است. اینکه فصل گذشته لیورپول در آستانه قهرمانی در جزیره قرار گرفت با تمام حدس و گمان های مالکان باشگاه منافات داشت. باشگاهی که قصد قهرمان شدن در لیگ را دارد، اگر در کشاکش نیم فصل نخست گهگاه با مشکلاتی روبرو شده باشد در ژانویه دست به تجهیز تیم می زند و این می تواند منجر به ادامه روند رو به رشد و کسب قهرمانی باشد. اما باید تمام افتخار عملکرد درخشان گذشته را به راجرز و بازیکنانش داد که پس از یک تابستان ضعیف از نظر خرید بازیکن، بدون هیچ خرید خاصی در ژانویه تا آخرین هفته بر سر عنوان قهرمانی جنگیدند. یا به قول راجرز که پس از شکست مقابل چلسی در نبود هندرسون مصدوم گفته بود: "وقتی هندو در بازی مقابل سیتی اخراج شد می دانستیم که کسی را در ترکیب برای پر کردن جای او نداریم. می دانستیم که کار برای ما تا چه اندازه سخت می شود."
راجرز و مالکان باشگاه اگر می خواستند عملکرد فصل گذشته بی ارزش جلوه نکند نیاز داشتند که تابستانی آرمانی را پشت سر بگذارند و نقاط ضعف را پوشش دهند. با این حال آن ها بهترین بازیکن خود را از دست دادند و با خریدهای بسیار بد به خصوص در خط حمله توان رقابت را از تیم گرفتند و این فرصت را به چلسی، آرسنال و به خصوص یونایتد دادند که با خریدهای تاثیرگذار از آن ها پیشی بگیرند.
یکی از تعاریف جنون انجام اشتباهی برای بارها و بارها و بعد انتظار نتیجه ای متفاوت را داشتن است. آیا لیورپول به مانند دو فصل گذشته باز هم می تواند با همان برنامه قبلی، با صرف میلیون ها و میلون ها برای خرید افراد اشتباه انتظار اعمالی از آن ها داشته باشد که پیش از این انجام نداده اند؟
