ناصر ابوعلیتنها چیزی که عادلانه در جهان تقسیم شده مرگه، فقیر و غنی، موفق و ناموفق، دانشمند و بی سواد، سالم و ظالم نمی شناسه
فقط تایمش ناعادلانه است. یه نفر بعد از سال ها تلاش وقتی تازه می خواد نتیجه زحماتش رو ببینه در اوج جوانی عمرش تمام میشه، یه نفر هم می بینی 100 سالشه و زمین گیر شده و روزی صد بار آرزوی مرگ می کنه اما نمی میره
من که به شخصه همیشه آرزوی چنین مرگی دارم. در آرامش و بدون زجر کشیدن.
مرگ چون وهم انگیزه و علم هیچ اثباتی نتونسته انجام بده در زمینه اینکه جهان بعد از مرگ هست یا نه؟ نظریاتی مثل تناسخ درسته یا نه؟ و... برای اکثریت انسان ها ترسناکه ولی من معتقدم اگر انسان درست زندگی کرده باشه و از تک تک لحظات زندگی لذت برده باشه و همه چیز رو به آینده نامشخص محول نکرده باشه لذت بخشه چون پایان چرخه حیاته و اون انسان خردمند در اون دوران زندگی به همه اهدافش رسیده
