طرفداری- این بار اما، ده خیا هر چه نگاه کرد، هیچ یار خودی را در آنجا حاضر ندید. نه راه خروجی بود و نه فضایی و این قضیه زمانی اتفاق میافتد که رونی هنوز در زمین بود و آنخل دی ماریا هم با سرعت خاص خود تنها مانده بود. پس، دروازه بان چاره‌ای نداشت جز اینکه توپ را به یار بغل دستش بدهد. یک موقعیت از دست رفته و کاملا تأسف آور بود.
این مثال همچنین محور اصلی بحث را مشخص می‌‌کند که چرا ون خال به این شکل به سم آلاردایس در کنفرانس مطبوعاتی خود پاسخ داد اما سوال اصلی در مورد انتقادات عمیق تری نسبت به توپ‌های مستقیم ون خال است. بازی مستقیم یونایتد دلیل واضح و مشخصی دارد و آن هم شکست سیستم تهاجمی تیم قبل از شروع حملات مستقیم است. یکی از نکات اصلی صحبت ون خال در کنفرانس سه شنبه این بود:
"ما بازی مالکانه انجام می‌‌دهیم و پس از 70 دقیقه، چون موفق نشدیم، با وجود موقعیت‌های زیاد در نیمه دوم، مجبور شدیم سبک بازی را تغییر دهیم. پس مشخص است که با کیفیت فلینی، ما بیشتر بازی مستقیم انجام دادیم."
اولین و واضح‌ترین پاسخ به این قضیه این است: "کیفیت فلینی؟ کیفیت دی ماریا، رونی، رابین ون پرسی و نیمکت نشینانی نظیر فالکائو و ستاره‌های گرانی مثل ماتا چی؟"
این قضیه کاملا مورد سوال است که چرا با وجود بازیکنان سازنده درجه یک زیادی که در باشگاه هستند، هنوز سیستم تهاجمی تیم می‌‌لنگد؟
اینکه چرا ون خال از دقیقه 70 و به این زودی به این سبک رو آورده است هم مورد سوال است. چرا او اینقدر زود این کار را کرد و دیر تر شروع به این سبک که در آن دقایق بیشتر مورد پذیرش است، نکرد. مشخص است که سر در آوردن از اینکه او واقعاً با تیم یونایتد چه می‌‌کند، بسیار دشوار است. این سیستم هر چه که هست، به نفع ستاره‌های فراوان هجومی تیم نیست.
آمار‌ها به تنهایی بسیار بد هستند. از نظر میزان دقایق بازی و تعداد گل‌ها و پاس گل ها، بازیکنان درجه یک سازنده یونایتد نسبت به کیفیت خود، در این فصل کاملا غیر مفید بوده اند. رونی، پرسی و ماتا بد‌ترین فصل خود را در 5 سال اخیر تجربه می‌‌کنند.
این قضیه تنها در مورد محصول نهایی نیست بلکه در مورد پیشرفت سبک بازی به شکل کلی هم است. در مورد هر کدام از این بازیکنان، یک نگرانی در مورد یکی از نشانه‌‌های بازی آنها هم وجود دارد. به عنوان مثال مهاجمان یونایتد قادر به قرار گرفتن در موقعیت گل نیستند.
رونی (2.2)، پرسی (2.6) و فالکائو (2)، همگی به عنوان مثال کم‌ترین میانگین شوت زنی در 6 سال اخیر در هر بازی را دارند. در مورد رونی فقط شوت زنی مورد بررسی نیست بلکه پاس‌های کلیدی هم مورد توجه است. با 1.5 پاس کلیدی در هر بازی او کم‌ترین میزان پاس کلیدی را در تمام فصولش دارد و این در حالی است که خوان ماتا به شکل قابل توجهی افت کرده است. میانگین پاس‌های کلیدی او در بین سال‌های 2009 تا 2014، 2.5 بوده است و بالاترین این آمار در فصل 2011/2012 با میانگین 3 و پایین‌ترین آن با 2.2 در فصل آخر خود در والنسیا بوده است. حالا آمار ماتا 1.4 پاس است و ماتا هم این آمار پایین را با دریبل‌های خود جایگزین نکرده است و آمار دریبل‌های ماتا هم 0.5 در هر بازی است که باز هم کم‌ترین میانگین در 6 سال اخیر او است.
آمار دریبل‌های دی ماریا خوب است اما این آمار به خاطر چند بازی خوب اول فصل است. قبل از مصدومیت برابر هال سیتی، او هر 15 دقیقه یک فرار داشت اما حالا هر 20 دقیقه این اتفاق میافتد.
برای اینکه همه این آمار‌ها را خلاصه کنیم باید بگوییم که بازیکنان کلیدی یونایتد حالا کم تر شوت می‌‌زند، کم تر پاس کلیدی می‌‌دهند و نفوذ آنها هم بسیار پایین است.
همه این آمار‌ها آنچه که ما می‌‌بینیم را تصدیق می‌‌کند: اتفاق نیفتادن چیزی در خط حمله یونایتد. البته که ما می‌‌دانیم هنوز فصل به پایان نرسیده است و آمار‌های آنها به خاطر یک شکست با 5 گل پایین آمده است. از منابع مختلف خبر رسیده که ون خال تنها به روخو اطمینان کامل دارد و سیستم مالکانه یونایتد تنها به دلیل دور کردن خطر از خط دفاع تیم است.
با این حال این دلیل تا یک جای مشخص قابل قبول است و نبود پیشرفت در خط حمله را توجیه نمی‌‌کند. در واقع، مهم نیست ون خال چقدر می‌‌خواهد خط دفاع خود را مراقبت کند، ما همیشه می‌‌توانیم انتظار داشته باشیم که مهاجمان یونایتد می‌‌توانند نزدیکی بیشتری داشته باشند و چسپیدگی خط دفاع و حمله بیشتر باشد.
به جای آن اما یونایتد در انتقال توپ بسیار ضعیف است و قرار دادن بازیکنان در پست غیر تخصصی خود هم کمکی به این تیم نمی‌‌کند. اگر رونی را هافبک در نظر بگیریم، فضا برای حرکت دی ماریا کاهش پیدا می‌‌کند و او باید به خط حمله برود که آنجا هم میزان دوندگی کم فالکائو و پرسی وجود دارد.
ما هنوز از آن جراحی ون خال در آژاکس چیزی ندیدیم و البته از تعویض پست‌های خط حمله که این روز‌ها مربیان مدرن انجام می‌‌دهند هم چیزی ندیدیم. همه چیز راکد است و بیشتر به نظر می‌‌رسد که مربی یونایتد ترجیح می‌‌دهد که از این قضیه عبور کند تا آن را حل کند.
ون خال پس از بازی در مورد توپ‌های مستقیم خود گفت: "ما به خاطر این سیستم به گل رسیدیم. پس فکر می‌‌کنم که تصمیم خوبی توسط مربی گرفته شده است."
شاید یک سیستم کاملا متفاوت که مخالف چنین تصمیماتی باشد بازی را نجات دهد. با این حال یونایتد همچنان از پیشرفت کردن بسیار دور است.
به قلم Miguel Delaney از وبسایت تخصصی Whoscored
