طرفداری - همان زمان که توپخانه های متحدین و متفقین به روی یکدیگر آتش گشودند، پسری به دنیا آمد که در آینده، دروازه حریفانش را بی رحمانه به توپ می بست. مردی انگلیسی که با 366 گل زده در بالاترین سطح باشگاهی، حتی بالاتر از بمب افکن آلمانی ها، گرد مولر در دل تاریخ جاودانه شد.
چه کسی تصور میکند که بتوان تنها در یک فصل لیگ برتر انگلستان 41 گل در 40 بازی به ثمر رساند؟ بطور میانگین بیش از یک گل در هر بازی. این آمار، رویایی دست نیافتنی به نظر میرسید تا وقتی که " جیمی گریوز" پای به عرصه هستی گذاشت.
جیمز پیتر گریوز، معروف به "جیمی گریوز" متولد 20 فوریه 1940 میلادی، برترین گلزن تاریخ لیگهای اروپایی با 366 گل؛ برترین گلزن تاریخ باشگاههای انگلستان با 357 گل؛ برترین گلزن تاریخ تاتنهام با 268 گل و چهارمین گلزن برتر تیم ملی انگلستان است. او همچنین رکورد دار بیشترین تعداد هتریک برای تیم ملی انگلستان با 6 هتریک و بیشترین تعداد هتریک برای چلسی با سیزده هتریک است. او تنها فردی است که تا کنون موفق شده شش بارعنوان آقای گل لیگ را کسب کند تا اسطوره ای فراموش نشدنی برای فوتبال دنیا به شمار آید.
شروع فوتبال حرفه ای او در سال 1955 و در حالی بود که استعداد ناب این بچه 15 ساله که مشغول بازی و تفریح با هم سن و سالانش بود، توسط استعداد یابان باشگاه چلسی کشف شد و در همان سال اولین قرارداد ورزشی رسمی خود را به امضا رساند و به تیم جوانان چلسی پیوست تا این آغاز راهی باشد برای پیوستن به جمع "جوجه اردک های دریک" (لقب جوجه اردکهای دریک، لقب بازیکنان تد دریک، سرمربی مشهور آن سالهای چلسی بود که توانست برای اولین بار در سال 1955 باشگاه چلسی را به قهرمانی لیگ برتر انگلستان برساند).
جیمی جوان، خیلی زود تاثیرگذاری خود را در تیم جوانان نشان داد. به ثمر رساندن 51 گل در فصل 1955-56 و ادامه بهتر این روند در فصل بعد، نشان از ظهور اعجوبه ای جدید در دنیای فوتبال بود.
گلزنی های گریوز جوان تا فینال جام حذفی جوانان انگلستان نیز ادامه یافت ولی تلاشهای اون در فینال بی سابقه ای که 13 گل به همراه داشت (پرگلترین فینال جام حذفی جوانان تا کنون به طور مشترک با فینال منچستر یونایتد-واتفورد) کافی نبود و در نهایت چلسی نتیجه دو دیدار رفت و برگشت را با نتیجه 7-6 به ولور همپتون واگذار کرد تا به نایب قهرمانی بسنده کند.
نمایش های درخشان گریوز طی دو سال، کافی بود تا مربیان تیم بزرگسالان چلسی را مجاب کند که گریوز 17 ساله را به تیم بزرگسالان چلسی انتقال دهند.جیمی 17 ساله در تاریخ 24 اگوست 1957 در تساوی 1-1 چلسی در مقابل تاتنهام، گلزنی های خود برای تیم بزرگسالان چلسی را آغاز نمود.
گریوز در همان ابتدای کار تحسین خبرنگاران را نیز برانگیخت تا جایی که خبرنگار کرونیکل در توصیف بازی او گفت: "توانایی کنترل توپ، اعتماد به نفس و قدرت بندی او به مانند یک جنگجوی کهنه کار است."
