کاروسو ترانه عاشقانه مشهور ایتالیایی از لوچو دالا
آهنگ کاروسو از لوچو دالا + ترجمه فارسی + بهترین بازاجراها
«کاروسو» ترانه‌ای از لوچو دالا خواننده و ترانه‌سرای ایتالیایی است که در سال ۱۹۸۶ نوشته شده و مشهورترین اثر این هنرمند محسوب می‌شود. این ترانه به خوانندهٔ اپرای برجستهٔ ایتالیایی انریکو کاروسو تقدیم شده‌است که در زمرهٔ مشهورترین خوانندگان تنور تاریخ به شمار می‌رود.
کاروسو یکی از زیباترین ترانه‌های عاشقانه غمناکی است که تا حالا نوشته شده و حکایت از درد و حسرت مردی دارد که در شرف مرگ است و به چشمان عشق‌اش می‌نگرد. متن ترانه با الهام از زندگی کاروسو نوشته شده و ارجاعات ظریفی به افراد و مکان‌هایی از زندگی او دارد.
مشهورترین ترانهٔ لوچو دالا و یکی از میراث‌های ماندگار موسیقی ایتالیا، یکی از زیباترین ترانه‌های عاشقانه که بارها و بارها توسط ده‌ها خواننده برجسته بازاجرا شده‌است.
لوچو دالا دربارهٔ ریشه‌ٔ این ترانه و منبع الهام آن با روزنامهٔ مشهور ایتالیایی کوریره دلا سرا توضیح داده‌است. به گفتهٔ دالا پس از اینکه در سفری قایق حامل او در مسیر بین سورنتو و کاپری نقص فنی پیدا کرد، او ناچار به اقامت در سورنتو، شهری مشرف به خلیج ناپل شد. دالا هتل Excelsior Vittoria را برای اقامت انتخاب کرد، از قضا همان هتل و دقیقاً همان اتاقی که انریکو کاروسو کمی قبل از درگذشتش در آن اقامت داشت.
هتل زیبای Hotel Excelsior مشرف به خلیج سورنتو در ناپل جایی بود که کاروسو بیشترِ روزهای پایانی زندگی‌اش را در آن گذرانده بود، سال‌ها بعد بر اثر یک اتفاق دالا نیز در همان هتل و دقیقاً همان اتاق اقامت می‌کند و این اتفاق باعث ساخته‌شدن این ترانه ماندگار می‌شود.
مالکان هتل به او دربارهٔ آخرین روزهای زندگی کاروسو و علاقه‌اش (ادعاشده) به یکی از دختران جوان دانش‌آموز که نزد وی آواز می‌آموخت، گفتند. این صحبت‌ها باعث الهام دالا شد و او تصمیم گرفت تا این ترانهٔ تاریخی را بنویسد. اما زندگی کاروسو تنها الهام‌بخش دالا نبوده و او از ترانهٔ ناپلی «Dicitencello vuje» متعلق به دههٔ ۳۰ نیز برای ساخت این آهنگ الهام گرفته‌است.
انریکو کاروسو یکی از موفق‌ترین خوانندگان تنور در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ بود اما زندگی چندان خوشایندی نداشت، با سالن‌های اپرا در ایتالیا مشکل داشت و بیشتر موفقیتش در ایالات متحده رقم خورد. همچنین روابطش با زنان نیز در زندگی اغلب خوب پیش نرفت و پایان تلخی داشت.
کاروسو خوانندهٔ اپرای تحسین‌شده ایتالیایی بود که در بازهٔ بین اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در زمرهٔ موفق‌ترین و پرتقاضاترین خوانندگان به شمار می‌رفت. از بد‌ِ روزگار او زندگی دشوار و تقریباً ناخوشایندی را سپری کرد و چالش‌ها و مشکلات زیادی با سالن‌های اپرا در ایتالیا داشت و در حرفه‌اش اقبال و موفقیت‌های بیشتری در ایالات متحده کسب کرد.
انریکو کاروسو در خانواده‌ای فقیر در شهر ناپل متولد شد. در زندگی‌اش اوضاعش با زنان خوب پیش نرفت و چندین رابطهٔ عاشقانه با زنان متأهل شاغل در هنرهای نمایشی داشت که اغلب پایان بدی داشتند. طولانی ترین و جدی‌ترین رابطهٔ عاطفی او با آدا جیاچتیِ متأهل بود که از او صاحب دو پسر شد. این رابطه زمانی که آدا به خاطر راننده‌شان انریکو را ترک کرد پایان یافت. کاروسو چند سال قبل از مرگش با دختری به نام دوروتی پارک بنجامین وارد رابطه شد که از او صاحب دختری به نام گلوریا شد. دوروتی همان زنی است که لوچو دالا در ترانه‌اش به او اشاره می‌کند.
دوروتی پارک بنجامین (دوروتی کاروسو)، زنی که لوچو دالا در ترانه‌اش به آن اشاره می‌کند.
به چشم‌های دختر نگاه کرد،
آن چشم‌های سبز به‌مانند دریا
بعد ناگهان اشکی از گونه‌اش جاری شد
و احساس کرد که نفسش بند آمده (احساس غرق‌شدن کرد)
در این ترانه «سوریِنتو» به سورنتو اشاره دارد، که نام این خلیج زیبا در ایتالیا به زبان ناپلی است وهمچنین بازدید‌های مکرر کاروسو از این شهر ساحلی و هتل Excelsior Vittoria را یادآور می‌شود.
در متن ترانه «زنجیر» اشاره به یک «واکنش زنجیره‌ای» دارد – عشقی که خون را ذوب می‌کند و… . همچنین از آنجائی‌که بیشتر موفقیت و شهرت کاروسو در ایالات متحده رقم خورده بود، دالا اشاره‌ای نیز به این موضوع دارد و در لحظات پایانی زندگی کاروسو شب‌های باشکوه او در آمریکا یادآور می‌شود.
خیلی دوستت دارم آه خیلی زیاد، می‌دانی
و حالا این مانند زنجیریست
که خون را درون رگ‌ها به جوش می‌آورد، می‌دانی
متن بالا در این ترانه بند برگردان است که با ترکیب زبان ایتالیایی استاندارد و ناپلی نوشته‌‌شده که همان‌طور که ذکر شد بر اساس یک ترانه ناپلی متعلق به سال ۱۹۳۰ به نام «Dicitencello vuje» از رودولفو فالوو (موسیقی) و انزو فوسکو (متن) است.
به دنبال مرگ لوچو دالا، این آهنگ به جدول برترین تک‌آهنگ‌های ایتالیا رسید و به مدت ۲ هفتهٔ پی‌در‌پی در رتبهٔ دوم این جدول قرار گرفت. این تک‌آهنگ با فروش بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نسخه موفق شد تا گواهینامهٔ پلاتینیوم فدراسیون صنعت موسیقی ایتالیا را کسب کند.
موزیک ویدئو رسمی این ترانه توسط لوچو دالا در سوئیت انریکو کاروسو در هتل Excelsior Vittoria ضبط شد، جایی که کاروسو بیشترِ هفته‌های پایانی عمرش را در آنجا سپری کرده بود، هر چند که او در هتل Vesuvio در ناپل از دنیا رفت.
این ترانه بسیار مشهور توسط خوانندگان بسیار زیادی از جمله لوچانو پاواروتی، آندره‌آ بوچلی، خولیو ایگلسیاس، لائورا پائوزینی، جاش گروبن، آلبانو کاریزی، لارا فابیان و بسیاری بیشتر بازخوانی شده‌است.
