اختلال دو قطبی، که قبلاً به عنوان افسردگی شدید شناخته می شد، یک اختلال روانی است که با نوسانات شدید خلق و خوی، انرژی، سطح فعالیت و توانایی انجام کارهای روزمره مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تجربه می کنند دوره های افسردگی (افسردگی) و دوره های شیدایی (شیدایی).
در طول دوره افسردگی، افراد ممکن است احساس غمگینی عمیق، ناامیدی، بی حوصلگی، خستگی و فقدان انگیزه را تجربه کنند. آنها ممکن است علاقه خود را به فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند از دست بدهند، مشکلات خواب داشته باشند، و افکار خودکشی داشته باشند.
از سوی دیگر، در طول دوره شیدایی، افراد ممکن است احساس شادی و انرژی بیش از حد، اعتماد به نفس بیش از حد، افزایش فعالیت و کاهش نیاز به خواب را تجربه کنند. آنها ممکن است ایده های بزرگ و خلاقانه ای داشته باشند، اما ممکن است قضاوت ضعیفی داشته باشند و رفتارهایی پرخطر یا بی پروا داشته باشند.
اختلال دوقطبی می تواند به انواع مختلفی تقسیم شود:
1. اختلال دوقطبی نوع 1: شامل دوره های افسردگی و شیدایی کامل است.
2. اختلال دوقطبی نوع 2: شامل دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیا (شیدایی خفیف تر) است.
3. اختلال سایکوتیک: شامل دوره های افسردگی و شیدایی، اما با علائم روانپریشی مانند توهمات یا هذیان.
4. اختلال خلق و خوی سیکلوتایمیک: شامل دوره های خلق و خوی بالا و پایین، اما با شدت کمتر از شیدایی یا افسردگی.
علل اختلال دوقطبی می تواند ترکیبی از عوامل ژنتیکی، زیست شناختی و محیطی باشد. این اختلال اغلب در خانواده ها مشاهده می شود، نشان می دهد که ژنتیک ممکن است نقش داشته باشد. اختلالات در انتقال دهنده های عصبی مغز و ناهنجاری های ساختاری مغز نیز ممکن است در توسعه اختلال دوقطبی نقش داشته باشند.
تشخیص اختلال دوقطبی می تواند دشوار باشد، زیرا علائم می تواند متفاوت باشد و افراد ممکن است فقط برای درمان افسردگی مراجعه کنند، بدون اینکه شیدایی را گزارش کنند. ارزیابی دقیق توسط متخصصان بهداشت روان، شامل مصاحبه های بالینی، تاریخچه پزشکی و گاهی اوقات ارزیابی های روانشناختی، برای تشخیص دقیق ضروری است.
درمان اختلال دوقطبی شامل داروها، معمولاً تثبیت کننده های خلق و خوی و ضد افسردگی، و روان درمانی است. درمان های روانشناختی مانند رفتار درمانی شناختی (CBT) و روان درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT) می تواند به افراد کمک کند تا با علائم مقابله کنند، مهارت های مقابله ای را توسعه دهند و از عود جلوگیری کنند.