آبی های لندنی با ارائه ی یک فوتبال کاملاً تهاجمی در فصل 1957-58 پر گل ترین بازی ها را طی این رقابتها به نام خود ثبت کردند و گریوز جوان در همین فصل به عنوان گلزن ترین بازیکن باشگاه با 22 گل از 37 بازی شناخته شد. گریوز در پیروزی 6-2 چلسی در فصل 1958-59 مقابل قهرمان لیگ فصل گذشته، ولورهمپتون 5 گل به ثمر رساند. چلسی با وجود داشتن همچین مهاجمی، فصل متناقضی را میگذراند که موجب شد این فصل را با ناکامی به پایان برسانند، این در حالی بود که گریوز با زدن 32 گل در 44 بازی لیگ، آقای گل مسابقات شده بود. روند گلزنی های اعجوبه ی انگلیسی با گذشت سالها، متوقف نمیشد و در این فصل نیز چشم همگان را به خود خیره میکرد و بار دیگر تیمها را قربانی رکورد گلزنیهاش میکرد. او توانست این فصل را نیز با زدن 29 گل در 40 بازی به پایان برساند. با وجود همچین درخشش چشمگیری، باشگاه نتوانست از این امتیاز بزرگ بهره برداری درستی داشته باشد و ضعف مدیریتی مسئولان باشگاه، موجب شد تا چلسی در این فصل نیز ناکام بماند.
در فصل 1960-61 گریوز بار دیگر در مقابل ولورهمپتون هتریک کرد و این هتریکها در مقابل بلکبرن و منچسترسیتی ادامه یافت، اون چهار گل در مقابل تیمهای نیوکاسل و نایتنگهام فارست و پنج گل در مقابل وست برومویچ هم به ثمر رساند. صدمین گل او در لیگ برتر مصادف بود با هتریک او در مقابل منچسترسیتی در تاریخ 19 نوامبر و او را تبدیل به جوان ترین بازیکنی کرد که با 20 سال سن به همچین رکوردی دست یافته بود.
با این حال، ضعف تیمی و مدیریتی باشگاه موجب شد که با وجود آمار گلزنی خوب این تیم، باشگاه توان کافی برای ادامه موفقیت برای کسب جامی را نداشته باشد. آنها حتی فینال جام حذفی را به صورتی ناباورانه، با نتیجه 2-1 به تیمی از دسته لیگهای پایین تر واگذار کردند تا طلسم ناکامیهایشان ادامه یابد.
وقوع این اتفاقات و ادامه بحران در چلسی، در نهایت باشگاه را مجبور ساخت تا با فروش گریوز به تیمهای بزرگ، منابع مالی خود را تامین کنند. آخرین بازی فصل او برای چلسی، در مقابل ناتینگهام فارست بود. بازوبند کاپیتانی برای این بازی به جیمی 21 ساله اهدا شد و گریوز به تنهایی تمامی 4 گل چلسی برای کسب پیروزی 4-3 در مقابل ناتینگهام فارست به ثمر ساند تا آخرین فصل خود برای چلسی را ضمن آقای گل شدن با یک رکورد شکنی جالب برای باشگاهش به پایان برساند. 41 گل در 40 بازی! فصلی که با میانگین بیش از یک گل در هر بازی به پایان رسانده بود. گریوز 21 ساله فقط در مدت سه سال حضورش در چلسی توانست با زدن 132 گل، رکورد برترین گلزن تاریخ باشگاه چلسی را تا آن زمان کسب کند و سپس راهی ایتالیا شد.
دیدار دو تیم چلسی و ناتینگهام فارست در سال 1961. در این دیدار که آخرین حضور جیمی گریوز 21 ساله در پیراهن چلسی بود، وی هر چهار گل تیمش را به ثمر رساند تا پس از پایان بازی روی دست تماشاگران خداحافظی باشکوهی با استمفوردبریج داشته باشد.
در نهایت جیمی با مبلغ 80.000 پوند به باشگاه آث میلان سری آ ایتالیا رفت. گریوز شخصاً از ترک باشگاه ناراحت بود و حتی تلاش کرد تا قبل از تایید نهایی توافق دو باشگاه، این انتقال را منتفی کند، اما مدیر روسونری ها، جوزپه ویانی، حاضر به لغو معامله نشد.
دوران گریوز در آث میلان بسیار کوتاه بود زیرا پس از مدت کوتاهی با سرمربی میلانی ها دچار اختلاف شد که نتیجه آن قرار گرفتن نام گریوز در لیست فروش نیم فصل بود. با این حال اون طی 14 بازی برای میلان 9 گل به ثمر رساند که آمار خوبی بود.
