اختصاصی طرفداری | شکست خوردن منچستریونایتد مقابل نیوکاسل، سومین شکست پیاپی آنها در لیگ و چهارمین شکست متوالی آنها در کلیه رقابت‌ها بود. دلیل اصلی این روند نتیجه‌گیری حتی پس از تغییر سرمربی چیست؟ دقیقا مشکل این تیم کجاست؟
روبن آموریم در اسپورتینگ لیسبون با سیستم 1-2-4-3 تیمش را راهی میدان می‌کرد که توانسته بود با این سیستم به موفقیت‌هایی هم برسد، اما این سیستم در یازده بازی که او سرمربی یونایتد بوده است، نه‌تنها کمکی به بهتر شدن وضعیت نکرده بلکه این تیم را به سمت رده‌های پایینی جدول بیشتر از قبل هل داده است. او در این یازده بازی از بیشتر بازیکنانش استفاده کرده که نتیجه آن‌چهار برد، یک تساوی و شش شکست بوده است.
آندره اونانا دروازه‌بان فیکس این تیم است و به جز تقابل برابر تاتنهام که بایندیر درون دروازه ایستاد، در سایر بازی‌ها، سنگربان کامرونی، مسئول محافظت از دروازه شیاطین سرخ بوده است.
در خط دفاعی سه نفره، آموریم نفرات مختلفی را امتحان کرده است که لیساندرو مارتینز به غیر از تقابل با ایپسویچ و آرسنال، پای ثابت سمت چپ دفاع سه نفره (LCB) بوده است. مدافع آرژانتینی کمبود‌های مشخصی برای پست دفاع مرکزی دارد که مهم‌ترین آن قد و هیکل است. این بازیکن به علت کوتاهی قامتش روی اکثر نبرد‌های هوایی شکست می‌خورد و در دوئل‌های فیزیکی هم به‌خاطر جثه کوچکش، معمولا بازنده است. تنها دلیلی که باعث می‌شود این بازیکن همچنان در ترکیب اصلی قرار بگیرد، چپ پا بودن اوست و سایر مدافعان حاضر در اسکواد راست پا هستند و توانایی بازی در سمت چپ خط دفاعی را ندارند. دو مدافع دیگری که به طور معمول توسط آموریم استفاده شدند، هری مگوایر و ماتیاس دلیخت بودند. در کنار آنها بازیکنان دیگری مثل لنی یورو، ویکتور لیندلوف، جانی ایوانز و نصیر مزراوی نیز در خط دفاع امتحان شدند.
لیساندرو مارتینز
در پست وینگ بک هم بازیکنانی مثل آماد دیالو، دیگو دالو، تایرل مالاسیا و همین‌طور نصیر مزراوی تست شدند که در بین آنها دیالو و دالو در اکثر بازی‌ها به میدان رفتند. در محور دوگانه هم اوگارته، کاسمیرو، اریکسن، مینو و برونو فرناندز نیز استفاده شدند که بازیکن اروگوئه‌ای دقایق خوبی را در این پست گرفته است.
همچنین در دو پست 10 این سیستم، سرمربی پرتغالی از الخاندرو گارناچو، میسون مونت و حتی آماد دیالو، برونو فرناندز و زیرکزی هم به تناوب استفاده کرده است. در پست مهاجم نوک هم مارکوس رشفورد، راسموس هویلون و زیرکزی به بازی گرفته شدند.
روبن آموریم تقریبا در هر بازی، تغییراتی در ترکیبش ایجاد کرد که بتواند به یک ترکیب موقتی ثابت برسد تا در سرعترین زمان ممکن، حفره‌های تیمش را با ابزار‌هایی که نیاز دارد ترمیم کند اما مسئله‌ای که برایش پیش آمد این است که سوراخ‌های این تیم در اسکوادش آن‌قدر زیاد است که بیشتر از ابزار، نیاز به بازسازی اساسی دارد. تقریبا اکثر بازیکنان داخل اسکواد یونایتد به درد سیستم این مربی نمی‌خورند و باید با بازیکنان دیگری جایگزین شوند.
