سلام علیرضا نجاتی عزیز،
نوروز مبارک،
سالی که چند ساعت بعد از تحویلش آلمان و ایتالیا، به مصاف هم میرن، اگرچه نه خبری از دست بانداژ شده قیصر هست، نه شادی گل تار لی، نه شیرجه اندی کوپه، نه اشک شوق آله دلپیرو، نه عضلات بالوتلی و نه دوئل چشم در چشم نویر و بوفون.... واقعا این بازی با این لیست دعوتی دو تیم، همون بازی قرنه فوتباله؟
این یک حقیقته که آلمان و ایتالیا نه‌تنها بی‌ستاره شدند، بلکه خبری از کاریزما هم نیست. اسم آلمان و ایتالیا همیشه بزرگه و همین، حساسیت رو بالا نگه می‌داره. آلمان از نظر کیفی و پروژه‌ای تیم بسیار بهتری از ایتالیا هست و با توجه به ضعف ایتالیا و تنزل به جایگاه تیمهای درجه دوم اروپا، دیگه این مسابقه، از جمله باکیفیت‌ترین بازیهای ملی نیست.
من به‌شخصه برای دیدن جدال نیکولو بارلا و جمال موسیالا اشتیاق خاصی ندارم، به‌خصوص اینکه در چارچوب تورنمنت کش‌دار و غیرجذابی به‌نام لیگ ملت‌هاست که حالا یک مرحله غیرضروری یک‌چهارم بهش اضافه شده.
1- اگر بخوای برای این بازی یک تیتر انتخاب کنید چه خواهید نوشت؟ و وقتی صحبت از بازی آلمان ایتالیا میشه، چه تصویری در ذهنت شکل میگیره ؟
اگر بخوام تیتری رسا انتخاب کنم «نبرد سنت و مدرنیته» است، به‌خاطر تکیه همیشگی ایتالیا به اصول خودش و تلاش آلمان برای پیشرو بودن. به‌عنوان کسی که اولین خاطره‌اش از بازی آلمان و ایتالیا، همون بازی معروف 2006 هست و این‌قدر توی این سالها مانور داده شده درباره‌اش، همون دویدن و گریه گروسو بعد از گلش به آلمان رو به یاد میارم.
گل گروسو با گزارش فابیو کارسای ایتالیایی برای اسکای
2- 8 قهرمانی جام جهانی و 5 یورو بین دو کشور. همیشه در مراحل بالای تورنمنتها. به نظرت این رقابت با تنفر طرفداران تعریف میشه، افتخارات یا چیزی دیگه؟
به‌نظر من در ایران یک تنفر کاذبی وجود داره، شاید به‌خاطر اینکه ما ذاتا دوست داریم دوقطبی بسازیم و همه چیز رو صفر یا صد ببینیم. فکر نمی‌کنم بین خودشون تنفر قابل توجهی باشه. شاید مثلا به دلایل تاریخی تنفری بین رقابت آلمان و هلند وجود داشته باشه -که اون هم با گذر نسل‌ها کمرنگ میشه- اما در مورد آلمان و ایتالیا، طبیعتا رقابت در زمینه افتخارات دلیل حساسیت و جذاب‌تر شدن هست.
دلیل دیگه این موضوع رو هم میشه تفاوت سبک فوتبال دو کشور دونست که هرکدوم اصول خودشون، یعنی فوتبال کنش‌گرا و واکنش‌گرا رو نمایندگی می‌کنند.
3- طلسم نبردن آلمانیها برابر ایتالیا در بازیهای بزرگ برای سالها معروف بود. چه قویترین و چه تیمهای ضعیف تاریخ تیم ملی آلمان، در یورو جام جهانی، تا سال 2016 نتونستن ایتالیا رو شکست بدن، و حتی اون بازیها هم در طول 90 دقیقه مساوی تمام شد.به نظرت علت این برتری تاریخی ایتالیا برابر آلمان چی بوده؟
در فوتبال، مبحث روانی به‌اندازه مبحث فنی مهم هست و بردهای پشت‌سرهم ایتالیا و فشارهایی که روی آلمان برای جبران شکست‌ها وجود داشت، به ایتالیا برتری روانی داد. حتی در همون یورو 2016 هم که بازی مساوی شد و آلمان در پنالتی‌ها صعود کرد، ایتالیا از نظر مهره تیم بسیار ضعیف‌تری از آلمان بود اما همون خودباوری و ذهنیت قوی رهبران ایتالیا توان 120 دقیقه مقاومت رو داد.
