رسوای زمانهچیزی که من با این عقل ناقصم تو این چهل و اندی سال عمر که از خدا گرفتم فهمیدم ، اینه که اگه می خوایم کارها سامان بگیره باید معیار سنجش و بازخواست هر شخصی تو جامعه ، حوزه تخصصی اون شخص باشه . یعنی وقتی می خوایم به یه معلم برچسب خوب یا بد بزنیم باید ملاک این باشه که تو حوزه آموزش که شغل اصلیش هست چقدر بازدهی داره . برای سنجش یک فوتبالیست فقط و فقط باید مهارت های فنی و نتایج فوتبالیش ملاک باشه . برای یک شهردار ، عمران و آبادانی شهری و ... . اینجوری دیگه کسی سواستفاده و فراکنی نمی کنه . مثلا شهردار تهران دیگه نمی تونه بیاد تو سخنرانی هاش حرف از غزه و لبنان بزنه ، موظفه فقط در مورد تهران حرف بزنه و جوابگو باشه . ما فوتبالیست داشتیم که تو بازی ملی و تو زمین فوتبال کلی سوتی میداد ولی بعد بازی سعی میکرد با یه استوری ضد حکومتی اون عملکرد افتضاحش رو بشوره . خلاصه الان با این سطح تفکر مردم ، یه بازاری درست شده که هر کسی بخودش اجازه میده در مورد همه چیز اظهارنظر کنه و همه راه فرار از پاسخگویی پیدا کردن
