خاطرات فوتبالی با آلبرتو تارانتینی؛ یاغی فرفری، خرگوش چابک و قهرمان بدون تیم جام جهانی 1978

میثاق شیخ حسنی 10/20/2025 - 00:51 مشاهده پروفایل

456 مشاهده / 2 دیدگاه 5 1 5

آلبرتو تارانتینی، چپ‌پای معروف تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1978 بود که با وجود بدون تیم بودن، ستاره این کشور در قهرمانی این تورنمنت بود. او در رده باشگاهی برای تیم‌های بوکاجونیورز، بیرمنگام، تالرس، ریورپلاته، باستیای فرانسه و تولوز بازی کرده و در مقطعی، نزدیک به عقد قرارداد با باشگاه بارسلونا بود.

دانلود (17.7MB) </>

طرفداری | آلبرتو تارانتینی (Alberto Tarantini) زاده سوم دسامبر 1955 در شهر ازیزای آرژانتین است. او در پست‌های دفاع چپ، دفاع میانی و سوئیپر بازی می‌کرد. آلبرتو از کودکی، علاقه زیادی به فوتبال داشت و همانند استعدادهای هم‌عصر خود، این ورزش را با زمین‌های خاکی محله خود، تجربه کرد. او با قد متوسط و چابکی خود، بازیکن مورد علاقه استعدادیاب‌ها بود و از همین رو در تیم‌های پایه باشگاه بوکاجونیورز، پذیرفته شد. پدر آلبرتو پلیس بود و هفت فرزند داشت که سه نفر از آنان در کودکی فوت کردند. اثر فوت فرزند، پدر آلبرتو را دچار مشکلات روحی متعددی کرد. او در سال 1973 راهی تیم اصلی بوکاجونیورز شد و تا سال 1977، یکی از بازیکنان ثابت این باشگاه در پست دفاع چپ بود. در سال 1975 بود که پدر آلبرتو در اثر غم زیاد فرزندان درگذشته‌اش، دار فانی را وداع گفت تا تارانتینی برای جور کردن خرج و مخارج مراسم خاکسپاری پدرش، از ریاست باشگاه بوکاجونیورز، تقاضای پول کند.

آلبرتو تارانتینی در بوکاجونیورز

مخالفت آلبرتو جی آرماندو، رئیس معروف بوکاجونیورز با پرداخت پول به آلبرتو، جرقه‌های اختلاف میان این بازیکن و باشگاه را زد. آرماندو از دفاع چپ تیمش، تضمین بازگرداندن وجه را می‌خواست؛ امری که با مخالفت صریح آلبرتو همراه بود. این دفاع چپ اهل ازیزا، خیلی زود از بوکاجونیورز کینه به دل گرفت و این اختلافات باعث شد تا او در دو سال بعدی همکاری خود با این باشگاه، مشمول کمترین دستمزد دریافتی باشد. گفته می‌شد که تارانتینی از سال 1975 تا 1977، عملاً بدون قرارداد برای بوکا بازی کرده بود. با وجود همه این حواشی، دوران همکاری تارانتینی با بوکاجونیورز، از نظر فنی بسیار سودمند بود زیرا این بازیکن قهرمانی در لیگ آرژانتین و لیبرتادورس را تجربه کرد. او بازیکن فیکس تمامی رقابت‌های لیبرتادورس سال 1977 بود که با قهرمانی تیمش همراه شد. پس از 179 بازی برای بوکا، او تصمیم گرفت تا این باشگاه را پس از قهرمانی لیبرتادورس ترک کند؛ اتفاقی که به مذاق ریاست این باشگاه خوش نیامد و با اتحاد مدیران بوکا با تعداد زیادی از باشگاه‌های آرژانتینی، تارانتینی از عقد قرارداد با باشگاه‌های زیادی از کشورش محروم شد. دیگر هیچ تیمی در آرژانتین، پذیرای این دفاع چپ که از قضا قهرمان جام جهانی شده بود، نبود.

آلبرتو تارانتینی در بیرمنگام

آلبرتو که با وجود بدون تیم بودن، قهرمانی جام جهانی را تجربه کرده بود، پیشنهادات اروپایی خود را بررسی کرد. نخستین پیشنهاد از قاره اروپا به بارسلونا بازمی‌گردد؛ کاتالان‌ها که با وجود دیگو مارادونا و برند شوستر، جا برای بازیکن خارجی جدیدی نداشتند، پیشنهاد ازدواج آلبرتو با یک دختر اسپانیایی را به او دادند تا این بازیکن با گرفتن پاسپورت اسپانیا، جزئی از سهمیه بازیکنان خارجی فوتبال اسپانیا نباشد. با این وجود، مخالفت تارانتینی با این مراحل، باعث شد تا این بازیکن راهی بیرمنگام در فوتبال انگلستان شود. نخستین بازی او برای بیرمنگام در هفته دهم لیگ برتر برابر تاتنهام صورت گرفت. او در هفته 17، گل تساوی‌بخشی را برابر بریستول سیتی به ثمر رساند و تا پایان فصل در 23 بازی به میدان رفت. یک فصل بازی در فوتبال انگلستان، سختی‌های بسیاری را برای این بازیکن آرژانتینی داشت زیرا آن‌ها اعتقاد داشتند که بازیکنان کانال‌های کناری می‌بایست در دفاع متمرکز باشند. از این رو، تارانتینی در فوتبال انگلستان به حداکثر پتانسیل خود نرسید تا پس از یک سال به کشورش بازگردد. ادامه «معاهده بوکاجونیورز» باعث شد تا تارانتینی برای بازی در فوتبال کشورش، انتخاب‌های محدودی را داشته باشد. او با باشگاه تالرس کوردوبا قرارداد بست؛ باشگاهی که خیلی سطح بالایی نداشت و به همین دلیل در معاهده بوکاجونیورز شرکت نکرد. تارانتینی در 13 بازی برای این باشگاه، یک گل زد و به فرم خوبی از فوتبال رسید.