شیاطین سرخ زیر نظر آموریم سعی در انجام پرس من مارک دارند که در بیشتر مواقع این پرس دچار مشکل می‌شود. سوای اینکه این شکل از پرس کردن، ایرادات خودش را دارد و با چند راه‌حل ساده می‌توان آن را دور زد، بازیکنان منچستر حتی در انجام دادن این پرس کوتاهی می‌کنند و تعهد لازم را ندارند. صحنه‌های پر تعدادی وجود دارد که بازیکنان یونایتد روی یار خود فشار لازم را وارد نکردند و آن بازیکن در فضایی که بدست آورده توانسته موقعیت‌سازی کند که مثال بارز آن بازی برابر بورنموث است.
اگر نگاهی به گل‌های خورده تیم آموریم بیندازیم، ضعف این تیم در توپ‌های ارسالی را به وضوح می‌توانیم ببینیم. این تیم در دو بازی متوالی مقابل آرسنال و ناتینگام فارست، سه گل را از کرنر دریافت کرد. همچنین در بازی برابر تاتنهام و ولورهمپتون هم توپ به شکل مستقیم از نقطه کرنر وارد دروازه این تیم شد. دو گلی که یونایتد در آخرین بازی خود برابر نیوکاسل دریافت کرد نیز از روی ارسال‌هایی بود که از سمت چپ روی دروازه ارسال شد.
اما اگر بخواهیم نگاهی دقیق‌تر و جزئی‌تر به اسکواد شیاطین سرخ بیندازیم، بازیکنانی را می‌توانیم ببینیم که در حد و اندازه بازی کردن در تیمی مثل منچستریونایتد نیستند. بازیکنانی مثل دیگو دالو، تایرل مالاسیا و مارکوس رشفورد فقط اسکواد را پر کرده‌اند و هیچ سودی برای تیم ندارند.
از طرفی دیگر در بازی بازیکنی مثل برونو فرناندز نمی‌توانیم تعهد لازم و کافی را ببینیم. او به‌عنوان کاپیتان این تیم، وظایفش را به‌درستی انجام نداده که هیچ، حتی در بعضی از بازی‌ها مثل بازی مقابل ولوز، باری اضافه روی دوش تیمش بوده است.
ماتیاس دلیخت، لنی یورو و اوگارته که ابتدای فصل به جمع شیاطین سرخ اضافه شدند هم از لحاظ بدنی و هم از نظر ذهنی هنوز به سطح قابل قبولی نرسیده‌اند و در بازی‌هایی که در ترکیب حضور دارند، اشتباهاتی را مرتکب می‌شوند. تنها خرید این فصل یونایتد که بهتر از آنهای دیگر بوده، نصیر مزراوی است که حداقل تمام تلاشش را می‌کند که به تیمش کمک کند.
همان طور که اشاره شد بازیکنانی مثل دلیخت، یورو، اوگارته و مزراوی در ابتدای این فصل به یونایتد پیوستند و بازیکنان دیگری مثل راسموس هویلون، آندره اونانا و میسون مونت هم فصل پیش جذب شدند و اگر آموریم به هر دلیلی اعلام کند که نیازی به آنها ندارد، مدیران این تیم کار سختی برای فروش این بازیکنان دارد، تازه اگر نظر آموریم از طرف مدیران یونایتد پذیرفته شود. از طرف دیگر سرمربی پرتغالی بعد از شکست برابر نیوکاسل اعلام کرد، منچستر به دلیل محدودیت‌های فیرپلی مالی ممکن است نتواند هیچ بازیکنی را در ژانویه به خدمت بگیرد. او بیان کرد که:
اگر ما بازیکنانی را نفروشیم پس نمی‌توانیم بازیکنی را در حال حاضر به خدمت بگیریم.
با‌توجه به روند ناامید کننده منچستریونایتد چه با تن هاخ و چه با آموریم، هواداران این تیم باید دست به دعا بردارند و دعا کنند که تیمشان از رتبه در حال حاضرشان پایین‌تر نرود تا استرس سقوط به دسته پایین‌تر به سایر استرس‌هایشان اضافه نشود و امیدوار باشند که آموریم برای ادامه این فصل به راه‌حل موقتی مناسبی برسد.
