Behzad S.hدر شرایطی مشابه وضع منچستر و میلان و بارسای پارسال هر اسطوره و آدم محبوبی که بیاد فقط خودشو و اعتبار و محبوبیتش را بخطر انداخته.این جدا از جسارت ،نوعی فداکاری هم درش هست.چون توقعات هواداران همجا کمابیش یکسانه و چندان هم منطق و محدودیت مالی و.. نمی‌شناسه و اونا فقط موفقیت ورزشی میخان.در هر لیگ و سی ال هم فقط تیم اول تحسین میشه و فوقش دو سه تیم هم که سهمیه را براحتی بگیرند از خشم ملت در امان هستن، پس با این حجم از رقابت بلخره خیلی از مربیان و مدیریت تیمها، قربانی خشم هواداران میشن. حالا اگه تیمت در بحران طولانی باشه همه‌چیز بشدت سخت‌تر میشه.
زلاتان در میلان همکاره ی تیم که نیست. و جانشین مالدینی هم نشده. اون فقط مشاور و یک چهره نمادین هست.ک بنظر بیشتر نقش سپر بلای اشتباهات دیگران را داره.حیف بود که مجددا ریسک کرد و جلو اومد چون شکل قشنگی نداره به زلاتان با اینهمه موفقیت های قبلی و بویژه نقش بی بدیلش در همین موفقیت های محدود دوسه سال گذشته از طرف هوادار میلان توهین بشه. بدون زلاتان پیولی بعید بود بجایی برسه حتی با سن بالا داخل زمین و هم رختکن بشدت موثر بود. مصدومیت نذاشت بیشتر کمک کنه.الانم نبود یک رهبر داخل رختکن ،کار دست تیم داده.برای همین ژیرو را پارسال میگفتم بهر قیمتی باید ی فصل دیگه حفظ کنند.میلان ی رهبر ثابت شده و مورد احترام داخل زمین هم میخاد.
