مطلب ارسالی کاربران
دانلود فیلم آبستن با لینک مستقیم | با بازی عباس غزالی و سوگل خلیق
| کارگردان |
مصطفی تنابنده
محمد تنابنده |
| تهیه‌کننده |
جلال تیموری |
| نویسنده |
محمد تنابنده
وحید جعفرى |
| بازیگران |
عباس غزالی
سوگل خلیق |
| |
آبستن فیلم ایرانی محصول ۱۴۰۳ به کارگردانی مشترک مصطفی و محمد تنابنده و تهیه‌کنندگی جلال تیموری است. قصه چند جوان است که هر کدام درگیر مشکلی شخصی هستند و در مرز آستارا در کلبه‌ای در کنار آب جمع شده‌اند تا به کمک یک آدم‌پران به صورت قاچاقی از مرز خارج شوند.
در خلاصه داستان رسمی فیلم آبستن آمده: «شده یه کاری کنی بعدش تا سر حد مرگ پشیمون شی؟ شده پشیمون شی ولی دلت نذاره بی‌خیال شی؟ من کاری کردم که مثل سگ پشیمونم…» فیلم، قصه چند انسان سرگشته است که هر کدام درگیر مشکلی شخصی هستند و در مرز آستارا در کلبه‌ای در کنار آب جمع شده‌اند تا به کمک یک آدم‌پران به صورت قاچاقی از مرز خارج شوند، اما…
دانلود فیلم با لینک مستقیم (به زودی)
رضا حسینی، منتقد در مورد این فیلم نوشته:
نوشتن درباره فیلمی مثل آبستن دشوار است چون ساختار پلان-سکانس دارد؛ یعنی چنین به نظر می‌رسد که در یک برداشت طولانی و بلند – بدون کات – گرفته شده است (البته تمام این‌جور فیلم‌ها – که تعدادشان زیاد هم نیست و در سینمای خودمان ماهی و گربه (شهرام مکری، ۱۳۹۲) نمونه درخشان آن است – در واقع از کات‌های کمی برخوردارند و در دهه‌های اخیر هم با استفاده از جلوه‌های ویژه از مزیت کات‌های نامرئی نیز بهره‌مند شده‌اند)؛ اما نوشتن درباره این دست فیلم‌ها دشوار است چون راحت‌تر از فیلم‌های عادی – که از تدوین و برش‌های معمول بهره می‌برند – می‌توان نقص‌های فیلم را توجیه کرد. به عنوان مثال، به‌راحتی می‌توان گفت که کارگردانان این فیلم (به‌خصوص که برادران تنابنده فیلم‌اولی هستند) از سختی دکوپاژ سینمایی درست و معنادار گریخته‌اند و سنگینی کار را تا حدودی به دوش بازیگران و فیلمبردار انداخته‌اند؛ خب، در پاسخ به این ادعا و دفاع از این تصمیم زیبایی‌شناسانه کسی هم می‌تواند چنین استدلال بیاورد که این ساختار فرمی، با محتوا (گیر کردن عده‌ای آدم در برزخ – جایی میان بهشت و جهنم – و سرگردانی آن‌ها) همخوانی دارد و انتخاب هوای گرفته و ابری نیز تمهید دیگری در همین راستا است؛ جوابی که در کل منطقی به نظر می‌رسد و بحث درباره کیفیت فیلم آبستن را به موارد جزئی‌تر می‌کشاند و پیچیده‌تر می‌کند. حالا می‌توان با این سوال بحث را ادامه داد که اگر فیلم آبستن با فرمی کلاسیک و با استفاده از تقطیع نماها ساخته می‌شد برزخ مورد نظر خلق نمی‌شد؟ نگارنده بر این باور است که به‌واسطه پتانسیل میزانسن‌های سینمایی و همین‌طور ترکیب‌بندی(کمپوزیسیون) قاب‌های متنوع تصویری، فیلم آبستن می‌توانست غنای بصری ویژه‌ای پیدا کند. به عبارت دیگر، سازندگان فیلم با تکیه بر فرم دهان‌پرکن پلان-سکانس خود را از دشواری کار در چنین فضای محدودی رهانیده‌اند. علاوه بر این، قالب پلان-سکانس محدودیت‌های خودش را هم به فیلم تحمیل کرده است؛ مثل صحنه رویارویی سحر با شوهرش بهمن که بیش از حد طولانی به نظر می‌آید و به دام احساسات‌گرایی مفرط هم افتاده است. طبیعی است که در صورت استفاده از تدوین، این صحنه قابل کنترل بود و می‌شد از دام مورد اشاره هم پرهیز کرد.
صحبت‌های سوگول خلیج در مورد این فیلم:
