Salvatore Madridistaخیلی از مربیای با سبک سیمئونه خوشم میاد....پر شر و شور و انرژیک....سیمئونه،کلوپ،همین تونی اولویرای خودمون....!من عاشق اینجور مربیام....مخصوصا سیمئونه که خداس....90 دقیقه رو گردن داور چهارم میشینه....هوادارا رو به وجد میاره....مواقع لازم یه انرژی فوق العاده به تیمش میده....معتقدم اینجور مربیا رو با این شخصیتا فقط مربیایی میتونن قاطعانه شکست بدن که شبیه خودشون باشن....زمانی مورینیو نماد یاغی گری و عصیان بود...کسی که مربیگری رو یه کم از اون حالت bossبودن و مجلسی و کت شلواری درآورد...لازم نمیدونست تو کنفرانسهای مطبوعاتی الکی مؤدب باشه(و وقتی نتیجه نگرفت رقیب رو باند لعنتی خطاب کنه!!)...ولی با افزایش سن مورینیو هم اسیر باتلاق کسب افتخارات شد و شخصیتش به سوی محافظه کاری رفت...خیلیا اینجوری میشن و بعد مشهورشدن اون آرمانگرایی اولیه شونو از دست میدن...حتی بسیاری از هنرمندا مثل نقاشا و کارگردانا...من هنوز عاشق خوزه ی طغیانگرم نه خوزه ای که از ترس جریمه شدن حرف نزنه...با این حال بازم شمه هایی از اون مورینیوی سابق در وجودش هست که من آخرین بار تو بازی چلسی لیورپول فصل پیش دیدم...بعد گل دوم چلسی که با دست به سینه ش میکوبید....
برعکس مورینیو،لوح سفید آرمانخواهی های سیمئونه هنوز آلوده نشده و امیدوارم با رفتن به تیمهای متمول این اتفاق رخ نده...!
انشالله که تمدید کنه!
یه پیش بینی هم بکنم یادتون بمونه:سرجیو راموس هم اگه مربی بشه یکی میشه کوپ سیمئونه!