جیمی گریوز در نیم فصل دوم به لندن بازگشت ولی این بار در لباس تاتنهام. سفید پوشان لندنی در دسامبر سال 1961 با شکستن رکورد نقل و انتقالات تاریخ فوتبال انگلستان، این مهاجم ارزشمند را با مبلغ صد هزار پوند به خدمت گرفتند که در واقع برای فرار از فشار رسانه ها، مبلغ قرارداد، 99.999 پوند اعلام شد.
بدین ترتیب گریوز بازی خود را در سومین تیم باشگاهی در کمتر از یک سال آغاز کرد. حضور او در تاتنهام مصادف بود با دوران اوج وآمادگی این تیم لندنی. تاتنهام در فصل قبل از آن، موفق شده بود در قرن بیستم، اولین تیمی باشد که با دبل کردن جامهای داخلی، هم لیگ و هم جام حذفی را فتح کند.
جیمی در تاتنهام نیز شروعی خیره کننده داشت و همان نیم فصل کافی بود تا 21 گل در 22 بازی به ثمر برساند. او در تمامی بازیهای جام حذفی نیز گلزنی کرد و 9 گل در 7 بازی راهی دروازه حریفان نمود و در نهایت با گلزنی در فینال جام حذفی 1961-62 در مقابل برنلی، اولین قهرمانیش با تاتنهام را جشن گرفت.
گریوزدوبار در سوپرجام انگلستان در سال 1962 موفق به گلزنی شد که درنهایت منجر به فتح این جام با تاتنهام گشت. در فصل 1962-63 گریوز بار دیگر هتریکهای خود در مقابل تیمهای منچستر یونایتد، لیورپول و ایپسیچ تاون را آغاز نمود و در پیروزی 9-2 تیمش در مقابل ناتینگهام فارست، سهم او چهار گل بود. تاتنهام آن فصل را در مقام دوم جدول لیگ با 6 امتیاز کمتر از اورتون به پایان رساند. گریوز با زدن 37 گل در 41 بازی، بار دیگر آقای گل لیگ شد. در همان سال در رقابتهای جام برندگان اروپا، تاتنهام به لطف گلزنی های جیمی در فینال، با نتیجه 5-1 اتلتیکو مادرید اسپانیا را مغلوب ساخت تا به عنوان اولین تیم انگلیسی فاتح یک جام اروپایی لقب بگیرد.
جیمی گریوز در کنار بازیکنان تاتنهام در جشن قهرمانی این تیم پس از فتح جام برندگان اروپا
فصل 1963-64 با حضور مدیریت جدید در باشگاه و آغاز دوره ی گذار باشگاه و بازنشسته شدن چندی از بازیکنان کلیدی تاتنهام شروع شد. این دوران؛ دوران فاصله گرفتن تاتنهام از روزهای اوج بود. گریوز اما همچنان تاثیرگذار و موفق در گلزنی، تیمش را یاری میکرد، با این وجود تاتنهام فصل را در مقام چهارم جدول به پایان رساند. در پایان این فصل گریوز با 35 گل زده در 41 بازی لیگ، باز هم آقای گل رقابتها شد.
تاتنهام در ادامه ناکامی هایش فصل 1964-65 را نیز در مقام ششم جدول به پایان رساند هرچند که جیمی این فصل را هم با زدن گل 29 برای پنجمین بار و سومین سال پیاپی به عنوان آقای گل لیگ شناحته شد. اما آغاز فصل 1695-66 پایانی بود بر سالها فرمانروایی مطلق جیمی گریوز در فوتبال انگلستان. مبتلا شدن به بیماری هپاتیت و جنگ سخت و طولانی با این بیماری کافی بود تا او را از شرایط آرمانی و ایده آلش دور کند تا در نهایت سایر مهاجمین جزیره خودی نشان دهند. گریوز سه ماه آغازین فصل را نیز به دلیل بیماری از دست داد. اما در ادامه ی لیگ طی 29 بازی 15 گل به ثمر رساند تا امیدوار به درخشش در باشگاهش بماند.
