طرفداری- بلافاصله سوال ایجاد می شود؛ اینکه سیتی بعد از توره چطور خواهد بود. وقتی آن ها در نبود توره سه بازی خود را بدون برد پشت سر گذاشتند ترس ها رنگ واقعی تری به خود گرفت و فشاری مضاعف روی بقیه بازیکنان تیم افتاد. چه کسی جای او را پر خواهد کرد؟ چه کسی آن ها را دوباره در جاده قهرمان شدن قرار خواهد داد. جواب این سوال جیمز میلنر بود. پس از نجات سیتی در آخرین دقایق بازی مقابل هال، با یک ضربه ایستگاهی شبیه به ضربه های دیوید بکام، او به فرم خوب خود در بازی با استوک ادامه داد. او در پیروزی 4-1 در استادیوم بریتانیا یک گل به ثمر رساند و یک پاس گل ارسال کرد.
میلنر که در سال 2010 و با رغم 28.5 میلیون پوند از آستون ویلا به سیتی پیوست، تاکنون 138 بازی برای سمت آبی شهر منچستر به ثبت رسانده است. این یعنی او به عنوان بازیکنی که هنوز به 30 سالگی نرسیده است، تا کنون 410 بازی در لیگ برتر انجام داده است و در حال سپری کردن بهترین روزهای خود است. او در پنج سال حضور در سیتی زننده گل های مهمی در دو قهرمانی این تیم در لیگ برتر بوده است. از آن جمله می توان به دو گل او در برتری 6-1 در اودترافورد اشاره کرد. در فصل 2012 که آن ها پس از 44 سال لیگ را به دست آوردند، او 26 بار در لیگ برتر به بازی گرفته شد. او در سال 2013 گل نخست مقابل آرسنال را در امارات به ثمر رساند، که این نخستین گل سیتی زن ها از سال 2007 در این ورزشگاه بود و زمینه ساز نخستین پیروزی سیتی از سال 1975 در زمین توچپی ها شد. او گل پیروزی سیتی را در سال 2013 در آلیانز آرنا به ثمر رساند و اولین بازیکن انگلیسی گلزن برای سیتی در این جام لقب گرفت.
او سابقه اینکه بازیکن محوری سیتی باشد را دارد. اما سوال اینجاست که تا چه اندازه بری سیتی کنونی ارزش دارد. آمار ذیل، مقایسه عملکرد او را با سایر هافبک های هجومی تیم نشان می دهد.
شاید آمار بتواند شما را در خصوص محوری بودن نقش میلنر در سیتی، قانع کند و به این سوال کلیدی که چرا او همیشه در ترکیب اصلی سیتی حضور ندارد، را پر رنگ تر کند. او در سه بازی از 5 بازی اخیر سیتی شروع کننده بازی بوده و در یکی از آن ها بین دو نیمه تعویض شده است. این دلیلی است که او تاکنون حاضر نشده است قرارداد خود را با سیتی تمدید کند. هم بازی های او من جمله زابالتا در مصاحبه های خود از او خواسته اند که در تیم بماند و او نمی پذیرد که برای تمدید قرارداد با سران سیتی وارد مذاکره شود.
میلنر به دنبال تیمی است که بتواند بازی به طور ثابت را در آن تضمین شده ببیند تا بتواند بیش از پیش ارزش های خود را پیش از تولد سی سالگی اش به روی هاچسون سرمربی تیم ملی انگلستان نشان دهد. جام ملت های اروپا در سال آینده در فرانسه برگذار خواهد شد و به نظر می رسد این آخرین شانس جیمز میلنر، به عنوان یک بازیکن ملی خواهد بود. به نظر می رسد حتی متعصب ترین هواداران سیتی هم بتوانند دلایل او را برای ترک سیتی بپذیرند و به آن احترام بگذارند.اگر او سیتی را ترک کند و باشگاهی مناسب برای بازی و پیشرفت و بازسازی اعتماد به نفس از دست رفته را پیدا کند، بعید به نظر نمی رسد که بتواند نقشی موثر در ترکیب سه شیرها -به عنوان تیمی به نسبت جوان و محتاج به بازیکنان با تجربه و مناسب- در فرانسه ایفا کند.
میلنر از یک جهت شباهت زیادی به دیوید بکام دارد. او هم مثل بکام بیش از آنکه به دلیل سرعت و دوئل با مدافعان به عنوان یک وینگر، به دلیل کیفیت های تکنیکی در پست وینگر به بازی گرفته می شود. او هم -البته نه با آن کیفیت- مانند بکام ضربات آزاد مرگباری دارد.
آینده برای میلنر می تواند روزهای بهتری را ارمغان بیاورد. او می تواند در جام ملت های اروپا شماره 7 انگلستان را بر تن کند و به همراه سایر شیرهای جوان تاریخ را از نو به رشته تحریر در بیاورد.
