طرفداری | بازی های پایانی هفته سیزدهم لیگ برتر با هنرنمایی تیم های ته جدولی شمس آذر قزوین و مس رفسنجان توام شد، ۲ تیمی که موفق شدند تیم های مدعی تراکتور و پرسپولیس را در تبریز و تهران و برخلاف انتظارات شکست دهند.
آنچه در این میان کمتر مورد توجه قرار می گیرد پیروزی این ۲ تیم در خانه رقبای بالانشین و مدعی شان است، آن هم به دلیل مکان جدولی و لابد شهرستانی بودنشان! آنچه بیشتر گفته و بدان پرداخته می شود حول باخت تراکتور و پرسپولیس است، نه برد تیم های در بحران شمس آذر قزوین و مس رفسنجان!
تیم شمس آذر که امسال حال و روز خوبی ندارد در تبریز بر تیم تراکتور فائق می آید، کافی است به جایگاه و بضاعت ۲ تیم نگاهی انداخته شود تا ارزش کار شاگردان مهاجری بیشتر نمایان شود. آنچه نباید مغفول بماند هنر بازی خوانی و مدیریت بازی توسط تیم قزوینی است که از معدود موقعیت های خود نهایت بهره را می برد تا ۳ امتیاز را از آن خود کند و اجازه گلزنی هم به خط حمله آتشین شاگردان اسکوچیچ با وجود موقعیت های متعدد نمی دهد.
در تهران نیز مسعود شجاعی به رغم کنار گذاشتن ۲ بازیکن اصلی اش به دلایل انضباطی، موفق می شود به لطف آنالیز خوب و بازی هدفمند تیمش، پرسپولیس را در حضور هوادارانش با ۳ گل شکست دهد. باید توجه داشت که جز اراده و عزم خود مسی ها، قطعا کسی برد یک گله این تیم را نیز متصور نبود! اینجا نیز شکست پرسپولیس و ماندن یا رفتن گاریدو و درویش، مبحث اصلی رسانه هاست؛ هرچند این مساله به خاطر جایگاه پرسپولیس امری طبیعی است ولی نباید بردی که ردپای تفکر، آنالیز درست و کار با برنامه مسی ها در آن مشهود بود به سایه رانده شود، مضاف بر اینکه باید حال و روز و بضاعت تیم مس رفسنجان نیز مدنظر قرار گیرد.
امکان هم دارد تیم های شمس آذر و مس رفسنجان به دلایل مختلف در ادامه لیگ، کمتر موفق به خلق چنین نتایجی شوند ولی آنچه این ۲ تیم در این ۲ بازی عرضه کردند بی ربط با توان بالقوه آنها نیست. مسلما تیم های شهرستانی و به ویژه آنانی که به استعدادهای جوان بها می دهند شایسته توجه ای بیشتر در فوتبال هستند.
