محمد میلانیبه نظرم میشد از توتی و دلپیرو باهم استفاده کرد....کاری که توی چند بازی از جام جهانی 2006 هم انجام شد....ایتالیا در اون دوره در خیلی از بازی ها ، از سیستم 4_4_2 لوزی استفاده می کرد و توتی به عنوان هافبک هجومی بازی می کرد و دلپیرو به عنوان مهاجم دوم و لوکا تونی هم به عنوان مهام نوک.....
.
کلا ایتالیا از دهه نود تا جام جهانی 2016 ، کلی مهاجم درجه یک داشت....روبرتو باجو که فکر می کنم که اگه دوره ی فعلی بود و دچار اون همه مصدومیت هم نمیشد ، الان تگ 300 میلیونی می خورد...واقعا حیف که باجو اون همه دچار مصدممیت های متوالی و بدشانسی میشد....بعدشم دلپیرو ظهور کرد....ویری توی دوره اوجش ، یه مهاجم بی نظیر بود....توتی هم به عنوان مهاجم میتونست بازی کنه و هم به عنوان هافبک هجومی....پیپو اینزاگی هم که یه قاتل بی رحکم بود و با اینکه ظرفات بازی توتی و دلپیرو رو نداشت ، ولی هر لحظه بوی گل میداد....اونقدر ترافیک خط حمله ی ایتالیا در اون دوره زیاد بود که ستاره هایی مثل جان فرانکو زولا و ویالی خیلی وقتا به تیم ملی دعوت نمیشد.....بعدشم که جیلاردینو و لوکا تونی اومدن....لوکا تونی از دسته مهاجم های ایتالیایی بود که دیر به اوج رسید ، ولی تا اواخر دوران بازیش ، یه مهاجم درجه یک بود....
.
ولی حیف که بعد از اون همه مهاجم جور واجور ، این 10 سال اخیر ، گیر امثال بلوتی و ایموبیله و گرازیانو پله و یه مشت مهاجم معمولی افتادیم....حتی رتگی هم اون مهاجم درجه یکی که انتظار داشتیم ، نیست.....
.
خط هافبک و دفاع و دروازه ی ایتالیا هنوزم بازیکن های خوبی داره....ولی توی پست وینگر (اصلا فوتبال ایتالیا به ندرت میتونه وینگر معرفی کنه!!!) و مهاجم نوک هست....
.
یکی از مشکلات ایتالیا اینه که توی تیم های پایه ، بیشتر از سیستم های قدیمی استفاده میشه...برای همین به ندرت ، وینگر ایتالیایی درجه یک رشد میکنه...واقعا وقتشه که تیم های پایه ایتالیا ف یه بازنگری اساسی بکنن....سبک فوتبال امروی با قدیم خیلی فرق کرده
