مشتی سدشکنیکی از عجیب ترین و بهترین متن هایی که تا به حال خونده بودم. شاید مثل همیشه انتظار یه مطلب پر و پیمون، کامل، زیبا و با توصیفات مست کننده از معجزه برن و فریتز والتر بزرگ رو داشتم. اما یک دفعه با یه پتک مواجه شدم که محکم می کوبید تو سرم، تو سره همه ما.... چقدر این فضای مجازی در روابطمون نسبت به جامعه، طبیعت، خدا، رویا هامون، تخیلات و گذشتگانمون تاثیر منفی گذاشته. هرچند که من همیشه سعی کردم که با این لعنتی مقابله کنم و اون شور و شوق انسانی و ذاتی و طبیعی رو در خودم و دیگران زنده کنم. اما افسوس که یک دست صدا نداره و این مردم و این نسل از جهان انگار هیپنوتیزم و مسخ شدن توسط این فضای مسمومه مصنوعی....
حمید خان بی زحمت بازم از گذشته ها برامون بگو، با اون قلم جذابت بازم بگو تا که یادمون بیاد کی بودیم و الان چی هستیم. یادمون بیاد ارزش هایی رو که این فضای مجازی رنگ و روی طبیعیشو رو برده تا رنگ های بی ارزش خودش رو به چشممون عادت بده... یه ویدئو در مورد مارادونا در ناپل یا مثل همون ویدئویی که در مورد هایبوری کار کرده بودی می تونه محشر باشه. یا حتی در مورد مصاحبه خبرنگارا با هواداران فوتبال انگلستان و آلمان و ایتالیا در دهه های ۶۰ و ۷۰ و هشتاد میلادی
