مهرداد رئالییکی از راهای ارامش(هرچند کاذب) رفتن روش دوست پایینه. "باورمندی"
داری خودتو گول میزنیا ولی موثره. باور به زندگی ابدی و رفتن به دنیایی دیگه برای رسیدن به کمبود های این دنیامون واقعا میتونه ارامش بخش باشه
فقط متاسفانه این تا جایی جواب میده که بهشون باور داشته باشی. اگه به این رسیده باشی که این حرفا و اون دنیا و متافیزیک کلا کشکه یکم سخته ارامش گرفتن. اگه تو این مرحله هستی اول از همه پیشنهاد میکنم در اولین مرحله با خودت کنار بیای که زندگی پایان داره و کوتاهه. ما در عمر چند میلیارد سالی کیهان یه چند سالی بصورت هوشمند زندگی میکنیم بعدم تجزیه میشیم و به چرخه کره زمین و طبیعت برمیگردیم مث هر موجود دیگه ای.فقط هم تو نیستی. اینهمه ادم مهم هم اومدن و تموم شدن رفتن یه خاطره ازشون موند. از تایم کوتاهی که زنده هستی لذت ببر و برا رسیدن به علایقت هدف گذاری کن و تلاش کن. این وسط به یه سری چیزا هم نرسیدی زیاد هم سخت نگیر. برا همه یه جا تموم میشه
