İran’ın toprağı altın gibi,
Her köşesi tarih, ışık dolu gibi.
Dağları, çölleri, nehri derin,
Her adımda hissedersin köklerin.
Şahların yolu, aşklar ülkesi,
Hafız’ın sözü, Mevlana’nın sesi.
Bu toprak medeniyetin beşiği,
Her taşı bir hikaye, bir şiir çığlığı.
Persepolis’in göğü yükseldiği,
Zerdüşt’ün ateşi sönmediği.
Bu büyük millet, tarih yazmış,
Adıyla dünyada iz bırakmış.
İran, senin adın gurur, şan,
Bin yıllık kültür, efsaneler diyarı can.
Seninle yürür her insan,
Hafız’ın şiirlerinde bulur huzurdan.
Tarihin ışığı sönmez asla,
Senin şerefine söylerim bu tasla.
İran, yüreğin dünya kadar geniş,
Senin sevdanla insan hep sevinç.
به زبان ترکی آذربایجانی:
ایرانین تورپاغی آلتین کیمی،
هر گؤشه‌سی تاریخ، ایشیق دولو کیمی.
داقلاری، چؤللری، نهرلری درین،
هر آدیمدا دویا بیلرسن کؤکلری.
شاهلارین یولو، عشقلار وطنی،
حافظین سؤزو، مولانانین آوازی.
بو یئرلر تمدنین گؤیچگولری،
هر داشی بیر داستان، بیر شعرین یاشماسی.
پرسپولیسین گؤیون آلدیرماسی،
زردوشتون آتاشی، سؤنمه‌سیز اوداسی.
بو اولوح میللت، تاریخ یازدی،
آدیلا دونیادا یول ووردو، قازاندی.
ایران، سنین آدین شؤکت و شان،
مینه ایللیک کولتور، افسانه‌لرین یوردو جان.
سنین‌له گئدن هر آدام،
حافظین شعرلرینده تاپار آرام.
تاریخین ایشیغی، سؤنمز هئچ زامان،
سنین گؤروشونه، یازیرام بو جهان.
ایران، قلبین دنیا قدری گنیش،
سنین عشقیندا اینسان هئچ یالنیز.
ترجمه فارسی:
ایران، خاکت همچون طلا،
هر گوشه‌ات پر از تاریخ و نور.
کوه‌هایت، بیابان‌هایت، رودخانه‌های ژرفت،
هر قدمی در آن حس می‌کنی ریشه‌هایت را.
راه شاهان، سرزمین عشق‌ها،
صدای حافظ، نغمه‌های مولانا.
این خاک گهواره تمدن است،
هر سنگی از آن فریاد یک شعر.
آسمان پرسپولیس که به اوج رسیده،
آتشی که زرتشت خاموش نکرده.
این ملت بزرگ، تاریخ نوشته،
و با نام خود در جهان رد گذاشته.
ایران، نامت افتخار و شکوه،
سرزمین افسانه‌ها با هزاران سال فرهنگ.
با تو هر انسانی گام برمی‌دارد،
و در شعر حافظ آرامش می‌یابد.
نور تاریخت هرگز خاموش نمی‌شود،
به افتخارت این سروده را می‌گویم.
ایران، قلبت به وسعت جهان،
و عشقت، انسان را همیشه خوشحال می‌کند.
