روزی روزگاری در کلاس ورزش: یک اتفاق تاریخی در دنیای فوتبا
یک روز گرم در ماه ژوئن، درست وقتی که همه در مدرسه مشغول تمرینات ورزشی بودند، مربی ورزش کلاس ما به همه بچه‌ها گفت: "امروز قراره یک تمرین خیلی ویژه داشته باشیم، هر کسی بیاد وسط و بگه که بهترین بازیکن فوتبال کیه، فقط یادتون باشه که باید راست بگید!" ما همه با تعجب به هم نگاه کردیم. این دیگه چه سوالی بود؟ اما هیچ‌کدوم از ما نمی‌خواستیم از جمع بیرون بمونیم.
اولین نفر که از بین بچه‌ها به وسط زمین اومد، علی کریمی بود. او که همیشه به عنوان یک بازیکن استثنایی شناخته می‌شد، با اعتماد به نفس گفت: "خب، می‌دونید که بهترین بازیکن فوتبال من هستم! تو ایران هیچ کسی مثل من نیست، هیچکس." همه با تعجب به هم نگاه کردند. مسلماً علی کریمی یکی از بزرگان تاریخ فوتبال ایران بود، ولی این ادعا کمی پرچالش به نظر می‌رسید!
بعد از او، رونالدو از گوشه زمین بالا اومد. او که همیشه با خودش به میدان می‌رفت، گفت: "بچه‌ها، حرفی ندارم، خودم هستم! در اروپا و در دنیا هیچ کسی نمی‌تونه مثل من گل بزنه." همه در سکوت به او گوش می‌دادند. رونالدو که نه تنها با مهارت‌هایش در فوتبال، بلکه با اعتماد به نفس بی‌پایانش شناخته می‌شود، هیچ‌وقت از ادعاهایش کوتاه نمی‌آمد.
حالا نوبت مسی بود. مسی با قدم‌های آرام و بی‌صدا وارد میدان شد. وقتی مربی از او پرسید "بهترین بازیکن فوتبال کیه؟" مسی با لبخند گفت: "خب، خودم رو میگم!" در همین لحظه، همه به وجد آمدند و صدای کف زدن از همه جا بلند شد. مسی همیشه در زمین به طرز غیر قابل وصفی عالی بازی می‌کرد، اما این جوابش کاملاً به سبک خودش بود: مختصر، ساده و دقیق.
اما این داستان به همینجا ختم نشد. در لحظه‌ای که مسی داشت می‌خندید و مردم همه به او احترام می‌گذاشتند، ناگهان علی کریمی به سمتش رفت و گفت: "مسی، همیشه یادت باشه که در فوتبال هم باید مثل زندگی تیمی فکر کنی، چون هیچ کس به تنهایی نمی‌تونه به قله برسه." مسی لبخندی زد و گفت: "بله، درست می‌گی، ولی امروز نوبت من بود!"
در همین حال، کریستیانو رونالدو از پشت سر وارد میدان شد و با خنده گفت: "خب، بچه‌ها! این مسی خیلی خودشو دست کم می‌گیره! منم میگم تو زمین همیشه بهترین بازیکن منم!" همه بچه‌ها با خنده به صحبت‌های رونالدو گوش می‌دادند، و دیگر هیچکس نمی‌دانست که حالا چه کسی باید به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب بشه.
مربی که به نظر می‌رسید کم کم از این شوخی‌ها خسته شده باشد، دست به سینه ایستاد و گفت: "خب، حالا که همه شما می‌دونید که چطور می‌تونید بهترین باشید، باید به یاد داشته باشید که در فوتبال همیشه باید تیمی فکر کنید. هیچ کسی به تنهایی نمی‌تونه قهرمان بشه، حتی اگر مسی یا رونالدو باشه!"
این جمله مربی همه را به تفکر فرو برد. همه ما یک لحظه سکوت کردیم و به این فکر کردیم که شاید واقعاً مهم‌ترین چیز در فوتبال، همکاری و تیمی فکر کردن است. حتی اگر بهترین‌ها هم باشیم، برای رسیدن به موفقیت باید کنار هم بایستیم.
در نهایت، هرکسی به خانه برگشت، اما این روز به یادماندنی در کلاس ورزش، همیشه در ذهن ما ماند. در آن روز، ما یاد گرفتیم که هیچ‌وقت نباید خودمان را از تیم جدا کنیم و همیشه باید به یکدیگر کمک کنیم تا به اهداف بزرگ دست پیدا کنیم.
