طرفداری | اولیور براون در وب‌سایت تلگراف به پروژه جدید سوپرلیگ با نام جدید «لیگ یونیفای یا لیگ اتحاد» تاخته است.
سوپرلیگ اروپا بار دیگر بازگشته است، مانند ویروسی که همچنان در حال جهش است. درست زمانی که فکر می‌کنید از بین رفته، دوباره ظاهر می‌شود، اما این بار با ساختاری پیچیده‌تر برای اجتناب از مکانیسم‌های دفاعی سنتی فوتبال علیه تغییرات.
نسخه جدید این طرح «لیگ یونیفای یا لیگ اتحاد» نام دارد و این مسابقات در چهار دسته مختلف شامل لیگ ستارگان، لیگ طلایی، لیگ آبی و لیگ یونیفای برگزار می‌شود. گفتنی است که چهار سطح این مسابقات از اجزای پرچم اتحادیه اروپا الهام گرفته است.
با این حال، هیچ‌گونه تغییر در ظاهر پروژه، نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که این طرح فاقد معنی و روح است. هرچه بیشتر به ایده اصلاح شده این پروژه که از آن متنفرند نگاه می‌کنید، بیشتر به این نتیجه می‌رسید که تنها برندگان این طرح، رئال مادرید، بارسلونا و گروه کوچکی از مشاوران مدیریتی هستند.
به نظر می‌رسد که بارسلونا و رئال مادرید تنها برندگان پروژه سوپرلیگ هستند.
مشکل تنها در نبود شفافیت مالکیت یا ساختار مدیریتی آن نیست، بلکه مشکل بیشتر در مقیاس کلان این پروژه است.
یکی از انتقادات رایج به مسابقات باشگاهی یوفا که در سال جاری گسترش یافته، این است که بازی‌های بی‌معنی زیادی وجود دارد. این مشکل در چارچوب سیستم «لیگ یونیفای» بیشتر نیز شده است؛ به این صورت که در سطح پایین‌تر، از هشت باشگاه انتظار می‌رود ۱۴ بازی در این لیگ انجام دهند که از میان آنها تنها دو تیم به مرحله بعد صعود می‌کنند. در سطح بالاتر، تیم‌های مدعی باید ۱۸ بازی انجام دهند تا به فکر بردن جام بیفتند. در دوران گذشته، این تعداد بازی معادل یک نیم‌فصل کاری به حساب می‌آمد.
انگیزه برای گسترش بازی‌ها به قدری قوی شده که به نظر می‌رسد هیچ‌چیز هیچ‌وقت کافی نخواهد بود. پلی‌آف دو مرحله‌ای تنها برای رسیدن به ۱۶ تیم نهایی لیگ قهرمانان؟ یا جام باشگاه‌های جهان یک ماهه با ۳۲ تیم؟ به نظر می‌رسد این‌ها تنها پیش‌درآمدهایی هستند برای آینده‌ای که رئیس رئال مادرید، فلورنتینو پرز، در سر دارد و در آن باشگاه‌های بزرگ تنها با رقبای پرطرفدار و مستعد بازاریابی روبه‌رو می‌شوند.
دیدگاه فلورنتینو پرز که در سال ۲۰۲۱ مطرح شد، این بود که «در طول سال بازی‌های سطح بالا و با حضور بهترین بازیکنان برگزار می‌شود». اگر فکر می‌کنید سوپرکاپ اسپانیا میان رئال و بارسلونا در عربستان سعودی، تنها یک اقدام مالی است، بدانید که این تنها بخش کوچکی از آرزوهای پرز است، جایی که باشگاه‌های بزرگ می‌توانند از یوفا جدا شده و هر کاری که دوست دارند، انجام دهند.
ایده اصلی سوپرلیگ اروپا را شخص فلورنتینو پرز مطرح کرده است.
در اینجا موضوع منفعت‌طلبی کاملاً واضح است. کمپانی A22 Sports Management، طراحان اصلی پروژه لیگ یونیفای یا همان لیگ اتحاد، ارتباط نزدیکی با پرز دارند. شریک آنها، اناس لاگاری، بانکدار سرمایه‌گذار فرانسوی-مراکشی، نیز دوست نزدیک این میلیاردر است. حتی با وجود حذف برخی از جنبه‌های غیرعملی طرح ابتدایی سوپر لیگ، مانند عضویت دائمی برخی باشگاه‌ها، این پروژه همچنان همان هدف ابتدایی را دنبال می‌کند: یعنی تقویت یک گروه انحصاری.
