طرفداری - محمد نصرتی در گفت و گو با خبرگزاری فارس در مورد وضعیت تیم پیکان و همچنین با توجه به سال ها حضور در تیم ملی در خصوص نتایج تیم ملی در جام ملت های آسیا صحبت های زیر را انجام داد:
اول از وضعیت پیکان شروع کنیم.
خداراشکر که نسبت به نیم فصل اول شرایط بهتری داریم.اگر امتیازهای ما پایین نبود می توانستیم حتی قهرمان نیم فصل دوم شویم.
صمد مرفاوی توانسته روند خوبی در پیکان بگذارد؟
فکر می کنم روند خوبی گذاشته است.
شما سال‌ها در تیم ملی بودی. نظرت در مورد بازی های تیم ملی در جام ملت های 2015 آسیا چیست؟
شرایط طوری شده که دیدگاه ها در مورد عملکرد تیم ملی و شخص کی‌روش خیلی متفاوت است. مثلا یکی مثل آقای قنبرزاده چندی قبل در مصاحبه ای گفته بودند که حضور در کی‌روش در ایران مثل این است که ایران کت و شلوار برند برتن می کند اما کتانی بر پا دارد. عده‌ای هم معتقد هستند که تیم ملی عراق که لیگ درست و حسابی ندارد و وضعیت این کشور هم نابسامان است و مربی اش فقط 45 روز بوده که به این تیم اضافه شده چرا باید تیم ملی را ببرد و باز عده ای دیگر کاملا موافق کی‌روش هستند.
نظر تو چیست؟
من می گویم در بازی با امارات آمار کاملا یک طرفه به سود این کشور بود. من جزو آن دسته ای هستم که دوست دارم از فوتبال لذت ببرم. بازی ایران و امارات درست است که به سود ما تمام شد اما من فکر می‌کنم هواداران امارات از بازی تیم‌شان لذت بردند. یا همان ژاپنی که مقابل امارات شکست خورد هم بازی های خوبی انجام داد. حتی رئیس فدراسیون ژاپن هم مصاحبه کرد و گفت بالاخره یک تیم پیدا شد که ما را ببرد. خود اماراتی ها معتقد بودند که مقابل ژاپن باید بازنده می شدند. من فکر می کنم تیم هایی مثل ژاپن و امارات با سربلندی باخته اند. ما با عراقی بازی کردیم که آنها هم تدارکات خیلی خوبی نداشتند و یکی از ضعیف ترین تیم های عراق بود. من معتقدم درست است که می گوییم مقابل این تیم 10 نفره شدیم اما عراقی ها هم به دلیل بازی ضعیف یونس محمود 10 نفره بودند و حتی دروازه بان ضعیفی هم داشتند.
به نظرت درست است که ایران را با عراق قیاس کنیم؟
خیر، ما نمی توانیم آنها را با هم قیاس کنیم. خیلی ها الان می گویند که باید به تیم ملی افتخار کنیم ببخشید ما باید به کدام بازی افتخار کنیم؟ اصلا به چه چیزی باید افتخار کنیم. البته من به تلاش بازیکنان تیم ملی مقابل عراق احترام می گذارم و به آن افتخار می کنم. ما مدام 10 نفره بازی را جبران کردیم اما سوال من این است که چرا همان 10 نفره همان تک گل‌مان را حفظ نکردیم و برنامه ای برای آن نداشتیم. این بازی غیرتی بود. ما فقط منتظر کرنرها و ضربات ایستگاهی بودیم. من زمانی که صاحب کرنر شدیم از خدایم بود جواد کرنر نزد چون او خودش سرزن است و دیدید که ضربه سر او باعث یکی از گل های ما شد. بالاخره ما هم در تیم ملی بوده ایم و فوتبال را می فهمیم. درست است که احتیاط شرط عقل است اما کی‌روش این شرط را به حد کمال رسانده است.
اما ما زمان برانکو هم تقریبا همین شیوه را داشتیم.
نه، من این حرف را قبول ندارم. خدایی با ما کجا زمان برانکو این طوری دفاع می کردیم. تازه این بازی ها که جام ملت ها بود. در جام جهانی فیلم ها موجود است بروید ببینید در بازی با مکزیک دروازه بان این تیم چقدر توپ درآورد.
اما این نسل تیم ملی علی کریمی و مهدوی کیا ها نداشت.
مسئله هم همین است. چرا نباید یکی مثل علی کریمی پیدا می شد؟ چرا این همه بازیکن خوب و باکیفیت دیگری که داشتیم و می توانستیم از آنها استفاده کنیم مثل محمدرضا خلعتبری به تیم ملی راه پیدا نکردند؟ همین جهانبخش در تیم باشگاهی اش یکی از تاثیرگذارترین مهره هاست اما در تیم ملی چون خیلی دفاعی بازی می کنیم کارایی خود را به آن شکلی که باید ندارد. کی‌روش از بازیکنان در جام ملت ها فقط دویدن می خواست و این توانایی تکنیکی بازیکن را میگیرد. دلیل استفاده از امیری در نیمه دوم مقابل عراق هم همین قدرت دوندگی بود. شاید دیدگاه کی‌روش نتیجه گرایی باشد اما من خودم دوست دارم از هر چیزی استفاده می کنم لذت ببرم. ما در جام ملت های 2004 در حالی که ستار زارع اخراج شده بود و روی علی کریمی خطای صددرصدی شد و بازیکن چین باید اخراج می شد مقاومت کردیم و در ضربات پنالتی باختیم. اگر آدم خوب کسی را می گوید بدش را هم بگوید. چرا کسی نمی گوید که کی‌روش لیگ ما را سخیف کرد. من تا به حال با قلعه نویی کار نکردم ولی خدایی برخی حرف های او در مورد کی‌روش درست است. ما آیا واقعا با کی‌روش مقتدرانه به جام جهانی رفتیم؟ ولی بعد از رفتن هم می گفتیم که تیم اول آسیا هستیم.
تو هم فکر می کنی کی‌روش باید بماند؟
ما باید فاکتورهای مثبت کی‌روش را هم ببینیم. او یک خصوصیتی دارد که مربیان ایرانی باید یاد بگیرند و آن هم این است که همه بازیکنان تیم ملی او را دوست دارند. این یک واقعیت است که طرز پوشش و ظاهر کی‌روش روی مخاطبانش خیلی تاثیر می گذارد. او یک مربی بین المللی است و قطعا نمی توان او را به راحتی کتمان کرد. از سویی برخی از افرادی که تازه می خواهند مربی شوند هم حامی کی‌روش هستند چون فکر می کنند با کی‌روش می توانند پله های ترقی را طی کنند. ولی من یک مسئله ای را می خواهم بگویم وقتی کی‌روش این همه می گوید که ایران را دوست دارد باید از مقدار دستمزد خود هم کم کند و بماند. هر چه باشد او اصولی را در مربیگری رعایت می کند که یک پوئن است. همین نظم تیمی و دیسیپلینی که دارد زبانزد است.