از یه جا به بعد، قدرت ذهنی هم نمی‌تونه ضعف شدید فنی رو پوشش بده و نتیجه‌اش باخت پنج گله ایتالیا به آلمان در بازی رسمی لیگ ملت‌ها بود.
ضربات پنالتی با گزارش اشتفان سیمون آلمانی از شبکه ARD
4- بهترین خاطره شما از این بازی چیست و به نظرت مهم ترین بازی تاریخ دو تیم کدام بازی بوده؟
بدون شک مهم‌ترین بازی تاریخ دو تیم، فینال جام جهانی 1982 هست که ایتالیا با اون شادی گل خاص تاردلی، سه بر یک برنده شد و به قهرمانی جهان رسید. از فینال جام جهانی، مهم‌تر نداریم. اما بهترین خاطره من، همون برد 2006 ایتالیا هست که بخش مهمی از هویت طرفداری من رو شکل داد. برد ایتالیا توی یورو 2012 هم مهم و لذت‌بخش بود، اما خاطره آخرش خیلی جالب نشد :))
بخشی از مستند BBC Match of The World Cup 1982 با گزارش جان ماتسون
5- نویر، بوفون، دینو زوف یا سپ مایر؟
از نظر من، فوتبالیست‌های معاصر از نظر فنی سطح بالاتری نسبت به نسل‌های قبلی دارند. البته امثال سپ مایر و دینو زوف در رسیدن دروازه‌بانی به سطحی که چند سال پیش می‌دیدیم، نقش خیلی مهمی داشتند و بدون این اسطوره‌ها، پیمودن این مسیر ممکن نبود.
من نویر و بوفون رو به مایر و زوف ترجیح میدم. درباره نویر و بوفون هم انتخاب سخته. هردو گلر، کامل و الگو بودند. نویر هم ویترین افتخاراتش کامله و مزیت «درآوردن بازی فینال» رو نسبت به بوفون داره. از طرفی هم دوران حرفه‌ای بوفون ثبات کیفی بالاتری داشت. در نهایت من به‌خاطر علاقه شخصی‌ام، طبیعتا بوفون رو انتخاب می‌کنم.
6- بعد از دهه 70، ستاره‌های دنیای فوتبال راهی سری آ شدند. آلمانیها هم از این قاعده مستثنی نبودند. از ماتئوس تا بیرهوف. به نظرت موفق ترین آلمانی در ایتالیا کدوم بازیکن بود؟
6- در تاریخ، 80 بازیکن آلمانی توی سری آ بازی کردند؛ از کلوزه، خدیرا و فولر گرفته تا رومنیگه، برمه و ماتئوس. برندترین بازیکن آلمانی سری آ، لوتار ماتئوس بود که توپ طلاش رو هم با پیراهن اینتر گرفت و جام اروپایی هم برد.
7- از سال 2018، ایتالیا در هیچ دوره ای از جام جهانی حاضر نبوده و آلمان به دور حذفی بازیها نرسیده. چرا دو تیم با چنین تاریخی به این وضعیت افتادند؟
وضعیت آلمان بازهم بهتره، یولیان ناگلزمان پروژه خوبی روداره پیش می‌بره اما ناکامی فلیک، غیرمنتظره بود. در کل علاقه به فوتبال بین نسل جدید داره کم و کمتر میشه و کمبود استعداد وجود داره، به خصوص در ایتالیا. علاوه‌براین ساختار ایتالیا به اصطلاح کلنگی هم بود و تا وقتی که سال 2018 سرشون به سنگ نخورده بود، اصلا فکر اصلاحات به ذهنشون خطور نکرده بود.
ساختار در فوتبال خیلی مهمه و بدون ساختارسازی دیگه نمیشه در فوتبال امروز موفق شد. البته حداقل برای آلمان این امیدواری وجود داره که در سال‌های آینده بتونه مدعی مهمی باشه در تورنمنت‌های بزرگ.
