طرفداری- مدیران سیتی با قراردادن هدف به تبدیل شدن به تیمی بزرگ در مسابقات اروپایی، کارلتویی را مد نظر دارند که رکوردها و آمارهای فوق العاده در این مسابقات دارد. سیتی از زمان ورود به این مسابقات در سال 2011 تاکنون در راه یابی به مرحله یک چهارم نهایی ناکام بوده است و مدیران متمول باشگاه می دانند برای تسخیر بازارهای جهانی به درخشش در مسابقات اروپایی نیازمندند.
آنجلوتی یکی از دو مربی ای است که توانسته است سه بار قهرمان اروپا شود و یکی از پنج مربی ای است که این عنوان را با بیش از یک باشگاه کسب کرده است. او سابقه قهرمانی در ایتالیا، انگلیس و فرانسه را دارد در کارنامه خود انواع و اقسام عناوین شخصی و گروهی را کسب کرده است. همچنین فاکتور جذاب دیگر او برای مدیران سیتی، سیاستمداری وی است. تصویر خوب و شهرت چیزی است که مدیران عرب سیتی به همان دلیل روبرتو مانچینی را از باشگاه اخراج کردند. درگیری های شخصی مانچینی با مهره های کلیدی باشگاه، یک فصل بعد از کسب نخستین قهرمانی در لیگ برتر منجر به اخراج این مربی ایتالیایی شد. به مانند پیگرینی، آنجلوتی شخصیتی آرام دارد و رابطه نسبتا خوبی با عمده بازیکنان تیم هایش دارد. از او به عنوان کسی یاد می شود که می تواند بهترین بازی را از بازیکنان بگیرد و در متبلور شدن استعدادهای آن ها کمک حال باشد. همچنین رابطه و مصاحبه های دقیق و حرفه ای این مربی زبانزد است. او نه تنها به عنوان مربی ای موفق، بلکه به عنوان رهبری مورد احترام یاد می شود.
اگر آن ها دنبال یک مربی برای مدتی محدود می گردند، انتخابی بهتر از آنجلوتی پیدا نخواهند کرد. اما با تفکرات و مسیر پیش روی باشگاه سیتی و برنامه بلند مدت مدیران این باشگاه در به راه انداختن یک آکادمی گران قیمت و چشم اندازی از استفاده از این بازیکن ها در تیم، باز هم آنجلوتی انتخاب درستی برای سیتی خواهد بود؟
او پس از هشت سال حضور در میلان این باشگاه را در سال 2009 ترک کرد و پس از آن در مقاطعی کوتاه تر در باشگاه های مختلف به مربیگری پرداخته است. دو سال در چلسی، دو سال در پاریس و به نظر دو سال در مادرید. او در همه این باشگاه های به نحوی به موفقیت دست پیدا کرد اما آینده نگری بخشی از کیفیت های او نبوده است.
تیکسی بگریستین مدیر ورزشی باشگاه سیتی و خلدون المبارک مدیر عامل باشگاه، احتمالا می خواهند به عنوان مربی آینده باشگاه به یک مربی جوان با چشم اندازی طولانی تر که بتواند به بلند پروازی های این باشگاه جامه عمل بپوشاند اعتماد کنند. آن ها به مربی ای نیاز دارند که با تمام چارچوب های اتخاذ شده در اتاق هیئت مدیره باشگاه همسو باشد و تبدیل جوانان با استعداد به بازیکنان ثابت در سیتی را به فرهنگ باشگاه تبدیل کند.
با این طرز فکر، به احتمال فراوان برای سیتی زمانی اشتباه برای تغییر مربی خواهد بود. اما مسئله اینجاست که آن ها اگر به این ایمان برسند که دوره پیگرینی به اتمام رسیده است، گزینه های مناسب زیادی پیش روی خود نمی بینند. گزینه های آرمانی این باشگاه مانند پپ گواردیولا و دیگو سیمئونه با باشگاه های خود قرارداد دارند و بعید به نظر می رسد در این تابستان مونیخ و مادرید را ترک بگویند. یورگن کلوپ و فرانک دی بوئر به عنوان گزینه های بعدی نیز بعید به نظر می رسد در این تابستان دورتموند و آژاکس را ترک کنند. تنها گزینه دیگر سیتی رافائل بنیتز خواهد بود که به طور کل نزد هواداران سیتی و هواداران سایر تیم های انگلیسی به استثنای لیورپول مربی محبوبی به شمار نمی رود. پاتریک ویرا سرمربی تیم امید منچسترسیتی گزینه جذابی به نظر می آید اما بدون تجربه مربیگری در سطح اول فوتبال حتی کمک مربی بودن برای او در سیتی کمی زود به نظر می رسد.
اما می توان به این جمع بندی رسید که پیگرینی شایسته سومین سال حضور در اتحاد خواهد بود. فصل نخست او مجموعه ای از بازی های تهاجمی و موفق را از سیتی شاهد بودیم. تیم او بیش از 100 گل به ثمر رساند، دو جام به دست آورد ولی او هیچگاه به اندازه کافی مورد تجلیل واقع نشد. افت تیم او در این فصل واضح است اما مجازاتی مانند اخراج مربی تنها پس از یک فصل بدون جام کمی سخت گیرانه به نظر می آید.
به هر حال به نظر می رسد باشگاه سیتی موارد ذکر شده را می داند و پیش از اخراج احتمالی وی گزینه های مورد نظر را بررسی می کند و اگر توانست نظر مربی حاضر در لیستی را جذب کند، آنگاه دست به تغییر بزند. در مجموع تابستان 2016، زمان چندان خوبی برای تغییر مربی به نظر نمی آید.
