اولدترافورد سنسیرولحظهای که کان گل دوم رو خورد و لحظه‌ای که داور سوت رو زد
و برزیل قهرمان جهان شد هنوز برام مزه تلخی میده.
البته تلخیش با محروم بودن بالاک بیشتر هم شد.
درواقع اون فینال، بازی پرستاره‌ترین تیم فینال با بی ستاره‌ترین تیم تاریخ آلمان و فینال بود.
تنها ستاره آلمان کان بود که اونم توی دروازه بود.
البته بازی ۲۰۱۴ صد برابر شیرینتر جبران شد مخصوصا با قهرمانی آلمان
ولی دلم هم برای برزیل سوخت، البته بعد از بازی.
وسط بازی که فقط گیج و مبهوت بودم از گلهایی که پشت هم یکی میزد و یکی میخورد!
هنوز مزه خوشحالی گل قبلی پاک نشده، گل بعدی میرفت توی دروازه!
باور نکردنی بود اون دقایق.
انگار که همه چی فیلمه و قراره تصاویر قطع بشه بگن شوخی بود
و حالا میخوان بازی رو زنده پخش کنن!
رویای باورنکردنی تو توی بیداری رو اونجا تجربه کردم.
و البته سالها پیش از اون توی فینال ۹۹ اولین معجزه و فرگی تایم رو دیدم.
فکر کنم اولین فینال اروپا بود که پخش زنده داشت.
پیش از اون همه چی با فینال رنگی و زنده ۹۸ بود.