فصل 1966-67 فصلی بود که هم گریوز و هم تاتنهام به دنبال برگشتن به اوج بودند. جیمی طی این فصل در 38 بازی 25 گل برای تاتنهام به ثمر رساند اما تلاش های آنها نتیجه ای بهتر از مقام سوم لیگ را در پی نداشت. در جام حذفی اما فوتبال روی خوش به آنها نشان داد و تاتنهام توانست تمامی مدعیان پیش رو را به لطف درخشش گریوز از میان بردارد تا فینال جام حذفی را در مقابل چلسی ببیند. تاتنهام بازی فینال را 2-1 پییروز شد تا تلخی چندین سال ناکامی را با شرینی این قهرمانی به فراموشی بسپارد. هرچند گریوز در مقابل تیم سابق خود موفق به گلزنی نشد (به تعبیری تمایل به گلزنی از خود نشان نداد) اما زدن 6 گل در هفت مسابقه ی قبلی تاتنهام کافی بود تا او به عنوان آقای گل جام حذفی شناخته شود.
فصل 1967-68 اما فصلی نا امید کننده برای تاتنهام بود. آنها جام خیریه را با تساوی 3-3 در مقابل منچستریونایتد شریک شدند و پایان فصل را نیز در مقام هفتم لیگ به پایان رساندند. جیمی گریوز نیز فصل ضعیفی را باتوجه به استانداردهای خودش پشت سر گذاشت هر چند که او در این فصل با 23 گلش در 39 بازی که به میدان رفته بود هنوز هم بهترین گلزن سفید پوشان لندنی به حساب می آمد. اما در فصل 1968-69 گریوز 27 گل در 42 بازی لیگ به ثمر رساند تا برای ششمین و آخرین بار آقای گل لیگ انگلستان لقب گیرد.
تاتنهام در فصل 1969-70 فصل کم فروغی را سپری میکرد و این روند نزولی با افت جدی گریوز، شدت بیشتری پیدا کرد. گریوز پس از شکست تاتنهام در مقابل کریستال پالاس در جام حذفی از ترکیب ثابت تیم خط خورد و دیگر هرگز به ترکیب ثابت تیم برنگشت و در نهایت لیگ را با تنها 8 گل زده در 28 بازی به پایان رساند. اما با تمام این اوصاف هنوز هم بهترین گلزن باشگاه بود زیرا طی 33 بازی برای تاتنهام در تمامی رقابتهای آن فصل، 11 گل زده بود.
در ماه مارس 1970 سرانجام گریوز تاتنهام را به مقصد وستهام، دیگر تیم لندنی ترک نمود. فصل پایانی فعالیت حرفه ای جیمی گریوز به عنوان یک مهاجم فوتبال در سال 1971 رقم خورد. او در این فصل دچار حاشیه های بسیار شد و به مشروبات الکلی روی آورد و در طول فصل تنها 9 گل طی 34 بازی برای وستهام به ثمر رساند. همین افت چشمگیر کافی بود تا باشگاه وستهام با او قطع همکاری کند و او در حالی که هنوز جوان بود و تنها 31 سال داشت، با فوتبال خداحافظی کرد.
ترک فوتبال تاثیر منفی بر زندگی شخصی او نیز گذاشت و او را به سمت مشروبات الکلی کشاند. گریوز برای نجات از این وضع، بار دیگر به ورزش روی آورد ولی این بار در لیگهای دسته های پایین تر انگلستان. او دوره ی دوم ورزشی خود را از سال 1975 در تیمهای دسته پایینتر شروع کرد و پس از چندی توانست دوباره به زندگی سالم و ورزشی خود بازگردد. سرانجام گریوز پس از پنج سال در سال 1980 تصمیم به خداحافظی همیشگی از فوتبال گرفت.
گریوز در تیم ملی انگلستان هم آماری خیره کننده داشت و طی تنها 57 بازی 44 گل به ثمر رساند. وی بین برترین گلزنان تاریخ تیم ملی انگلستان پس از بابی چارلتون، گری لینکر و وین رونی، در مکان چهارم قرار دارد. هرچند که در عرصه ملی خوش شانس نبود و جام جهانی 1966 را به دلیل مصدومیت در مرحله گروهی از دست داد.
او زمانی که تنها 27 سال داشت از بازیهای ملی خداحافظی کرد.
