$@ $@πاولاً، حکم شورای عالی ورزش اسپانیا درباره‌ی ثبت موقت قرارداد دنی اولمو و پائو ویکتور در واقع یک تصمیم کاملاً قانونی بود که به دلیل وضعیت پیچیده‌ی مالی و اداری بارسا گرفته شد. این شورا مسئولیت داره تا مطمئن بشه همه تیم‌ها، فارغ از نام و اعتبارشون، فرصت عادلانه‌ای برای شرکت در رقابت‌ها داشته باشن. بارسا هم با توجه به مدارک و شواهد قانونی‌ای که ارائه کرد، تونست این حکم رو بگیره. این یعنی موضوع نه ارتباطی به فساد داره و نه حمایت خاصی از بارسا.
ثانیاً، لالیگا در ابتدا ثبت این بازیکنان رو رد کرد و حتی فروش صندلی‌های VIP کمپ‌نو رو که برای تامین بودجه ثبت این بازیکنا انجام شده بود، قبول نکرد. حتی شکایت اولیه بارسا هم تو دادگاه‌های اسپانیا رد شد و باشگاه مجبور شد به نهاد بالاتری یعنی شورای عالی ورزش شکایت کنه. این یعنی بارسا از همه مراحل قانونی گذشت و در نهایت شورای عالی ورزش به این نتیجه رسید که تصمیم لالیگا ممکنه به رقابت عادلانه ضربه بزنه و ثبت موقت رو تایید کرد.
ثالثاً، اگر بخوایم از زاویه‌ای دیگه نگاه کنیم، بارسا در سال‌های اخیر تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی و مدیریتی قرار داشته و برخلاف ادعای منتقدان، هیچ‌وقت مورد لطف ویژه‌ای نبوده. حتی در مواردی که باشگاه‌های دیگه (مثل رئال مادرید) از انعطاف لالیگا بهره‌مند شدن، بارسا همیشه مجبور بوده سخت‌ترین مسیرها رو طی کنه.
حالا بیایم بپرسیم:
آیا این تصمیم شورای عالی ورزش نشونه‌ی فساد بود؟
نه! این تصمیم بیشتر از هر چیزی نشون‌دهنده‌ی تلاش برای حفظ رقابت عادلانه بود. ثبت این دو بازیکن به بارسا کمک کرد که بتونه با مشکلات غیرعادی‌ای که بهش تحمیل شده بود، مقابله کنه.
آیا این ادعا از روی انصافه؟
قطعاً نه. همونایی که بارسا رو به فساد متهم میکنن، وقتی رئال مادرید از مزیت‌هایی مثل محرومیت سبک‌تر برای بازیکنانش یا حمایت‌های آشکار لالیگا استفاده میکنه، هیچ حرفی نمی‌زنن. اگر عدالت و شفافیت برای همه تیم‌ها مهمه، پس باید با یه معیار ثابت قضاوت بشه.
خلاصه: این اتهامات بیشتر از روی تعصب و رقابت کورکورانه است. بارسا نه تنها فساد نکرده، بلکه مثل همیشه مجبور بوده با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنه و حتی برای حق طبیعی خودش، مثل ثبت بازیکنان، جنگیده. اگر این "فساد" محسوب میشه، پس اونایی که از حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم لالیگا بهره‌مند میشن، چی‌ان؟