شاید A22 بگوید که باشگاه‌ها بالاخره قدرت بیشتری نسبت به یوفا خواهند داشت، اما این قدرت چگونه تقسیم خواهد شد؟ آیا واقعاً کسی فکر می‌کند که باشگاهی مانند شامروک روورز حق رأی‌دهی مانند رئال مادرید خواهند داشت؟ در مورد جزئیات مالی نیز که حتی فکرش را نکنید. پروژه سوپر لیگ اروپا هنوز هیچ گزارش مالی منتشر نکرده است.
معرفی غیرحرفه‌ای و آماتور
این طور به نظر می‌رسد که نحوه ارائه این طرح جدید کمی غیرحرفه‌ای است. با وجود اینکه A22 ادعا کرده که با همه اعضای درگیر این پروژه مشورت کرده و باشگاه‌های بزرگی مانند رئال مادرید و بارسلونا از آن حمایت می‌کنند، به نظر می‌آید که این برنامه عظیم برای تغییر فوتبال اروپا، عجولانه و سریع طراحی شده است، انگار تنها در چند دقیقه و در پاورپوینت این طرح را آماده کرده باشند. ارائه ویدئویی برند رایشارت، مدیرعامل شرکت A22 و توسعه دهنده اصلی سوپرلیگ اروپا، تنها دو دقیقه طول کشید و تمام وضعیت یادآور نحوه اعلام ناگهانی طرح سوپرلیگ سه سال و نیم پیش است؛ طرحی که با بیانیه‌ای پر از اشتباهات تایپی و بدون سربرگ رسمی منتشر شد.
برند رایشارت، مدیرعامل شرکت A22 و توسعه‌دهنده اصلی ایده «سوپرلیگ اروپا»
نگرانی‌ها در مورد اینکه این طرح برای تعداد کمی از باشگاه‌ها و نه برای بسیاری از تیم‌ها طراحی شده، هنوز برطرف نشده است. این نگرانی‌ها وجود دارد که شاید کشورهایی مانند لهستان، اتریش و نروژ در این مدل تیم‌های کمتری در مسابقات اروپایی داشته باشند. این نگرانی‌ها با توجه به تاریخچه اخیر فوتبال قابل درک است. در سال 1997، باشگاه اسکونتو ریگا از لتونی شانس بازی با بارسلونا را پیدا کرد و حتی در نیوکمپ دو بار از آنها پیش افتاد. اما بعد از مدتی به مرحله‌های طولانی و فرسایشی مسابقات مقدماتی منتقل شدند و چنین فرصت‌هایی از بین رفت. تا سال 2016، اسکونتو تسلیم ورشکستگی شد و از چرخه کسب و کار فوتبالی کنار رفت.
این داستان غم‌انگیز یادآوری می‌کند که نهاد یوفا فاصله زیادی با عملکردی بی‌نقص دارد. با این وجود گزینه «یونیفای» می‌تواند بدتر باشد، چرا که تهدیدی برای افزایش طمع و تثبیت گروهی در رأس هرم فوتبال اروپاست. یوفا با وجود تمام ضعف‌هایش، به‌عنوان سازمانی دموکراتیک برای 70 سال باقی مانده است و 55 فدراسیون ملی برای انتخاب رئیس این نهاد فوتبالی حق رای دارند، که منجر به رهبران متنوعی چون میشل پلاتینی و الکساندر چفرین شده است. با یوفا حداقل می‌دانید که چه کسی مسئول است، اما در مورد لیگ یونیفای اینطور نیست و این حس به شما دست می‌دهد که پرز، که از سوی هیچ‌کس جز رئال مادرید انتخاب نشده، همه چیز را کنترل می‌کند. در جنگ قدرت روزافزون فوتبال، گاهی اوقات بهتر است با همان چیزی که از قبل می‌شناسید، کنار بیایید.
توضیح: ترجمه این مطلب لزوماً بازتاب دهنده دیدگاه مترجم نیست.
یادداشت اولیور براون از وب‌سایت تلگراف