اگر پدرم در سال 1980 زنده بود، هرگز نمی‌توانستم تا برای ریورپلاته بازی کنم زیرا بوکاجونیورز، همه زندگی پدرم بود و به من اجازه حضور در تیم رقیب را نمی‌داد. احتمالاً اگر پدرم زنده بود، اصلاً بوکا را ترک نمی‌کردم.

آلبرتو تارانتینی در ریورپلاته

باشگاه ریورپلاته، رقیب دیرینه بوکاجونیورز، در سال 1980 تصمیم گرفت تا از موقعیت دشمنی بوکاجونیورز و تارانتینی استفاده کرده و این دفاع چپ چابک را به تیم خود اضافه کند. تارانتینو، خیلی زود از این پیشنهاد استقبال کرد تا بتواند در قامت یک رقیب، انتقام خود را از بوکاجونیورز بگیرد. سه سال همکاری با ریورپلاته، آمار کلی 107 بازی و چهار گل را برای این بازیکن به همراه داشت. او دو قهرمانی در لیگ آرژانتین را تجربه کرد و در سال 1983، با تجربه‌ای بیشتر به اروپا بازگشت. آلبرتو که راهی باستیای فرانسه شده بود، در 32 بازی فصل برای این باشگاه به میدان رفت و موفق به گلزنی برابر سن اتین شد. عملکرد خوب در باستیا، او را در فرانسه نگاه داشت و علاقه تولوز را جلب کرد. این بازیکن به مدت چهار فصل در تولوز حضور داشت و توانست تا به آمارهای 39 بازی و دو گل در فصل 85-1984، 34 بازی و پنج گل در فصل 86-1985، 45 بازی و یک گل در فصل 87-1986 و 39 بازی و دو گل در فصل 88-1987 برسد. تارانتینی در تولوز، موفق به بازی در جام یوفا شد و در یک دوره آن، دروازه لورکوزن را باز کرد. پس از یک فصل بازی در سنت گالن سوئیس، تارانتینی تصمیم گرفت تا از دنیای فوتبال در سال 1989، خداحافظی کند. لقب همیشگی تارانتینی در دوران فوتبالش، «El Conejo» یا «خرگوش» بود زیرا او در جوانی، تیک عصبی خاصی داشت و همانند خرگوش، بینی‌اش را چین می‌داد؛ از این رو بود که یکی از هم‌تیمی‌هاش در بوکاجونیورز، او را با لقب «خرگوش» جاودانه کرد.

آلبرتو تارانتینی در تیم ملی آرژانتین

نخستین بازی «اِل کونخو» برای تیم ملی آرژانتین به سال 1974 و دیدار برابر رومانی بازمی‌گردد. او پس از تجربه نخستین بازی ملی، به مدت دوسال در اردوهای آرژانتین حضور نداشت تا در سال 1976، با دیدار برابر برزیل به رده ملی بازگشت. در دو سال منتهی به جام جهانی 1978، این بازیکن توانست تا نظر مثبت سزار منوتی، سرمربی وقت آرژانتین را برای قرارگیری در لیست نهایی کشورش در مهم‌ترین ضیافت فوتبال جهان، جلب کند. تارانتینی در تمامی هفت مسابقه آرژانتینی‌ها در جام جهانی، فیکس بود و در نهایت توانست تا جام قهرمانی را بالای سر ببرد. گلزنی برابر پرو در بازی ماقبل فینال، از مهم‌ترین لحظات شخصی تارانتینی در این جام بود. او در زمان حضور در این دوره جام جهانی، با هیچ باشگاهی قرارداد نداشت و به همین دلیل به «قهرمان بی‌تیم» معروف شد. درخشش این بازیکن بدون باشگاه در جام جهانی، او را به تیم منتخب جام رساند. او در جام جهانی 1982 نیز حضور داشت و در پنج بازی جام به میدان رفت. منوتی پس از جدایی از آرژانتین به جانشینش بیلاردو، جمله جالبی را گفته بود: «من یک تیم عالی در اختیارت گذاشتم، تارانتینی و 10 بازیکن دیگر». با این وجود، ال کونخو چندان مورد تأیید جانشین منوتی نبود تا دیدار آرژانتین و برزیل در جام جهانی 1982، آخرین بازی ملی‌اش باشد. او با 51 بازی و یک گل به ماجراجویی ملی خود خاتمه داد. او پس از پایان فوتبال، علاوه بر حواشی مختلف اعم از شب‌نشینی‌های متعدد و برخی موارد قضایی، به تفسیر فوتبال در کانال‌های تلویزیونی مشغول بود. در سال 2021، سایت معروف «IFFHS»، این بازیکن را در دومین تیم منتخب تمام ادوار تیم ملی آرژانتین قرار داد.

آلبرتو تارانتینی در تیم ملی آرژانتین